PR op Adventure parcours!

Een keer per jaar loop ik een halve marathon. En die loop ik altijd op Ameland. Helaas werd vorig jaar de halve marathon omgezet tot een 10km vanwege ijsplaten op de weg waardoor veiligheid niet gewaarborgd kon worden. Dat betekende dat het alweer 2 jaar geleden was dat ik een halve liep. Ik liep toen naar een eerste plek bij de recreanten in 1:38:45. Nu startte ik in de wedstrijdserie en wilde, ondanks mijn 'out-of-season' mijn PR (op dit parcours) wel verbreken. Ik had geluk, want ik kon daarvoor gebruik maken van een persoonlijke haas in de persoon van Mark Groeneweg.

Op de vrijdag voor de Adventure naar Ameland vetrokken. Jona (mijn jongste zoon) bedacht de dag ervoor nog dat ie de kidsrun wel wilde rennen omdat zijn meester ook meedeed aan de Adventure. Daarom gingen we gezellig met z'n tweetjes. Jona liep een super tijd op de 2km van 9:27.

Om 13:45 was het de beurt aan zo'n 1000 atleten om de 21.1km te rennen. Na een aantal buien in de ochtend, troffen we het met droog weer. Wel stond er een stevige wind die het op de laatste 8km nog wel eens moeilijk kon maken. Maar het betekende wel dat we op het strand de wind schuin in de rug zouden hebben. Voor de start had ik afgesproken met Mark Groeneweg. Mark had aangeboden mij te hazen. Omdat hij zelf een een blessure had en toch niet voluit kon gaan, had hij op deze manier toch een doel. En dat doel was om mij naar een goede eindtijd te pacen. Het startschot klonk en ik was goed weg. De van Heeckerenstraat door vol met publiek is een enorme boost om het bos in te gaan. Het bos is pittig; komt binnen een paar honderd meter. En als je onbeheerst loopt dan kun je direct flink verzuren. Gelukkig hield Mark een mooi tempo en zette gelukkig niet extra aan bij alle klimmetjes die we tegenkwamen.

De eertste 3 kilometer ging exact op tempo van het schema. Tijd om het strand op te gaan. Windje mee en mooi in één pas met Mark. Mijn benen voelden goed en ik had een prima gevoel over de komende kilometers. Voorbij de opgang Nes gauw een kopje thee (wat fijn de luxe van een haas die zelfs m'n drinken aanpakt en aangeeft;)). Vanaf Nes werd ook het strand serieus zwaarder. Het zand was zacht en je zakte relatief diep in het zand weg. Het bleef fijn gaan. Bij paal 17 het strand af. In mijn achterhoofd de strandopogang van Noordwijk (6 weken geleden); Nou, daar was dit een eitje bij. Maar nadat het strand via de mulle zandopgang wordt verlaten komt er direct de Bure Blinkert die moet worden bestegen. Mark hield fijn tempo; hield mij goed uit de wind die op dit stuk van het parcours z'n parten begon te spelen. Op naar het Oostbos voor thee en sportdrank.

Van het Oostbos via Klein Vaarwater richting de Kooi. Wetende dat de zware kilometers langs de dijk door de Miede tegen de wind in nog moeten komen. Maar ik voelde geen heftige vermoeidheid in mijn benen. Het voelde goed al wist ik dat een streeftijd van 1:35 niet meer haalbaar zou zijn. Ik liep fijn uit de wind achter Mark. Wat een luxe situatie! De laatste 3 kilometer kwamen in zicht. Een versnelling zat er niet in, maar consolideren was prima. De laatste drankpost in het Centrum van Buren. De geluiden uit de luidsprekers in het centrum van Nes waren al hoorbaar. Kilometers aftellen. De laatste paar honderd meters nog iets aanzetten; het laatste stukje energie eruit knallen. Ik finishte in 1:36:46. Een prima tijd en 5de dame V35+ binnen een minuut! van nummer 3. Close. Maar een voldaan gevoel over mijn prestatie.

Respect voor Johan Noorderbrug, mijn loopmaatje, die wederom het goud bij de H60+ in de wacht sleepte in een tijd van 1:33:06. Verder respect voor alle andere lopers, speciaal de leden van AVHeerenveen. Maar grote dank, respect en waardering voor wederom een zeer strak en goed georganiseerd evenement van de Stichting Sportpromotie Ameland. Tot volgend jaar!

Dank aan Anja Bouwer voor de fotografie!

TransAlp 2012

Bijna tijd om mijn terugblik op mijn "bronzen jaar" 2011 te schrijven. Terug blikken en vooruit blikken valt nagenoeg samen. De plannen voor 2012 zijn concreet. Een hoofddoel: De TransAlp 2012. Door Marco mooi beschreven:

Inschrijving Craft Bike Transalp 2012

Na de Craft Bike TransAlp 2010, die ik samen met Paco v.d. Reijden reed, tegelijkertijd met Audrey en Cathelijne Middendorp wist ik: “Dit was niet de laatste keer”. Zo’n evenement is mij op het lijf geschreven. 8 dagen lang bikemarathons rijden, 8 zware etappes door in totaal 4 landen over de Alpen.

Ameland, maart 2011. Ik had net de proloog gereden van MTB Ameland. Ik was erg blij met mijn 10^e plek bij de Heren. Silvia Brouwer reed bij de dames zelfs naar goud in de duinen van Hollum. Die avond zat ik in ons hotel met Anna. Ze kwam met een geweldig idee: “Waarom rijd je de Transalp niet eens met Silvia in een Mixed Team?”. Dat ik de Transalp nogmaals wou rijden wist ik al. Maar aan een Mixed Team had ik tot toen nog niet gedacht. De volgende dag was de MTB Ameland Bikemarathon en had ik 60 kilometer lang de tijd om het Silvia te vragen. Ik geloof dat ik het op het strand deed met wind tegen. Silvia wilde erg graag eens de Transalp rijden. Uiteraard moest ze erover nadenken want ik overviel haar wel wat met mijn voorstel. Dus het werd in huiselijke kring overlegd. Na het groene licht begon het lange wachten naar de inschrijvingsdatum…

11 december 2011. Vele malen zijn er vele scenario’s door mijn hoofd geschoten. Er is echter maar 1 scenario waar ik vrede mee kan hebben en datzelfde geldt voor Silvia. Dat is het scenario dat we de mail van Plan B, het bedrijf die de online registration verzorgt voor de Transalp, krijgen met het bevrijdende nieuws dat we ingeschreven staan. Ik heb net als 2 jaar geleden Anna achter de knoppen, terwijl in Oudeschoot mijn oude TA-teammate Paco assistentie en ondersteuning verleent aan Silvia. Even voor 16:00 uur kunnen we inloggen. Dan kan het ratelende typen beginnen. In het geval van Anna en mij gaat het niet helemaal vlekkeloos maar binnen 4 minuten hebben we toch de registratie de deur uit. In Oudeschoot hebben Silvia en Paco echter 1 minuut en 8 seconden minder nodig. Bijna onmiddellijk krijgen we de vreugdevolle mail in de inbox:

herewith we confirm your participation at the CRAFT BIKE TRANSALP powered by NISSAN from July, 14th till 21st 2012. We are glad to welcome you in the registration center in Oberammergau!

We received your registration on 11.12.11 at 16:02:25.

Please find enclosed the registration form as a printable PDF file!

The registration in Oberammergau is open:

Friday, 13rd of July 2012, 9.00 a.m. - 9.00 p.m.
Saturday, 14th of July 2012, 8.00 a.m. - 10.00 a.m.

…En een schat aan informatie. Mission Completed! De champagne staat al klaar in Oudeschoot dus onmiddellijk geproost aldaar.

Team OnTour is één van de 550 teams die de Craft Bike Transalp 2012 gaan rijden. In de categorie Mixed Teams, die bestaan uit een vrouwtje en een mannetje. Doelen hebben we al gesteld maar spreken we later pas uit, immers wij weten niet wie onze tegenstanders in onze categorie zullen zijn.

Onze deelname wordt mogelijk gemaakt door OnTour tweewielers in Gorredijk, onze dank daarvoor!

Marco

Tweede dame in modder cross Mildam

Het was alweer de derde cross op rij in de reeks van 6 crossen van AVHeerenveen. Omdat ik meestal op de zaterdagochtend op het voetbalveld sta met een van m'n jongens, moest ik voorgaande crossen verstek laten gaan. Vanwege flinke regenbuien waren zaterdag 3 december de voetbalvelden te nat om op te spelen. Dat gaf mij de mogelijkheid om weer eens deel te nemen aan een crossloop. En ook nog een van de leukere in de reeks: Mildam.

