Adventure Ameland

Vrijdag 11 december vetrok ik tesamen met Mart en Maud richting Ameland voor de Adventure run. Aanvankelijk zouden ook Theo en Jna mee, maar omdat Jona vrijdagavond z'n kampioenswedstrijd voor voetbal moest spelen en zaterdag een toernooi had, bleven zij in Oudeschoot achter.

Na een beetje onrustige nacht (misschien toch zenuwen?) zaterdagochtend om 8:30 opgestaan. Alle tijd van de wereld omdat Mart en Maud pas om 12 uur moesten starten en ik zelf hoefde pas om 13:35 van start. na wat eten en spelletjes doen vertrok ik tesamen met pap, mam, Mart en Maud richting het centrum van Nes. Het begon al gezellig vol te lopen met atleten die van de boot kwamen. Mart en Maud begonnen om 11:45 met een gezamenlijke warming-up en werden onder luid gejuich van een grote menigte om 12:00 weggeknald. Zeliepen beiden voortreffelijk. Mart even onder de 4 minuten en Maud naar eigen zeggen net onder de 5 minuten. Nou, fanatastisch. Ik was helemaal trots op mijn edelgermanen.

Na eventjes in dorp rondgelopen te hebben, nog even naar pa en ma hun huis voor de laatste 'voorbereidingen'. Tesamen met M&M weer naar het dorp. Zij wilden de start van de 10km nog even ervaren omdat opa en meester Jan-Harm meededen. Tien minuten later was ik aan de beurt. Ik stond aardig vooraan in het startvak. da;s fijn, want dan ben je niet zoveel tijd kwijt om al slalommend een beetje voorin te komen. Twee jaar geleden was ik iets te hard gestart en dat moest ik toen vanaf 17km bezuren. Nu zou ik het anders aanpakken. Ik ging iets rustiger van start en hield m'n HR de eerste 3 km onder de 170 (een enkel klimmetje daar gelaten). De benen voelden lekker, maar in m'n hoofd voelde het wel een klein beetje 'licht'. 'k Weet niet of dat nu de glucose is, de spanning of gewoon het onttrekken van bloed van m'n brein naar m'n spieren. Enfin. Na bijna 4 km lopen kwam ik op het strand aan. dat was schuin de noord-oostenwind tegen. Gelukkig was het strand tamelijk hard. Maar de wind viel me zwaar tegen.

Ik kon gelukkig aansluiten bij een klein groepje en via het kleine groepje aansluiten in een grotere groep. Maar het tempo lag me net iets te hoog. M'n HR zat op 176 en ik wist dat wanneer ik zo door zou gaan, het de laatste kilometers zou moeten bezuren. Ik besloot even voorbij de opgang Nes om af te zakken en te wachten op een volgende groep. In je eentje op het strand lopen kost onnodig veel inspanning en zou uiteindelijk tot nog meer tijdsverlies leiden. Ik liep zo'n 2-3 minuten alleen tot ik aan kon sluiten in de volgende groep. Dat scheelde enorm. Ik pikte nog even een flesje onderweg van ome Simon zodat ik voldoende vocht en energie kon behouden. Na zo'n 6 km strand nog even het mulle zand door de duinen op omhoog. Dat is even op de tanden bijten. Dan rustig naar beneden om je weer voor te bereiden op het beklimmen van de Bure Blinkert. Gelukkig via schelpenpad en dus heel goed te doen. Met de wind scuin van achter en een heerlijke zon, begon nu het ware genieten van het lopen. Heerlijk vanaf de 10km. De benen waren sterk, het publiek weer enorm stimulerend en de lopers fanatiek.

