Dank aan Marco voor de titel die hij noemde in de laatste kilometer die we reden tijdens de Kellerwald bike marathon. Een hel, een kick en oneindig veel gezelligheid (foto's volgen).
Vorig jaar werd ie ingezet door Henk Meijers: Een weekend weg naar Duitsland om de Kellerwald bike marathon te rijden om het ATB seizoen af te sluiten (met dat afsluiten ben ik het natuurlijk niet eens;)). Een ATB wedstrijd waarin je kunt kiezen tussen 40, 80 of 120km. Vorig jaar gingen we met z'n zessen en hadden we een aangenaam verblijf in het Grun Biohotel. Recept voor dit jaar werd niet veranderd al vertrokken we nu met 12 man/vrouw.
Zaterdagochtend verzamelden we om 6:30 bij de McDonald in Heerenveen en poolden we naar Duitsland. Op het programma voor zaterdag stond een rondje 40km inrijden op het parcours en taart eten. So we did. Het parcours lag er natter bij i.v.t. vorig jaar, wat de afdalingen echt minder eenvoudig maakte. En met 2 stevige buien onderweg, werden die afdalingen echt niet beter. Maar voorbereid waren we in ieder geval wel voor de wedstrijd van zondag.
De wedstrijddag: hoewel ik me maanden geleden had ingeschreven voor de 120km (3 ronden van 40km met elke ronde ruim 1000HM) was ik zaterdag in de auto gestapt met het idee om de 80km te gaan rijden. Mijn hamstring blessure speelde zo nu en dan op, en na de baantraining van afgelopen week dinsdag voelde het niet goed. Geen risico's. Dinsdag bij de fysio m'n been nog laten behandelen en zowel donderdag als zaterdag na het trainingsrondje door Marco laten masseren. De trainingsronde was goed gegaan. Ik had geen last gehad en stelde in mijn hoofd de plannen voor zondag een beetje bij. Ik zou voor de 80km gaan, maar een ietsje behouden rijden, want als ik na ronde 2 (80km) mijn hamstring niet zou voelen, dan had ik geen excuus om niet de 120km te rijden.
Op zondagochtend om 9:00 klonk het startschot. Ik hoopte met Paco en Henk mee te kunnen rijden, die de 80km gingen biken, maar was wel vast besloten mijn eigen rit in te vullen. Niets forceren met het oog op de TransAlp in juli. De eerste 20km bleven we met z'n drietjes. Af toe viel er een gaatje tijdens het klimmen, maar in de afdalingen kon ik dat meestal weer goed maken. Paco moest wegens hamstring klachten helaas lossen en ik maakte de eerste ronde vol met Henk. Het ging heel prima. Mijn benen voelden goed, hoewel de 4 pittige klimmen die iedere ronde weer genomen moesten worden, de spieren wel lieten branden. Bij de start van ronde 2 (na 2:14 biken) wist ik het al: ik ga voor de 120km. Er moest iets raars gebeuren als ik dat niet zou doen. Door de korte regen/hagelbuien werd de tweede ronde wel zwaarder. Het maakte de steile afdalingen glad en modderig waardoor het lichaam flink moest corrigeren in de afdalingen om de bike in het juiste spoor te houden. Met daarbij het uitputten van de energie, zou de 3de ronde op karakter moeten.
Bij Henk in het wiel sloot ik de laatste kilometers van ronde 2 af. Dank aan Henk voor de support en het gezelschap. De laatste ronde zou ik het alleen moeten doen. Hoewel ik wist dat dit een hele zware kluif zou worden, was ik ervan overtuigd dat het me wel zou lukken. Enige waar ik bang voor was, was materiaalpech. Bij het passeren van de finishzone waar Henk richting de braadworsten ging en ik een hap adem nam om nogmaals 40km met daarin 1000hm te trotseren, zag ik naast enkele enthousiaste clubgenoten ook Marco staan die ook de 120km zou rijden. Ik was verbaasd. Er moest wel iets gebeurd zijn, anders was ie niet uitgestapt. Een optelsom van redenen hadden 'm doen beslissen om het bij 80km te laten. Maar nu ik de 3de ronde inging, konden we nog heel mooi samen een stukje extra TransAlp voorbereiding pakken. God, was was ik blij.
Na 80 km (4:46) begon ik samen met Marco aan ronde 3. Dat werd echt een op karakter. De benen waren al behoorlijk leeg. De geleidelijke klimmen waren prima te doen op souplesse met een HR van 140. Maar ik wist dat tijdens de steile klimmen kracht uit de benen moest komen om de trappers te laten draaien........en dat zou pijn gaan doen. De eerste klim is de langste en daarmee een van de zwaartse. Begint niet al te steil, maar wordt steeds steiler met tot slot even 2 minuten je benen pijnigen op het kleinste verzet. Het parcours werd met de ronde natter en daarmee was de eerste afdaling ook een van de meest linke geworden. Stenen en takken, maar vooral veel modder. Losgereden modder waar vele sporen doorheen liepen en waar je alle kanten op gleed. Heftig. Na deze klim en afdaling te hebben overleefd konden Marco en ik in steady tempo door. Zolang ik m'n HR rond de 140 hield was het goed te doen. Maar ik merkte ook in de afdalingen dat ik veel energie moest geven omdat het hele lichaam mee moest werken om de bike in het goede spoor te houden. Momenten van kramp in de quadriceps stonden op de loer.
We reden gestaag door van de ene klim naar de volgende afdaling op naar het serieuze werk. De kilometers konden worden afgeteld en de beelden van de finish gevisualiseerd. Maar eerst die laatste klim nog. Een lange steile klim. Daar waar je al helemaal leeg bent en kapot zit. Wow. Fijn om me op te trekken aan Marco die nog zo lekker eenvoudig die pedalen rond liet draaien. Kijken of ie fietsend nog te doen was. Tuurlijk. Gewoon gaan en weten dat de volgende 4km geleidelijk afdalen is en leiden naar de finish. Even door de pijn heen en ik was boven. So glad I did it. En dat voelde al een beetje al finish. De laatste 4km in het wiel bij Marco meegetrokken naar het finishgebied dat al troosteloos was uitgestorven maar werd opgevrolijkt door m'n lieve AVHeerenveen maatjes. Dat was helemaal super. In 7:54 (even voor vijven) kwamen Marco en ik over de finish. En daar mochten we, trots op zijn. De helft van de ingeschreven deelnemers op de 120km was al uitgestapt bij 80km. En wij hebben gewoon die laatste allerzwaarste ronde nog even gepakt. Ik was volledig af. Echt leeg. Maar zeer voldaan. En daarmee 50 euro verdiend voor On Tour voor Reuma van Samme door binnen 70 minuten na hem te finishen;)
Dank aan Henk O, Paco, Elsbeth, Jonathan, Margriet, Tineke, Tsjeard, Jantiene en Samme voor het super geslaagde weekend; Henk M bedankt voor de strakke organisatie en steun tijdens de eerste 80km; Marco bedankt voor de massage en mentale steun in de laatste 40km. De TransAlp gaat helemaal goedkomen.
