Back on (the) Trek: Triathlon Heerenveen

Iets meer zenuwen dan anders had ik wel voor mijn eerste triathlon na september 2012. Maar gezonde wedstrijd spanning is altijd prima en geeft me de goede focus. Ik heb een mooie en goede triathlon gedraaid en mag nu toewerken naar naar de juiste vorm voor eind deze zomer. Een verslag van triathlon Heerenveen en een blik vooruit.

Triathlon Heerenveen 24 mei 2014

Na een week met erg mooi weer was het buitenwater gelukkig fijn opgewarmd. En met 4x te hebben gezwommen in het buitenwater had ik mijn juiste slag wel weer te pakken. Geen harde wind op zaterdag en een temperatuur van 21 graden gaven voor mij wel juiste omstandigheden. Natuurlijk had ik liever de wind nog zachter en de temperatuur nog iets hoger gezien. Zou in mijn voordeel zijn. Maar tot zover tevreden.

Om 12:45 de start. Paar minuten vooraf het water in. Gewoon om te voelen en schouders even losdraaien. Maar zeker niet te lang inzwemmen. Positie kiezen en dan knallen. Ik was goed weg en zoals meestal had ik een prima positie in het veld. 1500m: drie rondes van 500m. De eerste ronde was een kwestie van positie zoeken, ademhaling onder controle krijgen door heel vlotte steiging hartslag en dan ritme in de slag. Dat lukte allemaal prima. Op naar de 2de ronde zwemmen waarin ik nog wel even een hak tegen mijn kaak kreeg. Maar erger werd het niet :). Ook de 3de ronde mooi steady door kunnen trekken en daarna vlot de wal op. Als tweede dame (24:28) op de kant. Satisfied. Een goede wissel en snel op mijn Trek.

Omdat ik een diepe zit op de racefiets zoveel mogelijk probeer te vermijden vanwege de afknelling van mijn liesslagaders had ik dit jaar nog maar 3x kort mijn Trek tijdritfiets bestegen. Daarnaast enkel wekelijks mijn rustige duurrit op mijn Cervelo gedaan (die heeft minder diepe zit). Ook geen tempootjes op de race gedaan, maar wel wat tempo op ATB. Heel erg benieuwd dus waar de niet specifieke fietsvoorbereiding toe zou leiden. Doel was 33km/hr. Hoewel realistisch, misschien ook wel iets te ambitieus. In 2012 fietste ik de triathlon Heerenveen met een gemiddelde van 32.6km/h. En toen had ik wel wat meer fietstraining genoten ivt nu. Afwachten dus.

Eerste ronde (9km) ging aardig. Ik moest in mijn ritme komen. Voelde mijn linker been en bil meer dan rechter been. Maar als het bloed eenmaal goed rondpompt (zo ervaar ik vaak) dan wordt dat wel beter op een gegeven moment. En zo was het ook. Ronde 2 en 3 kon ik er zeker nog een schepje bovenop doen. Tempo omhoog en en focus zoeken. Ondanks verhoogde tempo waren er een paar dames die echt even een tandje beter fietsten dan ik. Nadat Carin Ceelaert en Hanneke Boon me voorbij gingen, kwam ook Suzanne. Suzanne is een geweldige tijdrijder en een grote aanwinst voor onze eigen vereniging AVHeerenveen. Dus wij zullen in de toekomst elkaar nog mooi kunnen inspireren en uitdagen. In de laatste ronde merkte ik dat het tempo van ronde 2 en 3 wel uit de benen begon te trekken. Aanzetten was niet meer mogelijk. Geke passeerde me nog in de laatste ronde. En ik hoopte dat het verschil klein genoeg zou blijven zodat ik haar met lopen weer bij kon halen. Met een fietstijd van 1:04:44 (33.3km/hr) mocht ik meer dan tevreden zijn. Boven verwachting.

Na een 4de!! overall wisseltijd (1:09; hard op getraind tijdens de clinic van Johan Neevel in de voorgaande week) begon ik aan mijn laatste onderdeel lopen. In totaal 6 rondes = 10.4km. Ik had de 2 dames Geke en Suzanne in het vizier. Nu kijken hoe vlot ik dichterbij kon komen. Het lopen voelde direct soepel en ik raakte in een prima ritme. Maar mijn favoriete ondergrond (onverhard met heuveltjes, ofwel cross) zorgden ervoor dat het ritme wat verdween. En hoewel het lopen heel soepel voelde, kon ik niet het tempo krijgen wat ik wilde. Na de eerste ronde zag ik het gat tussen Suzanne en mij kleiner worden maar het gat tussen Geke en mij leek wel ietsje te vergroten. Rondje 2 liep ik soepel naar Suzanne maar zag ik dat het tempo van Geke hoger lag dan dat van mij. Eigen tempo houden en technisch goed blijven lopen. Met ietsje verval in de laatste 2 ronden had ik een soepele en steady run. Helaas niet op het tempo dat ik in gedachten had. Maar met een looptijd van 47:44 had ik op dit parcours een prima looptijd neergezet. Ik finishte als 5de dame. Zeer tevreden en vol vertrouwen richting komend triathlon seizoen. Sfeer was eveneens geweldig en heb ik echt gemist afgelopen jaar. Nog meer bijzonder was de lieve support van pap en mam en Theo. Daarbij fijne coaching van trainer Marcel en het gejuich van vele clubmaatjes en ander bekenden. Fantastisch weer!!!

Na de wedstrijd nog een leuk interview met Leeuwarder Courant. Is een mooi artikel geworden. Nice to be back on (the) Trek. Hoewel dit op de clubkampioenschappen na, mijn enige wedstrijd op de Trek zal zijn. Rest triathlons is fijn offroad. Nog meer mijn ding.