Nog een pittig stukje kwam er. Vanaf Klein Vaarwater tot aan de dijk. Shuine wind tegen en even geen groepje om bij aan te sluiten. Maar het ging oke. Ik kon m'n tempo goed houden. Bij de Kooi nog even een tweede flesje sportdrank en daarmee gingen de laatste 7 km in. Heerlijk voor de wind in een constant tempo. M'n benen behielden hun kracht. Ik kon niet versnellen maar hoefde ook zeker geen tempo in te leveren. Daar waar ik 2 jaar geleden op dit punt moest inleveren, kon ik nu afstevenen op een tijd onder de 1:39. Dan was mijn doel (niet boven de 1:40) behaald en zou ik meer dan tevreden zijn. Uiteindelijk een fantastische finish onder luid gejuich in 1:38:45. Super. Mart vond dat het wel een beetje lang duren. Ik vond het prima! Eerste dame van de recreatieve serie en 7de dame inclusief de wedstrijdatletes. Toch maar weer een licentie aanschaffen?

Voldaan me onder het publiek op de Kerstmarkt gevoegd en weer met vele bekende sportievelingen de mooie ervaringen uit mogen wisselen. En 's avonds nog even 'uitswingen' tijdens de 70's party en tot slot het Nescafe. Dat was weer een grandioos weekend. Met dank aan Anne voor de spontane finishfoto!

Machtig Schoorl!

Mensen die me zo af en toe voor "gek" verslijten, kan ik niet altijd ongelijk geven. Eerst vrijdagavond een nachttocht in het zompige Oranjewoud en dan de zondag (lees: weekenddag of nog beter UITSLAAPOCHTEND) om half 7 je bed uit om met een groepje "mede-mafkezen" naar Schoorl af te reizen voor een ATB-tocht. Ach nee, wij sportliefhebbers noemen dit PASSIE en houden van sportieve uitdagingen en ook enorm van gezelligheid.

Zo vertrokken we zondagochtend vanuit Heerenveen met 6 man in de auto van John met aanhangwagen richting Schoorl met tussenstop in Sneek om nog 4 man aan te laten sluiten. Marcel, Marco, Henk, Paco, Samme, John, Jan, Lenneke, Cathelijne en ik vol enthousiasme om eindelijk gezamelijk Schoorl eens op de ATB te beleven. Prima rit en op tijd kwamen we aan in Schoorl. Had Samme toch niet het inschrijfadres vergeten ;). Enfin. Even flink doorzoeken naar de kantine voor inschrijving en zo vertrokken we rond 9:45 voor een tocht van 40 km. Paco had ons droog weer beloofd. Maar helaas kon die belofte niet worden behouden en moesten we in de miezer een flink aantal kilometers over het strand tuffen. Het parcours van Schoorl zoals ik dat in mijn hoofd had met korte en lange steile klimmen en veel singletracks bleef maar uit. Maar na een kilometer of 15 en een krentebol en flesje AA rijker waren we goed opgewarmd en gevoed en kon het echte werk beginnen. De 'echte' route van Schoorl lag voor ons klaar. Met zeker die elementen waardoor ik bij het woordje Schoorl al begin te watertanden. We mochten heerlijk klimmen en onze benen voelen. En ook de afdalingen kenden weer de nodige spectakel. Het parcours lag er schitterend bij. Door de regenval geen mul zand in de bossen en dus kon flink snelheid worden gemaakt. Het was een waar genieten.

Bij terugkomst konden we naast het afsproeien van de fietsen gelukkig ook zelf nog een warme douche genieten zodat de grote hoeveelheid modder die zich op onze kledij had afgetekend, niet allemaal bij John in de auto terecht kwam. Na de erwtensoep en warme choco tijd om terug naar Friesland te gaan. Weer een super gezellige ervaring rijker.

Nachttocht met pepernoten en Jouster kruidenbitter

Vele weken geleden kwamen Paco en Cathelijne met de uitnodiging voor een nachttocht op de ATB en vertrek vanaf hun adres. Op 27 november moest het gebeuren. Nu dan... vrijdagavond 27 november. De hele week veel regen gehad, maar Paco had ons verzekerd van een droge avond.

