Adventure Ameland

De website van de Adventure  kopt al: "7e Ameland Adventurerun groot succes ondanks aangepast programma". En dat was zeker waar. De beslissing die donderdag viel om de halve marathon te laten vervangen door een 10km was natuurlijk voor een groot aantal atleten een teleurstelling, maar gezien de omstandigheden die donderdag natuurlijk terecht. Hoewel een aantal honderden atleten hierdoor de overtocht naar het eiland niet maakten, was het gros van de lopers aanwezig en zag en hoorde ik alleen maar mensen die hadden genoten. Ruim 2600 lopers finishten bij de Adventurerun op Ameland.
En het was ook heerlijk lopen. Ik vertrok zaterdagochtend met het bootje van 10:30 richting Ameland. Bootje vol met sportieve mensen. Te vol als je het mij vraag. Maar er was sfeer aan boord. Een ontspannen menigte met bakken vol energie om die straks op het eiland vrij te laten. Bij aankomst haalde mam me bij de boot op. Even lekker rustig zitten bij pa en ma met een kopje thee een versgemaakte krentjesbrij. Mmm. Bedankt mam! Marco opgehaald uit het dorp en toen rustig verkleden, het centrum van Nes inwandelen om vervolgens een rustige warming-up te pakken. Een ruime boog om het centrum en voelen hoeveel kleren je tijdens de wedstrijd aan moest. Voor de start her en der nog wat kletsen, overtollige kleding afleveren en een kwartier voor de start het startvak in.

Iedereen stond lekker warm tegen elkaar. En het was minuten aftellen voor de start. Laatste succeswensen en dan knal. Het centrum van Nes werd overspoeld met het vele getrappel van enthousiaste lopers. Heerlijk die eerste honderden meters vol joelend publiek. We verlieten het dorp de ballumerweg op en vervolgens richting westerpad. De start ging goed. Bij kilometer 1 keek ik op m'n klokje. Verdorie, niet goed ingedrukt en dus geen feedback van het tempo. Wat maakt het ook. Alsof de weergave van de tijd ervoor zou zorgen dat ik sneller zou gaan lopen. Na 2.5km het strand op. De zee was hoog en dat betekent lopen door tamelijk mul zand. Je zag de lopers zoeken naar het juiste pad.  Een strakke wind vanuit het noordwesten zorgde er in ieder geval voor dat het lopen niet nog zwaarder werd gemaakt omdat deze vanuit de gunstige hoek kwam. Na 3.5 kilometer strand de oprit bij de Grauwe duun. Stevig omhoog klimmen door het mulle zand. Even het rood in en dan boven aan de duinen weer een beetje bijkomen. En dan sta je weer onder aan de duinenrij en begint de volgende klim weer. Hmmm, dat was er een te veel. Ik voelde een misselijk gevoel komen in m'n maag, dus een klein tandje lager. Benen voelden heerlijk.

Ik liep de strandweg in Buren op. Nu was het aftellen voor de laatste kilometers. Ik kon niet versnellen omdat m'n maag niet ok voelde, maar m'n benen wilden prima verder. Ik zag de afstand tot m'n voorgangers vergroten en vroeg me af of ik toch niet nog even aan moest zetten. Waarom wel, waarom niet? Ik koos ervoor om in mijn comfortabele zone te blijven. Waarom? Gewoon omdat ik in mijn comfortabele zone wilde blijven ;P Ik hoorde de geluiden uit het dorp dichterbij komen. Ik hoorde de speaker de lopers binnenhalen. Toen was het mijn beurt. Heerlijk de van Heeckerenstraat inrennen met drommen juichend publiek. Fijn, warm, gezellig. Handjes in de lucht en finishen in 45:38 (5e V35). Dit was het weer. Maar met een 10km heb je niet iets van "mooi dit hebben we weer geflikt" dat was alleen opgegaan bij de halve. Toch lekker om een pittige 10 te hebben gelopen.

Op naar andere bekende loopmaatjes om ervaringen te delen. Altijd leuk. Een druk krioelende menigte met bezwete en gloeiende gezichten met één gezamenlijke conclusie: "zwaar strand maar heerlijke wedstrijd".

Met Marco even rustig uitgelopen en daarna tijd voor een warme douche, lekker luieren en een hapje eten met John en dochter + vriendin. Gezellig! Nog even doorgefeest in de gezellige Piraat tijdens de 70's en 80's party en afsluitend in het Nescafé. Wederom een super fantastisch weekend.
Anna: Bedankt voor de foto!