Het werd een ode aan de modder. Door een hele nacht regen voor de wedstrijddag en de nodige druppels uit de lucht tijdens de wedstrijd was het strijdtoneel van het WK cross triathlon in Zittau een spectaculaire uitdaging. Een waanzinnige ervaring waarvan ik vorig jaar nog droomde het ooit weer te mogen beleven.
Theo en ik vertrokken heerlijk rustig met z'n tweetjes op donderdag richting Tsjechie. Kids bij opa en oma op Ameland (Pap, mam, Karel en Tineke: "wederom dank voor de zorg, aandacht en leuke tijd voor de kids"). Pensionnetje op 12km vanaf Zittau (lees: wedstrijdterrein). Na 7-8 uren autorijden was het fijn nog even op de ATB te stappen bij aankomst om nog een stukje parcours te verkennen. Loopparcours per ATB (10km) en aanlooproute en weer terug van ATB parcours. Het echte werk (klimmen en technische afdalingen) vernam ik in woorden van verschillende Nederlandse triatleten die het parcours wel volledig hadden verkend.
The day before
Op vrijdag stond een rustdagje gepland en dus gingen Theo en ik de toerist maar even uithangen en genieten van de mooie omgeving van Zittau. 's Middags startbescheiden halen en briefing. Belangrijkste: wij (agegroupers) mochten wel in wetsuit en elite triatleten niet (watertemp 21.3); daarnaast je materiaal/atributen in PF max 50cm R/L van fiets anders strafseconden. Prima. Omdat de pasta party organisatorisch niet goed gepland was gingen we met een grote Nederlandse crew richting de pizzeria nabij Zittau. Na de nodige koolhydraten was het richting pension en spulletjes voor de volgende dag gereed maken.
Gezien het toch al natte parcours en de verwachte regen besloot ik de avond voor de wedstrijd toch mijn Nobby Nic nog om het voorwiel te zetten; Achter de Rocket Ron,......en zo had ik weer de gelukkige combi waarmee het in Frankrijk ook goed was gegaan. Never change a winning team, zal ik maar zeggen. Wetsuit, cap, zwembril, sport bh, tripakje (voelde een beetje als clubverraad zo in de Nederlandse trisuit), sokken, fietsschoenen, loopschoenen, helmpje, startnummer, camelbag, sportvoeding, reservebandjes, CO2patronen........check, check, dubbelcheck en dan naar bed. Onrustige nacht. Meestal slaap ik wel goed de nacht voor een wedstrijd. Nu was het anders. En ik droomde.........ik droomde dat er iets niet in orde was met het wiel van mijn ATB. En vlak voor de wedstrijd moest ik een nieuw wiel hebben..........#stress. In de momenten dat ik wakker was hoorde ik de regen zachtjes tikken tegen het raam en wegstromen door de regenpijp. Dat kon echt wel eens nat gaan worden.
De wedstrijddag
Ik was ruim voor de wekker wakker en nam een douche om 6:45. Wedstrijdkleding aan en wat warms erover heen. Camelbag vullen. Ik pakte het wiel dat in onze kamer stond en die ik de avond ervoor had voorzien van de Nobby Nic..............stond ie leeg. Shit, droom, stress. Voor de zekerheid een andere binnenband erin, wisselen en klaar voor ontbijt. Met een wat hoger spanningsniveau dan normaal verorberde ik 3 stukken meergranenbrood met jam en mok thee en een glas grapefruitsap. Ready! Om 7:50 richting Zittau (kwartiertje rijden) en een kleine anderhalf uur voor de start (9:30) aanwezig. Mooi alle tijd. Spulletjes die niet nodig waren bij Theo stallen, PF verkennen, water voelen, beetje kletsen en dan komt het startschot dichterbij.