Zo werd er vrijdag de 27ste nog even druk heen en weer gemaild en gebeld om de bevestiging bij elkaar te zoeken dat we toch echt als ware bikkels in het donker de modder in het bos van Oranjewoud op de ATB zouden trotseren. Tussen 20:00 en 20:30 verzamelden we bij Paco en Cath. Nog even genieten van een warme choco............Paco, Cathelijne, Marco, Marcel en ik vertrokken om 20:40, terwijl Tineke ons uitzwaaide. De temperatuur was prima, het was droog en het maantje buiten lichtte ons een beetje bij. Het bos was klieder.... Maar wat een geweldige belevenis hebben we genoten. Met allen verlichting op het stuur, hadden we voldoende zicht in het bos. En daar waar je normaal de plassen en modder in het bos een beetje probeert te omzeilen, gingen we nu dwars door alle drek omdat we het toch amper konden zien. HEERLIJK!!!

In een aangenaam tempo fietsten we een mooi rondje Oranjewoud en bleven de botsingen met bomen en het knuffelen van de modderige ondergrond uit. Rond tienen arriveerden we weer bij huize Paco en Cathelijne. Even omkleden en/of douchen en toen wederom aan de heerlijke warme choco met pepernoten en Jouster kruidenbitter. Een super geslaagde, sportieve en gezellige avond. Op naar Schoorl!

Winnaar op m'n 34ste

Zaterdagochtend 7 november. De wekker gaat om 8:00 af en ik wordt gefeliciteerd met een kus van Theo voor m'n 34ste verjaardag. Beetje licht in mijn hoofd en ik had nog wel 3 uren door kunnen slapen als je het mij vraagt. Ik had een zeer zware week achter de rug met 3 avonden werken tot 23:30 en tevens nog een dag naar Utrecht om een voordracht te houden over mijn onderzoek omdat ik genomineerd was voor een posterprijs (maar niet gewonnen). Tot slot aan het eind van de week nog een werkdag inclusief scholing en werkvelddag van 9:00 tot 21:00. Mag je moe zijn toch?

Ik breng Maud om 9:00 naar Thialf voor haar schaatstraining en vertrek zelf om 9:45 richting het clubgebouw van AV Heerenveen voor de inschrijving van de Heideloop. Het is tamelijk rustig in de kantine en ik vraag me af, gezien het regenachtige weer, of er nog meer deelnemers komen aanmelden. Bij de inschrijftafel krijg ik het bijzondere startnummer 34 uitgereikt met de felicitaties. Kijk dat zijn attente clubgenoten. Héél erg leuk wanneer er aan zoiets wordt gedacht. Er verheugd dus starten met inlopen.

Tesamen met Christine loop ik naar het Heidemeer, waar de start helemaal niet schijnt te zijn. Even een paar straatjes door laveren en we zijn bij het startgebied. Nog steeds regen en nog steeds weinig deelnemers. Maar 10 minuutjes voor de start, komt de hele groep eraan. En staat er alsnog een leuk startveld bij de Heideloop. De lopers voor de korte (3km) afstand en lange (8km) afstand starten tegelijk.

Gezien het feit dat ik nog een beetje licht ben in het hoofd, start ik behouden. Tenslotte wil ik niet dezelfde ervaring ondergaan als met het Woutersbergloopje waar ik de laatste ronde vlekken voor de ogen kreeg hoewel de benen het nog goed deden. De eerste 3 km gingen heel prima. Het parcours was grotendeels offroad, maar ook enkele stukken verhard. In de tweede ronde van 5km werd ik bijgehaald door Bea. Ik hoorde haar stappen vlak achter me, maar hoorde aan haar ademhaling ook dat ze in het rood zat. Ik had nog reserve en kon daardoor iets versnellen waardoor ik de eerste positie bij de dames kon handhaven. Ik keek naar m'n hartslag: 177. Prima, hoog, maar de benen voelden goed. Ik kon in een iets hoger tempo doorlopen. Langs de vaart, door het gras. Glibberig en letten op de enkels. Ik hoorde dat Bea niet meer vlak achter me zat en kon iets gas terug nemen. Tenslotte wilde ik vanmiddag nog lekker taart eten en niet mezelf misselijk lopen.

