De laatste wedstrijd op mijn agenda dateert alweer uit september. Dat was de Tri-Ambla. Daarna een paar weekjes rust en halverwege oktober weer structuur aangebracht in de trainingen. Dat werd even 'verstoord' door een uitstapje naar Sydney en vervolgens een week lang last van jetlag, maar de afgelopen 2 weken ging het weer netjes. Met de voortdurende krapte in de agenda op de zaterdag vanwege 3 voetballende kinderen in de competitie, laat ik de wedstrijden op zaterdag meestal aan mijn neus voorbij gaan. Maar 1 december zat er wel ruimte in de agenda waardoor ik mooi de cross van Mildam mee kon lopen.
Naast de cross in St Nyk, vind ik dit wel een van de mooiste in het cross circuit van AVHeerenveen. Dus heerlijk dat ik de mogelijkheid had om te rennen. Na een vroege zwemtraining van 7:00-8:00 vlot naar huis voor ontbijt en wat kleine klussen en me rond 10:15 door Theo naar Mildam laten brengen (kon ik naderhand mooi rennend terug). Hoewel de weersvoorspellingen voor de zaterdag niet denderend waren, hadden we bij het startschot een strak blauwe lucht. Daarbij een record aantal deelnemers. Wat wil je nog meer.
Na het startschot was ik vlot weg. De hoeveelheid modder op het parcours viel mee en ik kwam direct lekker in mijn ritme. Voelde goed. Bij de dames direct op kop, maar zeker niet te voortvarend vertrokken. Helaas na 2km kreeg ik een enorm trekkende spanning in mijn L quadriceps. Het deed behoorlijk pijn en ik moest iets inlveren aan tempo. Ik werd ingehaald door Geke, Lenneke en Regine. Forceren zou alleen maar problemen kunnen veroorzaken, dus hield ik mijn eigen tempo. Ik zag het gat groter worden, maar mijn pijn bleef gelijk; werd niet erger. Ik probeerde een soepele tred te houden en dat lukte naar tevredenheid. Af en toe proberen mijn been los te schudden, maar dat had geen effect. Het was geen kramp, maar een spier verrekt.
Rond km 8 voelde het ietsje beter. Of de spieren maximaal warm waren, de endorfines goed werkten.......geen idee, maar ik kon weer wat aanzetten. Lenneke en Geke had ik niet meer in het vizier, maar Regine wel. Dus toch wat versnellen het laatste stuk. In een kilometer dichtte ik het gat met Regine, dat zo'n 20 seconden bedroeg. Leuk om even samen aan te zetten. Lenneke en Geke kwamen weer in beeld. Maar met nog een aantal honderd meters te gaan, zou ik die niet meer kunnen pakken. Regine bleef achter me hangen en samen liepen we in flink tempo richting de finish. Ik voelde nu beide benen. Maar dat was het branden van de verzuring. Samen finishen of elkaar nog even het vuur aan de schenen leggen. Dat laatste bewaren we voor een volgende loop. Voor nu was het leuk genoeg om samen met m'n oud-studente Sportgezondheid te finishen. Hartstikke leuk. 34 seconden achter Lenneke (1) en 21 seconden achter Geke (2). Dat was een mooie strijd geweest.
Even nagekletst en daarna een rustig duurloopje 6km naar het voetbalveld van Heerenveen om Jona de tweede helft te zien spelen. Dat lukte nog wel met m'n been.
Nu een beetje hopen dat m'n quadriceps snel weer de oude is. We'll see. Op naar de Adventure over 2 weekjes!
Dank aan Sjanita voor de crossfoto en dank aan Saskia voor de videobeelden.