Nu nog een paar volume weken en intensiteit van fietsen opvoeren. Eind juni staat X-triathlon Vlaardingen op de kalender en begin juli kan ik mijn vakantie starten met Xterra France met aansluitend 2 weken Spanje. Mooie bikeomgeving met zeker een bezoekje aan de Pyreneeen. Opmaken voor WK X-triathlon Xterra Germany en NK X-triathlon Ameland. SUPER!!

Bedankt John Veenstra wederom voor de foto's.

......hoe loop ik een PR?

Nooit eerder liep ik in mijn (nu ruim 10 jaar durende) triathlonleventje een 10 Engelse Mijl (16.1km) sneller dan op 3 mei j.l. En nee, ook een 15km wedstrijd heb ik nog nooit op hoger tempo gelopen dan tijdens de Ronde van Oranjewoud. Dat het ook nog de winnende tijd van de dag werd was natuurlijk een extra kers op de taart. Maar hoe kan het nu dat ik al 10 jaar train en toch nog steeds sneller kan?

De wedstrijd

Op zaterdagochtend hadden we nagenoeg de perfecte omstandigheden voor een goede wedstrijd met snelle tijd. De zon scheen heerlijk, er stond een matige wind en de temperatuur was zo'n 12 graden. 's Morgens zou ik nog een rustige zwemtraining doen in sportstad. Maar om bepaalde redenen skipte ik de zwemtraining toch.

Ik was gebrand op een snelle tijd en was blij dat het weer zo meezat. Ik had Samme gevraagd mij te hazen richting een eindtijd van 1:10. Dat betekende 4:20 op de kilometer. Om 11:00 het startschot voor de 10km/16.1km/26.1km. Voor mij 2 dames en achterom had ik niet gekeken. Ik volgde netjes de hakken van Samme. Hoewel de eerste kilometer een aantal seconden te snel gingen, kwamen we heel vlug in het juiste tempo. Samme liep mooi vlak en iedere kilometer had slecht een afwijking van 2-3 seconden op de beoogde 4:20. Na 10 kilometer kwamen we exact op 43:20. Heel strak op schema dus. Ik voelde me fit en er kon een klein tandje bij. Nagenoeg de gehele wedstrijd liepen Samme en ik met Anneke de Boer en haas. In de laatste 4 kilometer kwamen we met een stukje tegenwind. Ik voelde me nog sterk en vroeg Samme om een extra tandje erbij te doen zodat ik los kon lopen van Anneke. Dit lukte en we pakten een kleine versnelling. Nog niet eerder voelde een loopwedstrijd zo goed opgebouwd en had ik weinig ongemak met spieren of darmen. Super fijn. Tamelijk ontspannen (maar een tandje erop zat er toch niet in:)) liepen we op de finish af en klokte ik een eindtijd van 1:09:09. Onverwacht, want 1:10 vond ik al ambitieus. 

In 2011 liep ik mijn laatste Ronde van Oranjewoud. Toen 4:30 langzamer dan nu. Opmerkelijk. Waar zit dat in?

Sneller?

Factoren die meespelen in de snellere tijd zijn zeker de aangename weersomstandigheden. Daarbij had ik een haas (Samme) die heel goed steady liep en de race voor mij goed opbouwde en de wind brak waar nodig was.

Maar een nieuw trainingsregime zal ook zeker meespelen. Na de reconstructie (27 juni 2013) van mijn liesslagader heb ik best een moeilijke periode gekend van onzekerheid of mijn lichaam weer zou kunnen wat het voorheen kon. Achteraf was ik toch tamelijk snel weer terug rond het niveau waar ik voor de operatie zat. Omdat de tests van de nacontrole niet heel positief waren twijfelde ik of ik het laatste stapje nog zou kunnen maken. In december was ik al benaderd om mee te trainen met de MiLa groep van AVHeerenveen olv Marcel Swart. Daar heb ik een aantal weken over nagedacht en voor- en nadelen afgewogen. Uiteindelijk woog voor mij de reden om nog een mogelijke stap in mijn (loop) prestaties te kunnen maken het meest zwaar. In januari ben ik daarom onder begeleiding van Marcel gaan trainen. De ervaring van Marcel als voormalig bondcoach triathlon en TDR trainer zou mij zeker kunnen helpen.

Sinds januari dus nieuwe trainingsprikkels door ander type trainingen en meer techniek. Het heeft zeker 2.5 maand gekost voordat mijn lichaam daaraan gewend was. Hogere intensiteit en meer volume in de kern. Alle schema's persoonlijk afgestemd. Dat is soms zwaar. Maar ook zwaar motiverend:) En met Lenneke als loopmaatje is er een extra motivator om elkaar te stimuleren naar betere prestaties. Erg mooi. En ik ben blij met die stap. 

De focus was afgelopen 6 maanden hoofdzakelijk op het lopen gericht. Bewust. Door een diepe zit op de fiets blijft de bloedtoevoer naar mijn benen belemmerd (souffle 2/6 zowel rechts als links). Dit gaat niet beter worden. Met lopen is dat probleem er niet (gestrekt been souffle 0/6). Triathlons op de weg beperkt ik daarom ook tot een minimum en ik focus me nog meer dan ooit op de cross variant waarbij ik op de ATB kan omdat ik op de ATB een minder diepe zit en daarmee een betere bloedtoevoer naar de benen heb ivt de racefiets waarbij de zit veel dieper is. Ik vind dat prima. Zo lang het mag blijven gaan zoals het nu gaat :)

Met de triathlon Heerenveen over ruim een week opmaken voor de Xterra France in juli. En dan kijken op ik met de Xterra Germany en Tri-Ambla helemaal in vorm kan zijn. Machtig mooi toch al dat buiten geweld. Word ik zo ontzettend blij van. 

Samme bedankt voor het hazen!