Ik kan mijn eerste plek prima vasthouden en finish onder het "lang zal ze leven" als eerste dame in een tijd van 35:25. Erg tevreden over de opbouw en de maximale inspanning die ik heb geleverd. De zon schijnt heerlijk en na een slokje en een praatje is het tijd deze verjaardagsloop nog even vast te leggen. Samme biedt me aan om nog wat mooie kiekjes te maken zodat deze verjaardag op sportieve wijze digitaal terug te zien is. Zo gezegd, zo gedaan.

Na de foto's gauw douchen en terug naar huis. Voor taart en heel veel anders lekkers. Het was een heel leuke dag waar ik met enorm veel plezier op terugkijk. Gezellige visite gehad 's middag.

En met dank aan Samme voor de foto's.

Veldtocht Ommen

Voor zaterdag 31 oktober was het plan om met een delegatie AV Heerenveen leden een rondje Lemelerberg te Ommen te biken. Eindelijk kon ik eens aansluiten, omdat de voorgaande weken het steeds niet toelieten om met de club mee te gaan. Grote mond..... en dan nog de daden.

Zateragochtend om 7:45 verzamelen vij het clubgebouw. Totaal 9 man/vrouw. Mooie groep en zeer aangenaam weer. Meerijdend met Samme in de auto leek de weg naar Ommen maar een kwartiertje, dus dat was zo gepiept. Na een hete bak en inschrijving op de ATB en kijken wat het parcours ons zou brengen. Acht man (Same, Marco, Paco, Marcel, Henk, Cathelijne Lenneke en ik) reden de 45 km en Martin Peter koos de 25 km. We reden de gehele route nagenoeg in twee groepen. Tot de 20 km was het parcours weinig spannend. Wel een mooie route cq omgeving maar weinig/geen klimwerk, bochtwerk of ander technisch werk. Vlak voor de stop (halverwege; met krentebollen en hete bouiilon) begon het eindelijk een klein beetje spannend te worden. De tweede helft van het parcours was iets uitdagender.

Twee onzettend lekkere afdalingen mogen maken, met fijn wat stronkjes. De afdalingen konden nagenoeg voluit omdat het deelnemersveld mooi gerekt was. Verder weinig modder gezien waardoor ook weinig gestunt onderweg. Iedereen had heerlijk gereden. En op een kleine val met hoofdwond bij Henk na, geen bijzondere ongelukken in de groep.

Parcours is voor herhaling vatbaar, hoewel iets meer uitdaging wel wenselijk is. Mogelijk over 4 weken wanneer we naar Schoorl gaan. Hopelijk gaan de weergoden dan wederom met ons mee. Dat maakt het toch wel wat aangenamer.

Vandaag, zondag, een fijne LDL van twee uur gemaakt. Benen voelden goed. Gister dus voldoende overgehouden.

Crossloop Woutersbergje

Op zaterdag 10 oktober was het Woutersbergloopje. Voor mij een ideale lokatie omdat de start nog geen kilometer verwijderd is van mijn voordeur. Nadat ik Maud om 9:00 naar de schaatstraining in Thialf had gebracht, vetrok ik in de regen met Jona en Mart richting het Woutersbergje. Door het druilerige weer kenmerkte het bos zich door vele water- en modderplassen. Ik kan me betere omstandigheden voorstellen zo 's morgens met je kids in het bos.

Nadat m'n jongens hadden warmgelopen, was het tegen tienen hun beurt voor de start op de 1km. Ondanks het hondeweer waren er toch veel jongens en een paar meisjes naar de start gekomen. Nou, Mart en Jona hebben flink in de modderplassen mogen stampen en hadden een fanatieke run.