De start
Er waren verschillende startseries tijdens het WK. De eerste om 8:00 van de paratleten en om 8:15 van de junioren. De 87 agegroup dames mochten om 9:30 van start gevolgd door 2 herenstarts van jongere en oudere agegroupers. In de middag mochten de elite atleten van start (zo'n 30 dames en 70 heren). Om 9:15 liep ik richting de start. Mooi vooraan om de juiste plek op het poton te kunnen kiezen. Teveel naar rechts zou echt nadelig zijn. Wachten tot 9:25 totdat we onze positie op het poton in mochten nemen. Leuk om zo de start eens te beleven. Vlak voor de start dreunde de Om 9:29 klonk de Heartbeat sound door de luidsprekers. Suspense was killing. En knal, we mochten weg. Klaar voor 2 rondes van 750m zwemmen met landgang. Ik startte mooi in het midden en kon recht op de eerste boei afzwemmen. Juiste positie en direct goed in de slag. Het is altijd wel zorgen dat de ademhaling weer zo vlot mogelijk het juiste ritme krijgt. Dat ging ok. En na zo'n 300m had ik de juiste slag, de juiste ademhaling en een mooi tempo te pakken. Nu lekker doorzwemmen weer richting de kant waar drommen met mensen stonden te joelen. Prima eerste ronde (750m). Hup over het strandje en klaar voor een tweede duik. Kostte weer even tijd om na het stukje rennen de ademhaling weer onder controle te krijgen. Als 16de dame kwam ik uit het water na 25:05. Gauw PF in voor een solide wissel. Ondanks sokjes aan, camelbag op en fietshandschoentjes aan, weer een zeer vlotte wissel. Klaar voor het onderdeel met de grootste risico's: ATB-en.
ATB
Vanuit het PF langs de hordes publiek richting steile houten brug. Ik vloog er redelijk vlot over en kon beginnen aan de aanlooproute van zo'n 6-7km. Langzaam omhoog over afsvalt- en scotterpaden; op weg naar het echte werk. De ATB route van 36km had 2 flinke klimmen. De eerste klim was de meest pittige. 500m de lucht in. Vanaf kilometer 13 was er geen ontkomen aan en moest je wel afstappen. Lopen: ik heb er een hekel aan als dat met de fiets aan de hand is. Het was zwaar. Losse grove stenen vermengd met modder in een steile berg voor je. En de regen erbij maakte het niet eenvoudiger. Op bijna 15km lag de top en mocht ik de afdaling in. Makkelijkere stukken, moeilijkere stukken. Het wisselde elkaar af en was zeker wel te doen. De eerste mannen kwamen al van achter voorbij. Dat maakte het meer opletten op het parcours, met name in de afdalingen. Van kilometer 27 tot 29 was het weer flink klimmen. En ook hier de fiets weer af omdat het te steil, stenig en modderig was om te klimmen.
En toen de laatste echte afdaling. Tricky. Dit zou de pittigste moeten zijn. Ik ging er voorzichtig in. Werd ingehaald door een atleet met meer skills en lef en moest even aan de grond met de voeten. Stukje naar beneden en zoeken naar de juiste baan om weer op te stappen. Ging prima. Heerlijk! Had de afdaling nog wel een keer willen doen.....en dan helemaal goed. Maar ja, het was een wedstrijd en geen training. Dus hup door naar het PF na 2:28:49 biken. (foto technische klim onbekende triatleet)
Lopen
Vlot de loopschoenen aan en sponsje aangepakt om de ergste modder van het gezicht te boenen voordat de run echt van start ging. Het loopparcours was niet heel zwaar. 9km rondom het meer bij Zittau met 'slechts' 100hm. Maar door de vele regen waren de korte stukjes bij heuveltjes naar beneden net glijbanen. Tja en daar moet je ook weer omhoog. Met wat leuke hindernissen (trappetjes, strobaal, bochtjes, watertje) was het een leuke loopronde. Van afstand de finishzone zichtbaar. Ja, daar moet ik heen. Niet kapot, wel vermoeid. Met een mooie laatste run van 44:19 een heerlijke finish in de zon. Voldaan. Een 11de plek in de sterkst bezette agegroup. Zeker tevreden.
Epiloog
Na Frankrijk was dit de 2de Xterra dit jaar. Vorig jaar rond deze tijd onzeker of ik deze belevenissen ooit zou mogen ervaren. Nu ruim een jaar na mijn operatie aan de vernauwing van de liesslagader weet ik wat ik weer kan. Wat fantastisch dat ik dit mag beleven. Waar de beperkingen liggen weet ik. Maar
More to come:)
Op naar cross triathlon Renkum en NK cross triathlon Ameland!