Na de zwemtraining van 8:00-9:00 was er alle tijd om thuis even bij te komen onder het genot van een kop thee, vergezeld door Marco. Even omkleden en om 10:15 richting Mildam. De regen nodigde niet direct enorm uit om te lopen. Anderzijds was het wel echt crossweer. Vorig jaar hadden we nog een besneeuwde, vaak gladde ondergrond met de Mildamcross, nu zou het héél veel modder worden. Er komt dan zo'n moment dat je vanuit de kantine de regen in moet stappen om warm te lopen. Maar dat was eigenlijk niet onaangenaam. Ik had wel zin en mijn benen ook wel (na 6 trainingen deze week). De grote opkomst verbaasde me nog, gezien het slechte weer.

Om 11:00 het startschot. Even 2 straatjes door in Mildam en vervolgens de bossen in. Eerste stuk was goed te doen. Bij de dames ging Lizette voorop gevolgd door Lenneke en ik. Wat er achter ons liep, heb ik niet op gelet. Het was even stuivertje wisselen tussen Lenneke en mij de eerste 2 km, maar ik besloot al snel het spoor van Lenneke's vader (Jan v.d. Heide) te kiezen. De HR zat rond 168, de ademhaling voelde goed en de benen deden het prima. Al snel werd het echt drassig en was het uitkijken in de bochten. De drassige ondergrond maakte plaats voor ware modderpoelen en vele plassen. Lekker door de bagger en zorgen dat de voeten goed contact houden met de grond. Vooral niet te veel kracht zetten, want dat zorgt voor uitglijden. Ik hield mezelf prima staande en voelde me erg goed. De kilometers vlogen voorbij en met het oog op de finish binnen anderhalve kilometer kon ik nog minimaal versnellen. Geen idee hoe dicht de volgende dame achter me zat, maar ik wilde de tweede positie erg graag vasthouden. Dus dat deed ik en volbracht de 10km cross/modder in 45:40. Prima tevreden en goed in lijn voor de Adventure over 2 weken.

Omdat er een duurloop van 1:35 in mijn schema gepland stond, besloot ik na de cross direct om te draaien en met een extra lusje van 8km naar huis toe te lopen. Heerlijk op HR 135 uitblazen van de intensieve cross. Dat was een aangename sportieve ochtend die ik het liefst wekelijks zou beleven.  

Over 2 weken de Adventure Run op Ameland (21.1km). Maar nog veel spannender vind ik de inschrijving voor de TransAlp volgende week zondag 11 december. Duimen dat het gaat lukken;)

Derde dame RBR Noordwijk

Tja, fouten maken leidt niet altijd tot slechtere resultaten. Dat bleek al eerder dit jaar toen ik voor de Tri-Ambla m'n wetsuit vergat en nu wederom in Noordwijk. Ik geef de schuld aan onze katten;) Het was vroeg opstaan zondag 6 november. Om 9:15 zou de start van de cross duathlon in Noordwijk zijn. Ik wilde er om 8:30 zijn en dus betekende dat om 6:30 vertrekken uit Oudeschoot. Wekkertje om 5:45 (vroeg hoor op een zondag). Ik verliet m'n huis netjes om 6:30. Om de overige gezinsleden in huis lekker te laten slapen, mocht ik onze katten  niet in huis laten. Maar toen ik met mijn tassen het huis verliet, glipten ze toch naar binnen. Tassen buiten neerzetten en de katten weer het huis uitjagen. Deur dicht, tassen pakken en richting Joure om Marco op te halen. Heel zielig bleef daar het tasje met mijn fietsschoenen buiten in het donker liggen.

De lange rit naar het Zuidwesten van het land verliep vlot en gezellig. Mooi op tijd kwamen we aan in de gezellige kustplaats Noordwijk. Daar ontdekte ik pas dat m'n fietsschoenen niet mee waren. Ik herinnerde me ook direct dat Marianne dit jaar ook NK was geworden in Den Haag terwijl ze haar fietsschoenen was vergeten. Sterker nog: vandaag had ze er zelfs bewust voor gekozen om ook te fietsen met haar loopschoenen omdat dat voordeliger zou zijn met het vele loopwerk met de fiets door de mulle stukken van het parcours. Ik voelde me direct gesterkt.

Om 9:15 het startschot. Bedoeling was 2x3.5km lopen, 4x4km ATB en dan nog 1x3.5km. In 2004 en 2005 had ik deze wedstrijd eerder gedaan. Ik herinnerde me de strandopgang van het loopprcours. Hell! Die moest vandaag ook 3x worden bedwongen. Ik startte in pittig tempo. Benen voelden goed, maar moest wel de ademhaling onder controle krijgen. De eerste keer het strand 'af klimmen' leverde een HR van 175 op. Jo, pittig. Iets te pittig. Het loopparcours was wat anders dan de eerdere edities die ik had meegemaakt. Pittiger. Prima. Tweede ronde iets gas terug. Maar de klim door het mulle zand leverde wel weer even een HR van 172. Als 4de dame, zo'n 45 sec achter dame 3 (Ingrid), wisselde ik en startte aan het biken.

Snelle wissel natuurlijk! Joehoe. En zo kon ik direct mijn achterstand op Ingrid verkleinen. Marianne en Judy die op positie 1 en 2 liepen, zouden zeker een maat teveel zijn. Op het eerste rechte, verharde stuk merkte ik direct hoe zacht ik m'n banden waren doordat ze in de bocht een onstabiel gaven. Ik kon tevens niet zorgen voor een maximale krachtoverdracht op de pedalen. Dus dit stuk was gewoon mijn drink en herstelmoment. Eenmaal in de duinen ervoer ik mijn kracht. Ik haalde een aantal atleten in die lopend met de ATB aan de hand door het mulle zand ploeterden terwijl ik al fietsend een vrolijke tred hield. Op het strand merkte ik de juiste druk in de banden en maakte ook daar mijn winst. Iedere ronde werd zwaarder door het opkomende water. Hierdoor moest er steeds meer door het mulle zand geploegd worden. Zwaarder, maar alleen maar in mijn voordeel. De benen voelden goed en mijn HR zat prima.

Na de laatste fietsronde had ik vanzelfsprekend weer een vlotte wissel. Bovendien had ik voldoende voorsprong op Ingrid opgebouwd, die nog wel een schoenwissel moest doen, waardoor ik redelijk behouden kon lopen. Toch was de laatste ronde weer zeer pittig doordat er niet meer over de verharde vloedlijn kon worden gelopen. Poeh, nog eenmaal de steile klim, door het mulle zand het strand af. En dan nog 2km over glooiende duinen waarbij de toppen toch echt wat pittiger zijn dan op Ameland;) Ik finishte als 3de dame in 1:49:51, ruim 6 minuten achter de nummers 1 en 2 (respectievelijk Judy en Marianne). Heerlijke wedstrijd. Marco had eveneens een goed wedstrijd gedraaid met een finishtijd van 1:40. Dus de warme choco met slagroom was welverdiend. En de wedstrijd zonder fietsschoenen was geslaagd. Foutje met goed resultaat;)

Dank aan de organisatie en vrijwilligers voor de mooie wedstrijd. Het was weer heftig;)
Jeroen Tibbe en  A. Verveer bedankt voor de fotografie!

Zilver D23+ (5de dame (OA)) tijdens grandioze jubileumeditie Tri-Ambla

Grootser dan alle voorgaande jaren was dit jaar de jubileumeditie van de Tri-Ambla. Met 37 deelnemers tijdens de try-out in 2002 is het immer strak georganiseerde evenement uitgegroeid tot op één het grootste triathlonevenement van Nederland, met dit jaar 850 deelnemers. Met 14 triatleten van AVHeerenveen (John en Wilma konden helaas niet deelnemen) hadden we dan ook een mooi aandeel in deze startlijst.

Omdat het aantal deelnemende triatleten van AVHeerenveen aan de Tri-Ambla met het jaar stijgt, hadden we dit jaar gezellig de kampeerboerderij De Uuthof in Buren afgehuurd. Zo konden familieleden gezellig mee om te genieten van een heerlijk sportief weekend.