Om 10:30 was ik zelf aan de beurt. Dit jaar nog geen loopwedstrijden gedaan, alleen triathlons. En deze korte afstand (6km) was wel weer even een andere belasting dan gewend. Ook bij de senioren een behoorlijk startveld ondanks het beroerde weer. In totaal 57 atleten op de 6km en nog 23 atleten op de 3km. Een start met 80 atleten dus, met binnen 200m al een korte daling en 2 zeer scherpe bochten. Daar wilde ik de menigte voorblijven zodat ik niet onnodig zou hoeven inhouden of vallen. Dus een snelle start gekozen. Tempo voelde aardig, maar het was wel glibberen op vele plekken. En spikes heb ik niet. Enfin, de eerste 2 rondes verliepen goed. In de 3de ronde merkte ik dat ik iets aan kracht in de benen begon te verliezen. Aan het einde van de derde ronde werd ik dan ook ingehaald door de tweede dame (Geke) in het lopersveld. Ik wilde aanvankelijk aanklampen, maar merkte dat ik tekort kwam. Geke had haar ademhaling goed onder controle en liep tamelijk soepel. Ik zou teveel moeten geven om haar bij te houden of in te halen en dan schiet het trainingsdoel erbij in. In de laatste halve ronde kreeg ik wat zwarte vlekken voor mijn ogen en wist ik ook dat ik niet verder moest versnellen. Oorzaak?

In 27:42 finishte ik als tweede dame 28 seconden achter de eerste dame. Niet geheel tevreden. De tijd is ok, maar de opbouw van de wedstrijd was niet goed geweest. Er had dus meer ingezeten. Volgende keer maar iets rustiger starten. Dat zal op mijn verjaardag zijn tijdens de crossloop op de Heide in Heerenveen.

NK Offroad triathlon Ameland

Vrijdag 4 september belt mam en vertelt me dat de oude steiger, waar de start van de Tri-Ambla plaat moet vinden de volgende dag, een meter onder water staat. Ojee! Beraad voor de organisatie. Ik stap diezelfde vrijdag om 13:30 op de boot richting Ameland. De zeer heftige wind die dag en de buien die vallen, geven een bijzonder gevoel van spanning in mijn lijf. Na aankomst op het eiland even thee drinken met pa en ma en vervolgens pak ik tesamen met pap de ATB om even een stukje parcours te rijden. Weer even het gevoel van de ATB ervaren, want die had 3 wken stil gestaan bij pap en mam in de garage. De afgelopen weken enkel op de racefiets gezeten omdat ik deze zomer voldoende op de ATB had getraind op Ameland. Ja, vooral het fietsen door de paardepaden in het mulle zand ging goed.


Maar nu de wedstrijddag. Geen mul zand te vinden. De zwemstart was vanwege de hoge waterstand een uur uitgesteld en ingekort tot 1000m. Gelukkig was de wind in de nacht van vrijdag op zaterdag iets gaan liggen en gedraaid zodat de zee relatief weinig golfslag kende. We mochten met de wedstrijdserie starten vanuit de zee. De regen kletterde op het moment van de start als parels uit de hemel. Mijn empathie bij de vrijwilligers. Maar ook dappere mam was flink ingepakt bij de zwemstart komen kijken. Het zwemmen ging prima. Ik begon het bijna al jammer te vinden dat we niet toch 1500m mochten zwemmen;). Met een paar slokken teveel zout water wisselde ik niet super snel en besprong ik mijn ATB. Ja, met de super moto's. Tsjonge, dat werd wat. De afgelopen nacht was er zo enorm veel regen gevallen dat het flink glijden was over het parcours met deze gladde banden. Binnen 1km lag ik al flink in de blubber. Mwah, charmes. Ik wilde aanvankelijk zonder enige rem gaan rijden, maar had me dus ook binnen een kilometer al bedacht. Iets beheerster fietste ik door. Nog misselijk van het zeewater, dus moest de sportdrank even wachten.



