Nooit eerder liep ik in mijn (nu ruim 10 jaar durende) triathlonleventje een 10 Engelse Mijl (16.1km) sneller dan op 3 mei j.l. En nee, ook een 15km wedstrijd heb ik nog nooit op hoger tempo gelopen dan tijdens de Ronde van Oranjewoud. Dat het ook nog de winnende tijd van de dag werd was natuurlijk een extra kers op de taart. Maar hoe kan het nu dat ik al 10 jaar train en toch nog steeds sneller kan?
De wedstrijd
Op zaterdagochtend hadden we nagenoeg de perfecte omstandigheden voor een goede wedstrijd met snelle tijd. De zon scheen heerlijk, er stond een matige wind en de temperatuur was zo'n 12 graden. 's Morgens zou ik nog een rustige zwemtraining doen in sportstad. Maar om bepaalde redenen skipte ik de zwemtraining toch.
Ik was gebrand op een snelle tijd en was blij dat het weer zo meezat. Ik had Samme gevraagd mij te hazen richting een eindtijd van 1:10. Dat betekende 4:20 op de kilometer. Om 11:00 het startschot voor de 10km/16.1km/26.1km. Voor mij 2 dames en achterom had ik niet gekeken. Ik volgde netjes de hakken van Samme. Hoewel de eerste kilometer een aantal seconden te snel gingen, kwamen we heel vlug in het juiste tempo. Samme liep mooi vlak en iedere kilometer had slecht een afwijking van 2-3 seconden op de beoogde 4:20. Na 10 kilometer kwamen we exact op 43:20. Heel strak op schema dus. Ik voelde me fit en er kon een klein tandje bij. Nagenoeg de gehele wedstrijd liepen Samme en ik met Anneke de Boer en haas. In de laatste 4 kilometer kwamen we met een stukje tegenwind. Ik voelde me nog sterk en vroeg Samme om een extra tandje erbij te doen zodat ik los kon lopen van Anneke. Dit lukte en we pakten een kleine versnelling. Nog niet eerder voelde een loopwedstrijd zo goed opgebouwd en had ik weinig ongemak met spieren of darmen. Super fijn. Tamelijk ontspannen (maar een tandje erop zat er toch niet in:)) liepen we op de finish af en klokte ik een eindtijd van 1:09:09. Onverwacht, want 1:10 vond ik al ambitieus.
In 2011 liep ik mijn laatste Ronde van Oranjewoud. Toen 4:30 langzamer dan nu. Opmerkelijk. Waar zit dat in?
Sneller?
Factoren die meespelen in de snellere tijd zijn zeker de aangename weersomstandigheden. Daarbij had ik een haas (Samme) die heel goed steady liep en de race voor mij goed opbouwde en de wind brak waar nodig was.
Maar een nieuw trainingsregime zal ook zeker meespelen. Na de reconstructie (27 juni 2013) van mijn liesslagader heb ik best een moeilijke periode gekend van onzekerheid of mijn lichaam weer zou kunnen wat het voorheen kon. Achteraf was ik toch tamelijk snel weer terug rond het niveau waar ik voor de operatie zat. Omdat de tests van de nacontrole niet heel positief waren twijfelde ik of ik het laatste stapje nog zou kunnen maken. In december was ik al benaderd om mee te trainen met de MiLa groep van AVHeerenveen olv Marcel Swart. Daar heb ik een aantal weken over nagedacht en voor- en nadelen afgewogen. Uiteindelijk woog voor mij de reden om nog een mogelijke stap in mijn (loop) prestaties te kunnen maken het meest zwaar. In januari ben ik daarom onder begeleiding van Marcel gaan trainen. De ervaring van Marcel als voormalig bondcoach triathlon en TDR trainer zou mij zeker kunnen helpen.
Sinds januari dus nieuwe trainingsprikkels door ander type trainingen en meer techniek. Het heeft zeker 2.5 maand gekost voordat mijn lichaam daaraan gewend was. Hogere intensiteit en meer volume in de kern. Alle schema's persoonlijk afgestemd. Dat is soms zwaar. Maar ook zwaar motiverend:) En met Lenneke als loopmaatje is er een extra motivator om elkaar te stimuleren naar betere prestaties. Erg mooi. En ik ben blij met die stap.
De focus was afgelopen 6 maanden hoofdzakelijk op het lopen gericht. Bewust. Door een diepe zit op de fiets blijft de bloedtoevoer naar mijn benen belemmerd (souffle 2/6 zowel rechts als links). Dit gaat niet beter worden. Met lopen is dat probleem er niet (gestrekt been souffle 0/6). Triathlons op de weg beperkt ik daarom ook tot een minimum en ik focus me nog meer dan ooit op de cross variant waarbij ik op de ATB kan omdat ik op de ATB een minder diepe zit en daarmee een betere bloedtoevoer naar de benen heb ivt de racefiets waarbij de zit veel dieper is. Ik vind dat prima. Zo lang het mag blijven gaan zoals het nu gaat :)
Met de triathlon Heerenveen over ruim een week opmaken voor de Xterra France in juli. En dan kijken op ik met de Xterra Germany en Tri-Ambla helemaal in vorm kan zijn. Machtig mooi toch al dat buiten geweld. Word ik zo ontzettend blij van.
Samme bedankt voor het hazen!