Vrijdagmiddag parcours verkennen met de AVHeerenveen atleten die vroeg op de middag het bootje al namen. Een schitterende zonnige middag op een hemels parcours door duinen, bos, veel strand en zand. Het parcours lag er geweldig bij. Bandenkeuze Super Moto werd niet aangepast. Onderwijl was een team van vrijwilligers van Tri-Ambla de laatste puntjes op de i aan 't zettend voor de opbouw van het Parc Fermee.

Na een vlotte inschrijving doorfietsen naar de jubileumbijeenkomst "10 jaar Tri-Ambla". In de strandtent (het kan niet gepaster) werd door een grote variatie in sprekers het verleden, heden en de toekomst van de Tri-Ambla gepresenteerd. Waar een klein eiland groot in kan zijn.

Wedstrijddag

Ontwaken en gezamelijk met ons inspirerende, sportieve gezelschap ontbijten. Tassen klaarmaken om richting het Parc Fermee in Nes te vertrekken. Tref ik tot mijn grote schrik mijn wetsuit niet in mijn tas. Alarmbellen rinkelen in mijn hoofd. Ojee. Hoe suf is het dat ik dit kon vergeten? Zoals mogelijk meerdere triatleten zullen herkennen, droom ik wel eens over dit soort voorvallen. In het Parc Fermee komen waar je fiets niet staat; of dat je je loopschoenen bent vergeten en op je fietsschoenen moet gaan lopen; maar ook willen hardlopen maar je benen 'doen het niet'. Nu was het geen droom, maar werkelijkheid. Nog nooit gebeurd in de 8 jaar dat ik nu aan triathlons deelneem. Maar geen paniek, want ik zie snel de mogelijkheden tot het regelen van de wetsuit van Diana. Adrenalinepeil toch iets gestegen. Vaker in haar wetsuit gezwommen en dat gaat dus helemaal goedkomen.

Bij het arriveren in Parc Fermee 2, waar de loopschoenen kunnen worden geplaats, vallen er wat schamelijke druppels regen uit de lucht. Niets om je druk over te maken. Doorfietsen naar Parc Fermee 1 op de dijk. Het weer ziet er aantrekkelijk uit, maar de wind neemt merkbaar in kracht toe. Heb het heftiger meegemaakt, so no worry. De gedachte aan de watertemperatuur van amper 14 graden maakt me wel wat rillerig. Dus lekker op tijd dat wetsuit aan. De tijd tikt door en met vele praatjes met collegatriatleten, vliegt de tijd voorbij en is het tijd om langzaam richting de Waddenzee te lopen. Tenen erin. Ja, koud. Maar dit voorjaar en zomer (in hoeverre je mag spreken over zomer) veel in het buitenwater gezwommen en dan went het steeds meer. Tot de knieen in het water vind ik meer dan voldoende. Even m'n armen zwaaien en dan is het wel OK om aan te sluiten in de rij voor de start.

Om 12:45 worden we weggeschoten  met een oorverdovend startschot. Aan de bak. Met mij starten, Marco, Marcel, Samme en Jan in de Open Amelander Kampioenschappen (OAK). De kou zorgt voor een kort schrikmoment, maar door de adrenaline ben ik er amper bewust van. Het eerste stuk zuidwaarts gaat prima. Wederom, prima positie en weinig last van medezwemmers. Bij het ronden van de eerste paal zwemmen we oostwaarts en moet ik aan de bak in de golven. Ik zwem ontspannen. het gaat echt lekker en voordat ik het weet heb ik de twee gele boeien gerond en kan ik terug richting de haven om de eerste 1000m af te tikken. Uit het water een joelende menigte. De aanmoedigen geven een extra dimensie; zwepen me op en ik ren het water weer in voor een tweede ronde. Een lus van 500m. Het is even schakelen in de ademhaling. Maar de armen voelen sterk en ik kan met een ontspannen slag doorzwemmen. Tegelijk met Jan en Henk kom ik het water uit en is het rennen richting Parc Fermee. Ik pak een minuutje op de zwemtijd van vorig jaar. Handjes even in de lucht als dank voor alle persoonlijke aanmoedigen. Super. Al rennend de bovenkant van m'n pak naar beneden trekken zoals gewoonlijk. In het PF rol ik het pak vanaf de taille naar beneden, ga ik op mijn pak staan om mijn benen eruit te trekken, maar voel ik op hetzelfde moment dat ik het pak niet uit krijg. Dus iets minder vlotte wissel, maar geen minuten verspeeld.

Start ATB-en. Zin in. In Kijkduin ging mijn fietsen super. In de winter meer dan anders op de ATB gezeten, maar dat kan ik van de zomer dan weer niet zeggen. Maar vertrouwen had ik wel. Ik heb Jan en Henk vlak voor me. Ik beslis direct om niet bij hen aan te haken maar eigen tempo te houden. Toch houd ik ze vlak voor me in het vizier. Fijn. Ik ga de miede door, steek de weg over en rij langs de kerkeduinen. Steeds het goede spoor. Dit gaat goed. Via de Vleijen langs het Parc Fermee waar een kleine schaar supporters zich langs de dranghekken heeft verzameld. Via de Vleijen het bos in. Lekker over de paardepaden. Die zijn goed berijdbaar. Via het bos naar het strand. Daar zit een mulle afdaling. Tijdens de Tri-Ambla clinic in augustus is er o.l.v. Johan Neevel flink geoefend op dit soort afdalingen. Voor me stappen al boven aan de duin ateleten af. Ik ga 'm fietsend nemen. Ik kies een spoor aan de buitenkant om niet in botsing te komen met Jan en Henk. Doordat ik fietsend en zij lopend de afdeling nemen, passeer ik hen. Die winst is niet van lange duur. Jan gaat me voorbij op het strand en ik haak even aan. Anderhalve km strand wat goed berijdbaar is en dan terug het strand af. Zo ver mogelijk doorfietsen door het mulle zand. Wederom het goede stuk strand gekozen en ik rijd totaan de duinen. Daarna de ATB duwend naar boven brengen. Dit zijn de pittige momenten. Even in het rood en daarna weer herstellen. Ik mag het bos weer in. Fijne snipperpaden met korte klimmetjes en mooie bochten geven het gevoel alsof je in de achtbaan zit. Roetsj. Het gaat heerlijk. Bij het oversteken van het Westerpad ga ik de duinen in richting Ballum. Ik zie Jan en Henk nog voor me, maar schakel even verkeerd waardoor m'n ketting kort blijft hangen. Het gat is gemaakt met de heren voor me en het is prima zo. Ik fiets de duinen in m'n eentje door en passeer nog 2 atleten. Even voorbij Ballum zie ik lange bruine vlechten. Een voor mij onbekende dame wordt mijn rode doek. Maar het kost me moeite om naar haar toe te fietsen. Heel langzaam wordt de afstand kleiner. De rode doek zorgt ervoor dat ik niet inzak en goed de kracht op m'n pedalen hou. Eindelijk pak ik haar. En "Haar" is de Duitse Birgit. Nadat ik ook al Brenda Schuurkamp en Marijke Zeekant was gepasseerd, nam ik de 4de positie over bij de dames. Bijzonder. Met volle vaart de duinen door en het strand weer op. Ervaren hoe het zand is. Het strand gaat prima. Ik heb een gezellige ontmoeting met pap die de M afstand doet. We fietsen gezamenlijk een stukje op. Het publiek in Nes komt dichterbij en dichterbij. Een enthousiast applaus en veel support zorgen weer voor een stijging in mijn adrenalinepeil. Moment van flow. Nog een kleine 2km en dan het strand weer af. Ik rijd samen met Marijke Zeekant. De betere loper van ons twee, weet ik. Als ik verschil wil maken dan moet ik dat in de laatste kilometers van het fietsparcours doen. Ik kies het juiste spoor naar de duinen door het mulle zand. Bij de steile klim omhoog neem ik m'n ATB op de schouder en pak op dit stuk in no time 6-8 atleten. Ik zie Marcel voor me het paardenpad ingaan. Nieuwe rode doek denk ik. En daar waar hij even van de ATB moet afstappen, fiets ik hem voorbij. Birgit, die op het strand in mijn wiel was blijven hangen is mij weer voorbij gegaan. We fietsen een gelijk tempo. Laatste stukje richting PF.