Na ruim een kwartier kwam ik op het strand. Voor me zag ik twee groepen fietsen. Waarin, mijn inziens, 2 vrouwen. Ik kon niet aanpikken. Mag ook niet. En reed me tegen de wind in al heel snel leeg. Andere atleten passeerden me, maar ik kon geen tempo meer oppakken. Ik vroeg me af of m'n benen OK waren. Dat waren ze wel. Toen ik het strand verliet en het bos inging kon ik weer tempo oppakken en passeerde ik ook een aantal atleten. Vanuit het bos in Nes via de duinen richting Ballum. De wind was pittig en ik vond het erg zwaar. Groepjes passeerden mij en af en toe haalde ik een eenzame atleet in. Het effect van alleen fietsen of in een groep maakte een groot verschil. Even voor Ballum reed Casper me voorbij. We hadden afgelopen zomer al een paar keer gefiets en hij gebaarde me om aan te pikken. So I did. Dat was even bijkomen. Wat... het scheelde een slok op een borrel. M'n benen die leeg voelden, sterkten volledig aan. Vervolgens een paar kilometer met enkele atleten gefietst en een inhaalrace gemaakt. In Hollum was het draaien en met de wind mee het strand over richting Buren. Maar voordat ik het strand opging, nog even flink op m'n plaat. Geen pijn aan het lijf, dus lekker doortrappen.

Het fietsen op het strand ging super. Het strand was op de meeste plaatsen flink hard waardoor je goed tempo kon bewaren. Dus even knipperen met de ogen en we waren in Buren. Even van de fiets stappen en door het mulle zand de duin opklimmen om vervolgens via het paardenpad naar Nes te fietsen. Kwam ik dat pad 3 weken geleden nog met moeite door omdat het zo ontzettend mul was, nu hadden al mijn voorgangers ervoor gezorgd dat er een glad gestreken hard zandpad lag.

De wissel ging vlot en de eerste kilometers lopen voelden soepel. Ik had tijdens het fiesten niet zoveel kunnen drinken als vooraf gepland en was wel een beetje bang dat m'n benen leeg zouden raken. In de loopronde van 6 km 3 pittige klimmen. De eerste ronde ging dat aardig. Ik had voor mij Casper en Gerard in het visier en verwachte dat ik daar wel naar toe kon lopen. De tweede ronde voelde ook redelijk en door op het strand even uit de wind achter een collega atleet te lopen, werd de afstand op Gerard kleiner. Voor de opgang liepen we gezamelijk en moetsen er nog een kleine 3 km worden afgelegd. Maar de strandopgang nekte me even. Bijna bovenaan de duinen kreeg ik enorme kramp in m'n bovenbenen. Zowel links als rechts aan de binnenzijde. Ik moest bovenaan even stilstaan. Daar waar ik normaal bij zo'n klimmetje nog wel eens wil verzuren en dan bovenaan bijna moet kotsen, zo werd ik nu belemmerd in doorhollen door de kramp. Even losschudden, langzaam dribbelen. Ik wilde niet wandelen. Maar het voelde al snel goed. Ik verloor teintallen seconden, maar kon gelukkig in goed tempo weer doorgaan. De laatste klim bij Duinoord Zuid voorzichtig in korte pas genomen en dan het laatste stukje naar de finish. Mijn lijf voelde goed. Ik voelde me goed. Voldaan mocht ik finishen in een tijd van 3:11:54, ruim 18 minuten na de nieuwe Nederlands kampioene Maud Golsteyn. Het was weer super. Wederom een waar genot. Omstandigheden die de Tri-Ambla eer aan doen.

Clubkampioen!

Afgelopen woensdagavond 26 augustus hadden we de clubkampioenschappen van AV Heerenveen/HZ&PC. Het was lekker weer en we hadden veel deelnemers. Individueel + trio's in totaal 46. De sfeer was helemaal relaxed voor, tijdens en na de wedstrijd.


