zondag 8 november 2009

Winnaar op m'n 34ste



Zaterdagochtend 7 november. De wekker gaat om 8:00 af en ik wordt gefeliciteerd met een kus van Theo voor m'n 34ste verjaardag. Beetje licht in mijn hoofd en ik had nog wel 3 uren door kunnen slapen als je het mij vraagt. Ik had een zeer zware week achter de rug met 3 avonden werken tot 23:30 en tevens nog een dag naar Utrecht om een voordracht te houden over mijn onderzoek omdat ik genomineerd was voor een posterprijs (maar niet gewonnen). Tot slot aan het eind van de week nog een werkdag inclusief scholing en werkvelddag van 9:00 tot 21:00. Mag je moe zijn toch?

Ik breng Maud om 9:00 naar Thialf voor haar schaatstraining en vertrek zelf om 9:45 richting het clubgebouw van AV Heerenveen voor de inschrijving van de Heideloop. Het is tamelijk rustig in de kantine en ik vraag me af, gezien het regenachtige weer, of er nog meer deelnemers komen aanmelden. Bij de inschrijftafel krijg ik het bijzondere startnummer 34 uitgereikt met de felicitaties. Kijk dat zijn attente clubgenoten. Héél erg leuk wanneer er aan zoiets wordt gedacht. Er verheugd dus starten met inlopen.

Tesamen met Christine loop ik naar het Heidemeer, waar de start helemaal niet schijnt te zijn. Even een paar straatjes door laveren en we zijn bij het startgebied. Nog steeds regen en nog steeds weinig deelnemers. Maar 10 minuutjes voor de start, komt de hele groep eraan. En staat er alsnog een leuk startveld bij de Heideloop. De lopers voor de korte (3km) afstand en lange (8km) afstand starten tegelijk.



Gezien het feit dat ik nog een beetje licht ben in het hoofd, start ik behouden. Tenslotte wil ik niet dezelfde ervaring ondergaan als met het Woutersbergloopje waar ik de laatste ronde vlekken voor de ogen kreeg hoewel de benen het nog goed deden. De eerste 3 km gingen heel prima. Het parcours was grotendeels offroad, maar ook enkele stukken verhard. In de tweede ronde van 5km werd ik bijgehaald door Bea. Ik hoorde haar stappen vlak achter me, maar hoorde aan haar ademhaling ook dat ze in het rood zat. Ik had nog reserve en kon daardoor iets versnellen waardoor ik de eerste positie bij de dames kon handhaven. Ik keek naar m'n hartslag: 177. Prima, hoog, maar de benen voelden goed. Ik kon in een iets hoger tempo doorlopen. Langs de vaart, door het gras. Glibberig en letten op de enkels. Ik hoorde dat Bea niet meer vlak achter me zat en kon iets gas terug nemen. Tenslotte wilde ik vanmiddag nog lekker taart eten en niet mezelf misselijk lopen.


Ik kan mijn eerste plek prima vasthouden en finish onder het "lang zal ze leven" als eerste dame in een tijd van 35:25. Erg tevreden over de opbouw en de maximale inspanning die ik heb geleverd. De zon schijnt heerlijk en na een slokje en een praatje is het tijd deze verjaardagsloop nog even vast te leggen. Samme biedt me aan om nog wat mooie kiekjes te maken zodat deze verjaardag op sportieve wijze digitaal terug te zien is. Zo gezegd, zo gedaan.

Na de foto's gauw douchen en terug naar huis. Voor taart en heel veel anders lekkers. Het was een heel leuke dag waar ik met enorm veel plezier op terugkijk. Gezellige visite gehad 's middag.
En met dank aan Samme voor de foto's.