En dan de opmaak voor het lopen. Twee rondes van 6km. Ik start als 5de dame aan dit onderdeel en zie Birgit zo'n halve minuut voor me vertrekken. Zij loopt in zo'n ongelooflijk hoog tempo dat ik haar al gauw uit het oog verlies en weet dat het aan mij is om de 5de plek vast te houden. Ontspannen lopen met een hoge pasfrequentie, hou ik mezelf voor. En dat deed ik. Mijn benen voelden ontspannen en sterk. Meer dan voldoende energie. Heel soepel ging ik de eerste ronde door. Via het Parc Fermee startend aan de tweede en tevens laatste ronde. Inmiddels is het Parc Fermee  bij de finish volgestroomd met toeschouwers. Heerlijk. Er heerst energie en enthousiasme. Dat voel je direct. Ik krijg zoveel power en kan nagenoeg een gelijke tred behouden bij de start van m'n tweede ronde. De 3 pittige klimmen per ronde kan ik langzaamaan afvinken. In de bochten kijken hoe de concurrentie achter me ligt. Maar ik zie dat ik niet hoef te vrezen voor mijn positie. Klaar voor de finish. Klaar voor hét moment van de wedstrijd dat rillingen geeft over mijn lijf van top tot teen. "Mijn Tri-Ambla moment": onbeschrijflijk!! Thuiskomen voelt goed. Het was het weer meer dan waard! Wat een organisatie; wat een enthousiasme! Organisatie en vrijwilligers bedankt en tot volgend jaar. Hopenlijk met een nog grotere AVHeerenveen delegatie. Wij hebben genoten. Bijzonder dank aan Anja Brouwer voor de fantastische beelden.

Fries Kampioen (achter de Groningers)

De voorboden voor de wedstrijd waren niet echt om vertrouwen te geven. Gedurende 4 dagen aaneen voor de wedstrijddag van de Triathlon Drachten had ik erg last van diarree (smakelijk, maar daar deinzen sporters niet voor terug toch). Ik twijfelde of ik daardoor niet te slap zou zijn. Verder was mijn eigen wetsuit na reparatie nog steeds niet teruggestuurd zoals afgesproken met Dufare #fail. Maar mocht ik de wetsuit van Samme lenen. En als je dan vlak na vertrek vanaf huis goed en wel op de snelweg rijdt en je hoort ineens "pssssssssssssssssssssssssssst" band lek........??? Maar Marcel had de oplossing. Waar ben je zonder clubgenoten;)

Om 11:30 stonden Marco en Marcel voor de deur zodat we met z'n drieen naar Drachten konden poolen. Marcel pompte mijn banden nog even stevig op omdat ik vanwege gekneusde hand/pols niet veel kracht kon zetten en ik gister net even een nieuw binnenbandje om had geplaatst. Vrrrroemmmm, weg in de auto in de regen op weg naar hopelijk een droge start triathlon Drachten tevens Fries Kampioenschap. Nouja, daar ging m'n band dus. Omdraaien? Nee, Marco en Marcel hadden allebei nog wel een reserve mee en Marcel had tevens een fietspomp. In Drachten wisselde Marcel even vakkundig mijn band en gaf mij hiervoor zijn eigen reserveband. Had ie er zelf niet meer een. Maakte niet uit, want als het mis zou gaan was dat zo bedoeld. Ok.......

Klaarmaken voor de start. Dat gaat met name gepaard met veel praatjes en begroetingen van mensen uit het tri-wereldje. Vandaag was het niet anders. En daarom gezellig. De lucht klaarde op en dus klaar voor een droge start. Bedoeling: 4 rondjes á 375m zwemmen, 4 rondjes á 10km fietsen en 4 rondjes á 2.5km lopen (was zeker korter;)).

Op een op andere wijze heb ik het dit jaar nog steeds getroffen met de start. Goede positie en goed weg. We moesten links rondden en dat was in mijn voordeel gezien ik links adem. Ik vond niet echt iemand om bij in de voeten te zwemmen, maar er was er wel iemand die ik regelmatig aan mijn voeten voelde 'knagen'. Pas in de laatste ronde 'vond ik een stel voeten' die mij mooi de laatste ronde door trokken. Ging lekker en na zo'n 24:30 kwam ik het water uit. Aangezien ik in een wetsuit van Samme zwom (met grote dank) was ik erop gefocust dat ik de rits exact tegengesteld open moest trekken i.v.t. mijn eigen wetsuit. Rits van onder naar boven. Ja, ik kon nog helder denken.

Ik had een voldoende vlotte wissel en begon aan mijn 4 rondjes fietsen. Door de regen was de weg erg glad. Bij het aanrijden van de rotonde stonden vrijwilligers al druk te gebaren dat de snelheid moest worden gereduceerd. Tja, iets vaart minderen. Hoe glad kan het zijn? Nou, erg glad. Ik verloor de grip met m'n achterwiel en voelde 'm wegglijden. Ik corrigeerde, maar reed daardoor recht op de stoeprand af. Kon niet anders dan de remmen inknijpen en het asfalt kussen. De schade viel mee. Kleine schrammetjes en bloeduitstortinkjes op heup, rug en schouder. Iets minder was (is) dat ik mijn hand/pols, die ik 3 weken geleden kneusde tijdens ATB-rit maar waar ik nog altijd veel last van heb, weer een flinke optater had gegeven. Gauw op de fiets; ketting eraf; ketting erop en rijden weer. Ik was overigens niet de enige die omging op deze rotonde. Er volgden er velen waaronder Marco, die er iets minder als mij aan toe was, maar gelukkig wel z'n wedstrijd uit kon rijden. Marcel reed bij dezelfde rotonde lek. Had het zo moeten zijn?  #schuldgevoel. Enfin, nu iets voorzichtiger in de bochten. Mijn benen voelden goed en hoewel ik in de bochten het gas eraf haalde, kon ik steeds weer prima optrekken. De laatste 2 ronden gingen helemaal goed. Doordat het wegdek weer droogde kreeg ik meer grip in de bochten en durfde ik wat meer tempo te houden. Met alsnog een gemiddelde van 32.9km/hr was ik dan ook dik tevreden.

Fietsloop wissel ging ook vlot. Ik startte, naar wat ik later begreep, als derde dame aan het lopen. Ik was heel fris van de fiets gekomen en kon ook direct soepel lopen. Lekker. Had tot de finish dus geen idee van mijn positie. Maar goed. Lopen ging heerlijk en benen voelden echt goed. Gelukkig iedere ronde water en sponzen. 't Was gewoon best warm met het lopen.  Ik finishte als 3de dame in 2:23:12 achter de Groningse zusjes v.d. Vegt. Dus Fries Kampioen!! Helemaal super.

AVHeerenveen stond weer met velen in het veld en langs het parcours. Super. Bedankt voor de support. Special thanks for Samme voor het lenen van z'n wetsuit en de mooie kiekjes (klik hier voor meer foto's van de triathlon).

Uitslagen Triathlon Drachten

Boomhiemke run Ameland

Woensdag even een dagje Ameland gepakt. Zus-lief geholpen met het vermaken van haar kroost en 's avonds de jaarlijkse Boomhiemke run meegepakt geïnitieerd door Stichting World Runners. Ofwel hardlopen om geld in te zamelen voor kinderen in de Derde Wereld. Onder het motto "alle kleine beetjes helpen" vestigt de stichting de aandacht op o.a. honger en scholing van kinderen in ontwikkelingslanden. Zo wordt, per georganiseerd evenement, het gehele inschrijfgeld en sponsorgeld gereserveerd voor kindgerichte projecten in de Derde Wereld.

Geïnspireerd door het beeld uit de Griekse oudheid van de hardloper als boodschapper, richt de Amerikaanse hardloper Landon Carter in 1978 World Runners op. De oorspronkelijke doelstelling uit 1978 "Beëindig de honger", is in de loop der jaren uitgebreid met de ondersteuning van een aantal met zorg uitgekozen projecten.

Op tijd op 'n ATB van Nes naar Hollum gereden zodat ik nog even de enthousiaste jeugd kon aanschouwen. Om 19:00 was het startschot voor de 7km en 9km run. Na alle triathlons in de afgelopen weken vond ik het wel weer eens prettig om flink intensief te lopen. Fijne route startend op afvalt, doorgaand in schelpenpad en dan stukje strand en via schelpenpad weer eindigend op het asfalt.

De eerste km's gingen niet heel prettig. Constant het gevoel alsof de kramp in mijn rechter kuit zou schieten. Daarom de eerste km's toch iets in moeten houden helaas. Werd al wel een beetje benauwd voor het strand en de strandsopgang, maar gelukkig werd het lopen steeds soepeler en kon ik de laatste km's aangenaam op tempo lopen. Ik finishte als eerste dame in 41:??. Dankzij de laatste soepele km's toch nog wel een positief gevoel;)

Met deze week 4 loop, 2 zwem, 2 ATB en komende zaterdag nog een koppeltraining (ATB-loop), kan ik gerust volgende week aan een herstelweek beginnen. Italie lijkt me wel een prettig verblijf daarvoor;)

Brons op NK Cross Triathlon!!!