De wedstrijd ging erg lekker. Ik was bang dat ik de wedstrijd van afgelopen zondag nog in de benen zou hebben. Maar dit viel gelukkig mee. Ik kon alles prima op tempo doen en hoefde niets te forceren. Ik legde de 500m zwemmen, 21.5 km fietsen en 5km lopen af in 1:12:08. Daarmee was ik de eerste dame die finishte.

Fries Kampioen!

We hadden zo'n beetje dezelfde temperaturen als in Stiens, maar inmiddels waren we 2 maanden verder. Dat betekende dat ik ook 2 maanden trainen verder was. Omdat ik dit seizoen pas laat ben begonnen met intensieve trainingen omdat de omvang van mijn trainingen nog niet op het juiste peil was, was ik in Stiens amper klaar voor de wedstrijd. Maar ik heb in de zomer 'goed m'n best gedaan', en dat resulteerde zondag 23 augustus dan ook in een wedstrijd met een aangename prestatie.

Vooral op Ameland heb ik de afgelopen weken intensief getraind. Natuurlijk was het fietsen daar niet op de race, maar op de ATB, ter voorbereiding op de Tri-Ambla. Maar ik merkte wel dat ik sterker en sneller werd. De inhoud was er wel.

Zondag 23 augustus dus de triathlon in Drachten op het programma. Ik had deze tri nog niet eerder gedaan. Met een temperatuur rond de 25 graden wordt ik wel vrolijk. Ik kan goed tegen de warmte, met name ook doordat ik mezelf op het gebied van vocht en koeling goed verzorg. Pap en mam hadden laten weten dat ze kwamen supporteren. Dat vind ik altijd erg leuk.

We moesten 4 rondes (375m) zwemmen, 4 rondes fietsen (10.3 km) en 4 rondes lopen (2.2km). Zwemmen ging aardig in het water van 21 graden. Met name de eerste 200m vind ik altijd vervelend omdat je van een 'rustige' hartslag de boel even flink in gang moet zetten. Dan is het ervoor zorgen dat je je ademhaling onder controle krijgt en vervolgens lekker in je slag kan komen. Het sla en schop werk van mede atleten moet je maar voor lief nemen. Na 1 ronde was het veld mooi gerekt en had ik een fijne slag en een prima ademhaling. Af en toe wat 'ruzie' met mijn buurman. We raakten elkaar maar niet kwijt en ik had met enige regelmaat last van 'm.

Op de fiets gesprongen maakte ik gang en moets ik even ervaren hoe de benen voelden. Op een pijnlijk plekje in mijn linker bilspier na, voelde het goed. Ik vroeg me af of ik daar gedurende de wedstrijd niet meer last van zou krijgen, maar dat was gelukkig niet het geval. Het fietsen ging fijn. Af en toe wat wisselen in traptechniek wat er voor zorgde dat m'n beenspieren steeds op een wat verschillende wijze werden belast cq ontlast. Ik fietse gemiddeld 33 km/hr en dat was voor mij een zeer goed traptempo. Vlak voor de wissel verloor ik nog even m'n fietsschoen (die ik na de wedstrijd snel weer terugkreeg van de organistaie). Ik had een vlotte wissel, voelde me helder en sterk en mocht beginnen aan het laatste onderdeel.

Het lopen zou wel warm worden. Op de fiets heb je de nodige luchtweerstand die je enigszins afkoelt. Met lopen ontbreekt dit. Direct na het verlaten van het PF had ik een zeer soepele looppas. 'k Heb volgens mij nog nooit zo'n soepele overgang ervaren. Ik kon in een goed tempo met sterke benen het lopen starten. Ook het lopen ging heerlijk. Bij de verzorgingspost steeds een paar slokken water en de rest over m'n hoofd gooien en een sponsje aanpakken om hoofd en nek goed te koelen. Papa stond even voorbij het PF en gaf me steeds m'n flesje sportdrank waar ik even een paar slokken uit kon nemen. Werkte prima zo! Op de fiets was ik 1 dame gepasseerd en met het lopen 'pakte' ik nog een dame. Toen ik de derde ronde inging meldde mama al dat ik nog 1:30 achter een andere dame liep. Ik had niet het idee dat ik nog veel kon versnellen, wist bovendien niet om welke plek dit ging. Ik bleek in vierde positie te lopen. Tja. Met Ameland over 2 weken wilde ik het lopen zeker niet forceren en dus heb ik mijn tempo vastgehouden.

