De operatie
Donderdagochtend om 9:00 met Theo naar Veldhoven vertrokken. Ruim de tijd voor de operatie die om 12:30 gepland stond. Opname om 11:00 ging vlot. Lichaam was wat koud (36.4) en HR mooi laag (52). Om 12:30 lag ik er wel klaar voor en kreeg Theo wel trek in een lunch. Hmm, ja ik ook, maar moest natuurlijk nuchter de operatie in. Het duurde uiteindelijk nog tot 13:45 voordat ik naar de OK werd gereden. Daar was het niet heel eenvoudig om een infuus te prikken omdat de aders vernauwden vanwege de 'kou'. Ook de echo die Dr. Bender maakte om te kijken welke adres in het been hij kon gebruiken voor de reconstructie, liet zien dat de vaten allemaal 'erg slank' waren. Brrrr, ja, por die temperatuur hier maar wat omhoog:)
Uiteindelijk lag ik om 14:30 op de OK en kon het feest beginnen. Waar ga je over dromen? Welke reisbestemming kies je uit voor je droom? Ik kan leukere dromen bedenken hoor! En weg was ik. Ruim 3 uur later was de operatie achter de rug en werd ik naar de recovery gereden. Ik was vlot bij. En behalve dat ik bezopen sprak, voelde ik me prima. Weinig pijn en happy:)
Dag 1 na operatie
De eerste nacht erg onrustig geslapen. Zullen de indrukken van de dag zijn geweest. 's morgens een erg lage bloeddruk (58/92), maar die steeg in de loop van de dag wel weer iets. Weinig pijn gehad. Geen morfine nodig gehad, want met 500mg naproxen en 1000mg paracetamol (4 x per dag) was er niets aan de hand. Ik mocht 's morgens direct mobiliseren. Dat viel ook 100% mee. In gedachten kon ik me de pijn van het mobiliseren na de keizersnee (bevalling Maud 12 jaar geleden) nog herinneren. Nu was het vele malen minder pijnlijk. Ik mocht direct door naar de douche om me zelf even te wassen. Dat bleek toch iets teveel van het goede. En al klappertandend (nee, ik had het dit keer niet koud) hielp de verpleegster me met aankleden. Lekker het bed in en voor het eerst in 36 uur weer vast voedsel. Voorzichtig 2 beschuitjes met jam genomen en die smaakten heerlijk. Catheter mocht er vlot uit en de naproxen kon worden gestopt. Op de gang werd ik in de middag al even streng toegesproken dat ik toch echt de verpleging moest bellen om een lepeltje te halen ipv zelf aan de wandel gaan. Ok, ik luister:).
Dag 2 na operatie
Gelukkig een betere nacht dan de eerste. En gelukkig mijn oordoppen mee, want mijn lieve kamergenoten zorgen voor een ware houtzagerij. Mijn buurvrouw (82) heeft een omleiding in de benen gehad en mijn buurman heeft z'n onderbeen laten amputeren. Vanochtend na de vaste controles (goede temperatuur en ietsje lage bloeddruk) ook wondcontrole gehad. Die zagen er prima uit. De buikwond is al droog en daar hoeft geen pleister meer op. De wond in de lies en op mijn bovenbenen hebben nog even tijd nodig om te drogen, maar zien er ook goed uit. Er komt nog weinig vocht uit de beenwond en daarom mag de drain er straks ook uit. Dat maakt me weer wat mobieler. Steeds met dat bloedzakje de gang op is ook niet zo charmant. Dr. Bender is zelf even wezen kijken en heeft me zijn bevindingen over de operatie verteld. Het vat in mijn lies was over een lengte van 8-9cm behoorlijk verhard door littekenweefsel. Daar is nu een reconstructie over 12cm geplaatsts. In de lies is het vat ingekort waardoor de knik is verdwenen en vervolgens is het vat ahw 'gespalkt'. De verpleegster vroeg me vanochtend al: "gij bent zeker een schaatser?". Ik: "nee". "Ohh, want de schaatsres komen hier altijd voor deze operatie in de zomer en de renners komen in het najaar en de winter". "Nee, ik ben triatleet". Nou ik ben erg benieuwd welk resultaat dit over een paar maanden oplevert. Tot nu valt het allemaal 100% mee. Straks even een wandelingetje over de afdeling maken. Ik voel me goed, maar een triathlonnetje stel ik, voor nu, nog even uit:)