Het NK Cross Triathlon werd dit jaar wederom in Kijkduin (Den Haag) gehouden. Een wedstrijd die je nooit kado krijgt en ook zeer zeker dit jaar niet! Maar ik vecht graag voor een wedstrijd. Helemaal als dat resulteert in een mooi podiumplekje. Brons! Helemaal blij. Voor de 6de maal mijn deelname aan de Beach Challenge.

Tesamen met Theo en de kids vertrokken we zaterdag rond het middaguur vanuit het winderige en natte Friesland richting het Westen van het land. De voorspelling was harde wind en opklaringen. Mooi toneel voor het NK cross triathlon. We kwamen mooi op tijd aan in een zonnig maar zeer winderig Kijkduin. Alle tijd om me volledig te prepareren voor de wedstrijd. Even bijkletsen met collega-triatleten en pap en mam begroeten die wederom support zouden geven. De startlijst was bij de dames niet heel indrukwekkend en binnen mijn leeftdijsgroep moest er zeker een podiumplek haalbaar zijn.

Om 17:10 zou de start zijn. De harde zuidwestenwind was zo fors dat normale (tij)stroom 180 graden draaide. Iets waar organisatie en reddingsbrigade pas goed zicht op kregen nadat de eerste startserie (waarin het NK voor junioren) te water was gegaan. Dit resulteerde in verplaatsing van de start in tijd en zwemrichting. Met de gehele startserie liepen we 1km terug over het strand ter hoogte van PF. Normaliter wordt er eerst een ronde van 1200m gezwommen in zuidelijke richting, ga je het water uit en maak je nog een lus van 300m. In plaats hiervan werd er een ronde van zo'n 600m uitgezet en werd er noordwaarts gezwommen. Deze ronde moest 2x gezwommen worden, waarbij je na de eerste ronde uit het water komt en zo'n 500m over het strand loopt en start aan ronde 2. Goed, dan eindelijk de lang verwachte start. Go. Impressie van de branding.

De branding heb ik vaker bedwongen. Met een korte, krachtige slag best te doen. Maar nu was het anders. De golven waren echt heel sterk en de stroming die er stond zorgde voor onverwachte koersveranderingen. Het was drie slagen zwemmen en twee slagen terug worden geworpen richting het strand. De stroming zorgde ervoor dat ik helemaal in noordelijke richting werd getrokken. Met moeite rondde ik de eerste boei. Dat was direct het meest heftige stuk. Daarna was het parallel aan de kustlijn in noordelijke richting zwemmen. Hoewel het met de stroom mee was, viel het nog niet mee. De golven die me 1-2m optilden zorgden ervoor dat ik richting het land werd gelanceerd terwijl ik echt de andere 2 boeien nog moest ronden. De eerste ronde kwam ik goed door. Uit het water 500m over het strand lopen en opnieuw de branding in. Gelukkig minder atleten omdat het deelnemersveld mooi uiteengetrokken was. Een ieder vechtte voor zichzelf. Weer op die eerste boei af. Het was worstelen wat ik om me heen zag. Dat had weinig met zwemmen te maken. En dan praat ik ook zeker over mezelf. Ik ging de woeste golven weer door. Had weer moeite om me niet af te laten drijven. Ik rondde de eerste boei en dacht toen echt 'zo, nu heb ik het meest heftige wel weer gehad'. Maar het stuk parallel aan de kustlijn verliep minder goed dat de vorige ronde. De kracht van de golven was zo sterk dat ik steeds weer meters richting de kust werd geworpen. Eindelijk de laatste boei gerond en me door de golven op het land laten smakken. Als 4de dame stapte ik aan land. Direct wetsuit uit zodat ik 'soepel' naar het PF kon lopen.

Ik had een vlotte wissel en lag zo'n 3 minuten achter op de nummers 1 en 2 en 2 minuten op dame 3. Ik stapte op m'n ATB en reed het verharde pad de boulevard omhoog om ook direct weer via steile trappen naar beneden te crossen. Verrassend stukje en super tof. Beneden aan de trap direct het mulle zand in en dus lopen met de fiets. Dan weer de duinen omhoog. Lekker voor de benen en wederom met een bochtje direct weer naar beneden het strand op. Great! Ik trof op het strand direct een groepje. Fijn. Want sinds dit jaar mogen de dames ook weer achter de heren rijden en vice versa. Dat scheelt op het strand een slok op een borrel. We reden kop over kop en het ging als een trein. Heerlijk. Op het strand reed ik Cora Vlot voorbij en nam de derde positie bij de dames in. Wauw! Onverwacht. Gaf me een extra boost. Rond het keerpunt op het strand kon ik goed bekijken wat mijn positie was t.o.v. de dames voor en achter me. Het zat allemaal tamelijk dicht op elkaar. Door knallen. We mochten de puinduinen in. Mijn favoriete stuk. Single tracks met mul zand, trappen die je lopend met de fiets moet nemen totdat je flink verzuurd (en dat per ronde 3x) maar ook trappen afdenderen. Bij een bochtje ging het fout. M'n voorganger stond plots stil in het mulle zand; ik moest remmen en kreeg m'n voet niet snel genoeg los. Ik klapte met m'n bil op een steen. Au! Gauw de fiets op. Ja tripakje nog heel, en doorgaan. Vanuit de puinduinen het strand weer op en voorbij het PF naar het keerpunt voor ronde 2. Start ronde 2 tegen de wind (windkracht 6) in richting het zuiden. Wederom snel in een groepje. Tesamen met Leo, Maarten en persoon onbekend trappen naar het keerpunt op het strand. Leo en vooral Maarten trapten erg sterk. Persoon onbekend gaf de kop steeds zeer snel over. Hij kon niet blijven hangen en met z'n drieen gingen we door. Dat wisselde dus nog vlotter door en dat kon ik wel merken. Maar de benen waren sterk en konden het prima doen. Vlak voor het keerpunt haakten nog 3 triatleten aan en gingen we in iets hoger tempo door. Keren, lopend door het mulle zand en boem, voor de wind knallen naar de puinduinen. Bijna 40 op de teller. Lekker. Puinduinen gingen prima. Leo en ik wisselden elkaar hier en daar wat af. Laatste stukje over het strand en klaar voor de laatste wissel. Snelste fietstijd bij de dames!

Vlotte wissel en jee, ik lag nog steeds nummers 3. Marijke Zeekant verliet zo'n 30 seconden voor me het PF als 2de dame. Ik weet dat ze veel beter kan lopen en maakte mij geen illusies voor een zilveren plek. Maar als ik dat brons kon behouden, dan was dat toch wel erg super. Ik bedwong vanuit het PF direct de eerste klim richting de boulevard. Ik had Marijke in het vizier. Ik luisterde naar de commentator wat de tijdsverschillen waren. Ademhaling controleren. Geen dame vlak achter me. Anders had ik dat via de luidsprekers ook wel gehoord. Wow. Dat gaat de goed kant op. Ik ken niet de loopkwaliteiten van alle ander dames en moest dus gewoon goed tempo houden.

Het ging prima en ik herstelde goed na alle klimmetjes. Tegen de wind in op het strand was zwaar. Dan aan het einde van de ronde nog een stuk mul zand gevolgd door een strandopgang. Loeizwaar. Ik kwam na 1 ronde van 5km de boulevard weer op. 'Derde positie' schreeuwde menig persoon mij toe. Ik wendde me tot Johan Neevel (die zich na zijn EK titel van vorige week als toeschouwer had geplaatst) en vroeg wat de dames achter me deden. Een stukje verder op het parcours stond ie weer en gaf me door dat ik veilig zat. Fijn. Dan hoefde ik niets te forceren. Ik kon de kilometers aftellen. Nog 3km. Ik wist dat er nog 1 heel pittige klim kwam. Nog 2km. En dan nog het strand tegen de wind. Op het strand. Nog 1.5km, dan kan ik met de handen in de lucht over de finish en haal ik mijn eerste brons overall op een NK (na in 2007 brons te hebben gehaald in mijn age-group). Het strand ging redelijk. Maar mijn benen deden overel pijn en versnellen zou er echt niet meer in zitten. Laatste stukje mulle zand. Ik voelde me verrot, maar ik wist ook dat ik niet tot in het extreme zou hoeven knokken om het brons binnen te halen. Voor de laatste keer vanaf het strand de duinen omhoog naar de boulevard. Daar stonden Theo, de kids, pap en mam en heel veel andere enthousiaste mensen. Terwijl Maud mooie foto's maakte liepen Mart en Jona met me mee over de finish. Super!!! Mooi gevoel. Helemaal kapot maar super blij. Brons bij de dames overall. Zilver bij de dames 24+.