Na 2:29:26 finishte ik. Dat was 1:18 achter de 3de dame. Helaas. Maar wel als eerste Friese dame. Erg leuk om dan nog een mooie beker in ontvangst te mogen nemen voor eerste Friese dame(http://www.leeuwardercourant.nl/nieuws/sport/atletiek/article5063241.ece/Van+der+Pal+wint+triatlon+Drachten). Maarbovenal erg tevreden over mijn prestatie. Voelt dat de vorm voor de Tri-Ambla zichtbaar wordt. Woensdag nog clubkampioenschappen. Afbouwen voor 5 september.

Eindelijk weer aan de start (Triathlon Stiens)

Op zaterdag 27 juni stond ik eindelijk weer eens aan de start van een triathlon. Dit keer in Stiens. Fijn dichtbij huis. Omdat ik van februari t/m april zeer weinig had getraind (veel tijd doorgebracht tijdens ziekenhuis- en revalidatie periode van mijn moeder nadat ze een ernstig auto ongeluk had gehad) was ik nog niet toe aan een wedstrijd. Maar nadat ik in mei de frequentie en intensiteit begon op te schroeven, kreeg ik ook wat meer behoefte om een wedstrijdje te doen. En met een nieuwe tri-fiets was dat een extra stimulans.

De wedstrijddag kenmerkte zich door zomerse temperaturen. Dat vind ik over het algemeen wel aangenaam omdat je dan zo relaxed te water kan gaan en niet hoeft te blauwbekken van tevoren. Tesamen met Theo en Jona (Mart en Maud wilden niet bij mama kijken) vertrok ik op tijd richting Stiens. In september vorig jaar deed ik m'n laatste wedstrijd op Ameland. Maar de laatste wedstrijd op de weg dateert uit 2005. Spannend dus weer.

Erg gezellig om menig atleet weer even te spreken en voldoende tijd om het PF te verkennen. Vanwege de warmte zo laat mogelijk mijn wetsuit aan. Maar ik shockeerde mezelf even toen ik tijdens het aantrekken de hele naad bij de schouder opentrok. Flink balen maar niets aan te veranderen. Het zwemmen ging redelijk. Maar vooral in het begin vond ik het gat in mijn pak erg storend. Na een vlotte wissel sprong ik op de fiets en kon eindelijk eens even de pedalen gaan voelen. Er stond nog wel een pittig windje zo tussen de weilanden. Maar het fietsen ging niet onaardig. Eerste ronde was het even inkomen, de tweede en derde ronde gingen prima en tijdens de laatste fietsronde keek ik al wel uit naar het looponderdeel. Ik had gezien dat mijn HR tijdens het fietsen niet erg hoog te krijgen was. Ik wijt dit aan te weinig intensieve fietstrainingen en onvoldoende gewenning op mijn fiets. Benieuwd hoe dit met het lopen zou gaan.
De 4 rondes lopen in Stiens werden met het verstrijken van de tijd steeds heter. Ik merkte dat ook in de eerste 2 rondes van het lopen mijn HR toch niet op het level kwam wat ik gewend ben. Maar in de 3de en 4de ronde wilde ie wel goed omhoog. Mogelijk dat de sportdrank tijdens het fietsen onvoldoende uit mijn maag kon ledigen vanwege andere fietshouding en ik tijdens het lopen dus niet voldoende energie had. Enfin. Omdat ik aan 't stuivertje wisselen was met Geke Venema, wilde ik het motertje ook nog wel extra laten werken.



De eerste dame (Stefanie Bouma) finishte in 2:11:48. Ik finishte 17 minuten later als 5de dame in 2:28:49. Wel tevreden.