Met dank aan Jeroen Tibbe voor de fotografie (http://www.jeroentibbe.nl/)

Bij de prijsuitreiking een mooi Wilhelmus voor het NK podium.

1 Edo v.d. meer (2:14:04); Marianne Goijert (2:45:03)
2 Martijn Dekker (2:15:27); Marijke Zeekant (2:50:36)
3 Rorik Schouten (2:17:10); Silvia Brouwer (2:52:42)

3de dame NNK triathlon Stiens

Het weer verschilde niet heel veel met het weer tijdens de Speedman Groningen. Het waaide en regende iets minder;( Desondanks een mooi evenement. Goed georganiseerd en enthousiaste vrijwilligers. Zelfde podiumplekje als vorige week in Groningen.

De start van de kwart (ja helaas maar 1000m zwemmen) was om 13:15. Betekent dus 's morgens lekker rustig aan doen. Om half 12 richting Stiens vertrokken. Met mij nog 14 atleten van AVHeerenveen (als ik goed geteld heb). Weer om buiten gezellig praatjes te houden was het toch niet en dus vond ik het ook niet nodig om hier nog tijd voor te reserveren. Onderweg zag ik de vele windmolens flink draaien. Tja, da's niet in mijn voordeel die wind.

Om 13:15 werden een kleine 100 triatleten op de kwart weggeschoten. Ik startte op de tweede rij en richtte me op de lijn die ik wilde zwemmen. Start en go. Ik was goed weg en kon goed m'n lijn houden. Weinig last van trappen en klappen van andere triatleten. Super. De organisatie had (heel goed) de dames een andere kleur cap gegeven. Ik scande naar gele caps (de dames) maar zag enkel gele boeien in het water. Gaat knap. Rond 400m kwam Brenda langs zij. Dus 1 dame voor me. Ik bleef lekker in m'n slag en kon de achterstand op Brenda beperken. Als tweede dame, halve minuut achter Brenda, klom ik op de kant. Wissel ging niet slecht maar het had zeker beter gekund.

Hup op de race en gaan. Parcours is open, kent veel bochtjes en was dit keer ook erg winderig en nat. Last van kou had ik niet zo tussen de weilanden. Al vlot haalde ik Brenda in en mocht de voorste positie bij de dames innemen. In ronde 2 knalde Jenneke Deelstra over me heen en in ronde 3 ging een super fietsende Geke Venema in flink tempo mij voorbij. Ik behield m'n derde positie en ruilde na 1:20 fietsen m'n racefiets voor de loopschoenen.

De tweede wissel ging beter en ik was vlot weg en zat direct redelijk soepel in mijn pas. Hartslag bleef hangen op de hartslag van het fietsen. Voeding of souplesse? Na de eerste ronde van 2.6km versoepelde mijn lopen. Ik hield hetzelfde tempo. Benen voelden goed. In ronde 3 kon ik m'n hartslag nog omhoog krijgen. Ik voelde dat er nog voldoende power in zat. Dat was nodig om te kunnen versnellen indien er een dame te dicht achter me zou zitten. Maar de dames voor mij hadden teveel voorsprong, dus die uitdaging wilde ik niet (onnodig) aangaan. Na 2:26:38 kwam ik als derde dame over de finish. NIet alleen 3de van de wedstrijd, maar ook 3de van de Noord-Nederlandse (Friesland, Groningen, Drenthe) kampioenschappen. Altijd leuk.

Bijzondere vermelding voor de heren 40+ van AVHeerenveen. Maar liefst 7 heren in de top-tien!!! Chapeau.

Dank Anna voor de actiefoto!

Uitslagen Kwart

Johnny Nagelhout 2:04:19 (2de H40+)

Samme Steenstra 2:09:07

Kees v.d. Laan 2:11:08

Jos van Barneveld 2:14:16

Fré Adema 2:14:39

Marcel Walstra 2:16:18

Marco Douma 2:16:43

Jan v.d Heide 2:21:15 (1ste H60+)

Silvia Brouwer 2:26:38

Jonathan Bartsma 2:37:04

Henk's Trio 2:16:43

Uitslagen Sprint

Tineke van Berkum 1:20:42 (2de D40+)
Henk Onsman 1:21:25

Margriet Feenstra 1:24:44

Halbe Huitema 1:35:15

Brons tijdens Speedman OD

Lang getwijfeld of ik me wel of niet zou inschrijven voor de Speedman. Uiteindelijk de dag voor de sluiting van de inschrijving toch besloten om mee te doen. En dan komen de weersvoorspellingen met harde wind en veel regen. Niet mijn weer!!!! Ook de wedstrijddag nog twijfels. Maar ach, karakter wordt pas zichtbaar tijdens wedstrijden onder deze heftige omstandigheden en discipline is niet voor watjes. Toch heb ik genoten van de wedstrijd en mocht met dubbel brons naar huis.

Na een enigszins onrustige nacht (blijft spannend hè?) om 8 uur m'n bed uit, ontbijtje met de kids en laatste spulletjes checken. Kids maken ontbijtje voor heit, want het is vaderdag! Om 9 uur staan we aan het bed met gedichten en kadootjes. Na een laatste kop groene thee en checken van de buienradar - die echt aangeeft dat het rond 11:30 droog is en dat er daarna geen regen meer valt - moet ik dan toch de stap zetten..... richting Groningen.

Ik arriveer mooi op tijd. Eigenlijk veel te vroeg, want vanwege de regen doe ik niet veel anders dan in de kleedkamer wachten omdat ik buiten toch nat en koud wordt. Maar twintig minuutjes voor de start vind ik het toch wel tijd worden om de spullen in het PF goed te stallen. Direct m'n wetsuit aan. Da's i.i.g. lekker warm. Een korte duik in het water. Even voelen hoe het water is, of m'n brilletje goed zit en te orienteren op de eerste 'zwemlijn'.  Dan de kant weer op. In hoeverre ik nog niet koud was, wordt ik het nu wel. Ik verlies de controle over m'n kaken en begin te klappertanden. M'n handen schudden van de kou. Ohh, jee. Voor het zwemmen ben ik niet benauwd met dit weer, maar tegen het fietsen zie ik erg op. Ben echt bang dat ik blauw van de kou zal verkleumen op m'n race.

Het startsein klinkt and go with the flow. Vijftig triatleten gaan te water, waarvan 7 dames. Het weer heeft ertoe geleid dat er toch nog een aantal atleten zich hebben teruggetrokken van de start. En met in de middag het NK sprint is de startserie toch al wat magertjes. Ik heb een super start en ben vlot weg. Weinig last van andere atleten en ik ga zeer vlot op de eerste boei af. Hoek van 90 graden en door naar de verste boei. De watertemperatuur en ook de golfjes vallen 100% mee. Het gaat gewoon lekker. Jammer dat de dames niet te onderschieden zijn van de heren (middels caps), dus ik kan niet zien welke positie ik heb. Lizette zit ongetwijfeld voor me, maar verder?? Als tweede dame klim ik naar twee rondes zwemmen uit het water. Binnen de 24 minuten, dus tevreden. De wissel is iets trager dan normaal omdat ik toch m'n armstukken aan wil hebben. Dat gaat moeizaam over m'n natte armen.

De fiets op. Hmm, ben nog best warm. Blijft dit zo. Ik start met het aanloopstuk. Pittige wind. Ach, dit is zo niet mijn weer. De zon is echt heel ver te zoeken, het knopje van de wind heb ik ook niet gevonden en de regen neem ik dan maar op de koop toe. Het fietsen gaat 'sa-sa'. Laat ik zeggen dat het niet tegen viel. Tegen de wind in kwam de teller niet boven de 25km/hr, maar voor de wind is m'n hoogst gemeten snelheid 45km/hr. Wat i.i.g. prettig is, is dat ik niet verkleum op de fiets. Het voelt prima. Al in de eerste ronde wordt ik gepasseerd door Carin Ceelaert en Janet ten Kate. Ik houd mijn tempo en drink goed door. En ook al kan ik mijn gemiddelde fietstempo van de tri Heerenveen niet evenaren, ik kom toch zelfverzekerd met een goed gevoel aan in het PF voor de laatste wissel.

De wissel gaat vlot, hoewel verkrampte vingers ervoor zorgden dat ik m'n tweede schoen moeilijk aankrijg. Ik begin als 4de dame aan het lopen, 3 minuten achter de eerste dame en 2 minuten achter dame 2 en 3. Jammer dat je de verschillen op dat moment niet weet. Eerste stukje viaduct omhoog. Ik merk dat mijn tenen volledig gevoelloos zijn. 't Voelt vreemd, maar ik kan er prima mee lopen. Doordat we 5 rondes van 2km lopen met daarin een heen-en-weer stuk waren de verschillen met mijn voorgangster snel in beeld. Eerst maar even lekker in mijn pas komen die eerste ronde. Nou, dat ging prima. En zo kon ik al in de tweede ronde Janet bijhalen en een derde plaats overnemen. Het lopen ging soepel; fijner dan in Heerenveen. Het weer bleef waardeloos, 100x slechter dan in Heerenveen;)

Hoewel ik inliep op dame 2 (Carin Ceelaert) hield de derde positie. Ik finishte in een eindtijd van 2:27:34. Zeker wel tevreden en gelukkig niet verkleumd. Clubvrienden van AVHeerenveen hadden eveneens mooie prestaties laten zien. Met nog de felicitaties voor Jan v.d. Heide die 's middags tijdens het NK sprint tweede werd bij de heren 60+.
Olympic Distance
Samme Steenstra (1ste H40+)   2:12:32
Kees v.d. Laan (2de H40+)       2:14:52
Henk Meijers (4de H40+)         2:15:53
Marcel Walstra (5de H40+)      2:16:35
Silvia Brouwer (3de DOA)       2:27:34

Sprint
Fre Adema (2de H40+)             1:13:46
Riekele Heide (1ste H60+)        1:44:41

Sprint NK
Jan v.d. heide (2de H60+)         1:14:12

Vijfde dame in super Tri Heerenveen

In 2005 deed ik mee tijdens de triathlon van Heerenveen. Toen nog op de Heide. Maar sinds ik vanaf 2006 in Oudeschoot (Heerenvee-Zuid) woon heb ik nog geen enkele editie in Heerenveen meegedaan wegens verschillende redenen. Maar nu dan eindelijk. Klaar voor triathlon Heerenveen. Het werd een grandioze dag.

Om 11:00 werd er gestart met de jeugdseries (1/32). Mart en Maud deden beiden mee evenals 4 andere schoolgenootjes waarmee we een aantal weken hadden getraind voor de tri. Dat was voor de ouders nog bijna spannender dan voor de kids;) Geluk dat de zon straalde en dat maakte de duik in het water eenvoudiger. Voor de 1/32 werd er 125m gezwommen, 5km gefietst en 1.25km gelopen. Alle onderdelen deden M&M hartstikke goed. Maar het echte plezier komt altijd pas na de finish. (Foto: links: Mart start fietsen; rechts: Maud met kramp tijdens lopen)

Niet geheel ontspannen, mocht ik ruim een uur later beginnen aan m'n eigen race. Als dames hadden we de luxe dat we een aparte wedstrijdserie hadden. En dat betekende slechts met 9 vrouwen op het parcours. Dus geen geduw, getrek en geschop bij de start. Magnifique. Ik kwam dan ook direct goed in mijn ademhaling en ging, in het 19-graden warme water, richting eerste boei. Het zwemmen ging echt van een leien dakje. Maar gezien mijn zwemtijd, leek de 1500m niet een échte 1500m. Ik kwam na 21:03 als 4de dame uit het water. Zeer vlot. En door een soort ereboog van triatleten (die stonden te wachten voor eigen startserie) vond ik de weg in het PF naar m'n eigen fiets. De wissel ging heel vlot en zo was ik in no time klaar om op mijn fiets te springen. Geloof dat ik dat stukje toch nog iets beter moet trainen. Ik sprong namelijk niet helemaal charmant op m'n fiets waardoor ik teveel met mijn gewicht op de voorpunt van het zadel kwam. En toen gebeurde er iets wat ik met m'n racefietsje nog niet eerder meemaakte: het zadel boog helemaal naar voren. Zwaar K#$$^@!!! Al fietsend probeerde ik het zadel recht te trekken. Dat ging echt niet. Zo blijven fietsen was ook geen optie, omdat de 'glijbaan' zo steil naar beneden liep dat ik met flink gebogen benen aan't trappen was. Wat doe je dan? Staan op de trappers en met het volle gewicht me op de achterkant van het zadel laten vallen. Ik wist dat dit een beetje risky was. Ik had natuurlijk zo op m'n achterwiel kunnen belanden. Maar het ging goed;)

Zo begon ik na een slechte fietsstart na 2km toch eindelijk fatsoenlijk te fietsen. Klaar voor 4 rondes van ruim 9 km. Het parcours was tamelijk winderig. Maar het rondje van de tri Heerenveen is mooi. Voelt wel zeer vertrouwd om in eigen trainingsgebiedje je wedstrijd te draaien. Het fietsen ging knap. Ik haalde Brenda in en kwam daarmee op een 3de positie. De eerste ronde was het zeer rustig op het parcours. Maar tijdens de tweede ronde kwam de 1/8 op het parcours. De NTB jury controleerde zeer goed op stayeren. Chapeau. Want dat zie ik ook wel eens anders. In de derde ronde werd ik gepasseerd door Nienke Vlak en in de laatste ronde ging ook Geke Venema voorbij. Ik mocht na 1:05:39 van de fiets en beginnen aan mijn laatste onderdeel: het lopen.

Ik kwam tamelijk snel in mijn pas. Klaar voor 4 rondes van 2.5km. Het was flink heet op het parcours. En met niet al teveel luchtweerstand (zoals je dat op de fiets nog wel hebt), begonnen de wangen goed te gloeien. Maar de benen voelden goed en ik had dame 4 (Geke Venema) voor mij in het vizier. In de eerste ronde dropte ik mijn flesje verdunde AA bij Johan Revers. Had ik mooi wat voor de volgende rondes. Maar de maag weigerde alles behalve water. Dan maar water. Ik zag aan mijn hartslag dat ik nog voldoende glucose had en kon zo prima lopen. De offroad duintjes op het parcours (waar overigens niet iedere triatleet blij mee is) gingen goed. Toch had ik niet de power om dichter bij Geke te komen. Per ronde moest ik toch bijna 10 seconden inlossen. Maar met een looptijd van 46:59 was ik niet heel ontevreden. Misschien komende weken hier nog iets aan werken??

Ik finishte als vijfde dame in een eindtijd van 2:15:16. Dik tevreden. Toen werd het tijd om de clubgenoten die in de latere startseries los waren gegaan aan te moedigen. Het werd een mooi AVHeerenveen feestje. Hoewel geen podiumplaatsen voor onze leden, toch een zeer geslaagde wedstrijd. Ik dank de Stichting Triathlon Heerenveen voor de organisatie van deze mooie dag. En tevens alle vrijwilligers die het evenement mogelijk hebben gemaakt. Volgend jaar weer!!!

Uitslagen OD

John Nagelhout 1:56:12

Samme Steenstra 1:59:02

Kees v.d. Laan 2:02:37

Jos van Barneveld 2:06:08

Fre Adema 2:06:50

Jan van der Heide 2:09:35

Marcel Walstra 2:11:00

Silvia Brouwer 2:15:16

Tsjeard Hofstra 2:28:52

Jonathan Bartsma 2:29:05

Marco Douma DNF (wegens maagkramp na goed zwemonderdeel en geweldige fietstijd)

Uitslagen 1/8

Tineke van berkum 1:11:33

Margriet Feenstra 1:15:20

Riekele Heide 1:19:31

Halbe Huitema1:27:07

Frank v.d. Eeden: DNF (wel gezwommen en gefietst)

Bloody hot tijdens Ronde van Oranjewoud

Na het genieten van een heerlijke meivakantie had ik als afsluiting de Ronde van Oranjewoud gekozen. Een wedstrijd over 10 EM (ofwel 16.1km) eindigend op het podium.

Nu ik alweer bijna 5 jaar in Oudeschoot woon en ik nog nooit de Ronde van Oranjewoud had gelopen, moest het er toch eens van komen. Andere jaren was ik meestal verhinderd doordat we op vakantie waren of net terug kwamen. Maar dit jaar..... stond de mooie loop vroegtijdig gepland.

Aangezien het triathlonseisoen voor de deur staat, was ik geneigd om me in te schrijven voor de 10km prestatieloop. Maar aangezien er een wedstrijdloop was over 10EM, leek me dit toch ook wel een mooie uitdaging. Ik heb wel meerdere malen en 15km gelopen, maar een 16.1km stond nog niet op mijn lijstje. Met een besttijd van 1:05:34 op de 15km (in voorbereiding op de marathon 2010) wilde ik deze wedstrijd lopen met een tempo van 4:30 op de km zodat ik onder de 1:13 kon finishen.

Ik had met Johan en Kees afgesproken om samen te lopen. Maar het tempo in de eerste km's was wat te moordend: 4:12. Bijstellen zeiden Kees en ik tegen Johan. Maar ook km 2 en 3 lagen qua tempo te hoog. Ik had geen HRband om zodat ik niet kon checken waarop mijn HR zat, maar mijn benen vertelden me dat het echt te hard ging. Kees en ik lieten Johan gaan en liepen met z'n tweeen door. Tandje lager prima tempo. We konden een aantal km's met een tempo rond de 4:30 vast houden. Fijn.

Onderweg veel drank cq koelposten. Dat had de organisatie van AVHeerenveen zeer goed geregeld. Maar de verkoeling was ook echt nodig. In de zon was het boven de 30 graden. Ik nam het nodige water onderweg en snoepte wat dropjes, verder veel koelen met de sponzen. De route was super mooi. Mijn trainingsgebiedje. Da's fijn en voelt als thuiskomen. Af en toe wat lopen in de schaduw van de bomen. Maar het tempo ging omlaag. Rond km 12 hoorde ik dat ik als 3de dame liep. Ik was tevens in de veronderstelling (die achteraf juist bleek) dat ik behoorlijk op de hielen werd gezeten door de dame achter me. Ik besloot Kees 'achter te laten' en probeerde mijn tempo niet nog verder te laten zakken. De laatste 2km's voelden zwaar. Ik kreeg ondersteuning van meneer v.d. Merché. Hij ging voor me lopen en kon me in het laatste gedeelte voor het Abe Lenstra stadion nog fijn even uit de wind houden.

Bij de finish stonden Theo, Mart, Maud en Jona me op te wachten. Tenslotte was het moederdag en ze hadden het wel voor me over om me dan even te zien finishen;) Met Mart rende ik richting de finish. Als 3de dame kwam ik over de streep in een tijd van 1:13:57. Ik was dan ook verrast toen ik als dame 2 op het podium mocht komen. Inge v. Schaick (2de dame overall) viel in een hogere leeftijdscategorie, waardoor ik een trede mocht stijgen. Mariska Kramer werd eerste met een tijd van 1:02:03. De warmte had erin gehakt, maar nakletsen in de zon is altijd aangenaam.

Dank aan Foekelien, Saher en Theo voor de foto's.

Tweede dame Kellerwald ATB marathon (120km)

Henk was de initiatiefnemer (of misschien moet ik zeggen: de schuldige) van het rijden van de Kellerwald Bike marathon. "Een mooie afsluiter van het ATB seizoen" noemde Henk het. Maar dat werd het ook zeker.

Henk had nog 5 triatleten (Paco, Marco, Marcel, Audrey en ik) zo ver gekregen om met 'm mee te gaan naar Duitsland. Verdeeld over 2 auto's en volgens schema zouden we zaterdagochtend om 6:30 vertrekken. natuurlijk werd dat 7:00. Maar na de nodige stops, waren we toch om 11:30 ter plekke bij ons Bio-Hotel in Gilserberg. Dat had Henk goed geregeld. Audrey en ik mochten (zeer elegant) in de master bedroom slapen. Prima plek. Na het verorberen van een heerlijk vers gebakken appeltaart van Audrey gingen we rond 13:30 naar de startplaats om een georganiseerde verkenningsronde te maken. Het rondje van 40km in rustig tempo. Ach ja, we startten best rustig. Maar hoe kun je rustig klimmen? Nee, dan liep de hartslag toch wel naar de 160; en dan heb ik het niet meer over rustig infietsen hoor. Maar goed. We genoten een fijne ronde en het parcours was goed te doen. Een ronde van 40 km kende bijna 1000 hoogtemeters. Lekker! Maar dan heb ik het over de afdalingen he?

Ach ja. En als je dan 2.5 uur hebt gebiked dan heb je wederom taart verdiend he? En daar zorgen ze goed voor in Duitsland. Allen genoten we een dubbele portie en toen was het tijd om op te frissen, een warme portie koolhydraten (in de vorm van pasta) naar binnen te werken en de startbescheiden af te halen. So far so goed. Als toetje genoten we die avond allen van een fijne beenmassage van Marco. Kon niet meer mis gaan die zondag dus!

Zondagochtend 17 april. Vanaf 5:30 gespuis in ons Ferienhaus. Nagenoeg iedereen had een interval slaap gehad en een ieder kwam tot leven langzaamaan. Lekker, gezellig en ontspannen ontbijten om het laatste bodempje voor deze dag te leggen. De spanning begon te stijgen; tijd om naar het startgebied te gaan. Om 9 uur mochten we los. En dat dan ook letterlijk. Ik denk: rustig rondje infietsen door het dorp, niet wetende dat het direct positie kiezen was. Dus er werd pittig gereden. Elkaar goed in de gaten houden. Eindelijk op het parcours. Nu gaat het écht beginnen. Ronde 1 ging super. Met een gemiddelde van 16.5km/hr reden we de eerste 40km (met bijna 1000 hoogtemeters). Het viel me mee dat er bij de afdalingen gewoon flink door geragd kon worden. Geen oponthoud. Marco was vooruit gecrosst. Klasse apart. Wij reden daarachter met z'n vijfes.

Bij het ingaan van de tweede ronde merkte ik tijdens het klimmen al wel dat de benen niet meer zo fit waren als ronde 1, maar toch ervoer ik dat de benen sterk genoeg waren. Ik kon zonder te forceren bikers inhalen, dus het zat goed. Af en toe vielen er wat gaten in ons groepje doordat de vermoeiheid wat toe begon te slaan. in de laatste 10km besloot ik om met Henk en Marcel los te gaan van Paco en Audrey. Paco en Audrey twijfelden beiden over het wel/niet ingaan van een 3de ronde. Zo kwamen we na 80km weer aan in het startgebied. Klaar voor de laatste ronde van 40km. Maar het bleek dat we net de tijdslimiet van 5 uur gepasseerd waren. Heel coulant werd direct gezegd dat we toch door mochten. Gelukkig!!!!! Ik liet me dit geen 2x zeggen en wilde direct weer gas geven. het zou zwaar worden die laatste ronde, maar ik wilde heel graag. Ik wist dat ik voldoende macht had om de tocht uit te fietsen.

Zo starten we met z'n drietjes aan de laatste ronde. En ja, echt, dan lijken die klimmen ineens zo veel langer en steiler. Poeh. Het was afzien. Vooral marcel had het zwaar tijdens het klimmen. Henk reed constant voor en klom nog redelijk fit de steilste hellingen omhoog. De afdalingen gingen steeds fijner. Mooie ruige afdalingen waarbij je de armen in zo'n laatste ronde echt gaat voelen. Nog minder remmen en laten gaan (af en toe) als een kamikaze. Ohhh, echt genieten. dat zijn zulke heerlijke momenten. Dat gevoel kan je niet omschrijven. Machtig. Maar ja, om zo'n afdaling in te gaan moet je over het algemeen wel steeds weer klimmen. het klimmen ging steeds meer pijn doen. toch lukte het me om alle klimmen fietsen te volbrengen. Een ware mentale uitdaging. Leeg was ik. Hartslag wilde haast niet meer omhoog, wat ik ook naar binnen propte of slokte. En dan de laatste klim. Nog één, en dan is het nog een paar kilometertjes uitrijden. Als we die laatste klim hebben gehad, dan zijn we eigenlijk gefinisht. En zo was het. Nog even op de tanden bijten. het deed echt pijn. But we did it. Ik finishte als tweede dame op de 120km in 7:45. De dames daarachter mochten vanwege de tijdslimiet de laatste ronde (helaas) niet meer ingaan. Ik was voldaan, kapot, maar erg tevreden.

Een super weekend met super vrienden. Zo gezellig! Volgend jaar weer.