Hoe zwaarder de strijd, hoe groter het genieten: Fries Kampioen Cross Duathlon in passend tenue

En de strijd heeft lang geduurd. Een jaar: 4 maanden dokteren; 2 maanden wachten op de operatie en 6 maanden rusten, herstellen en opbouwen. Na de winst in 2012 tijdens de try out van de Feanster Crossduathlon (FCD), moest ik vorig jaar lijdzaam toekijken vanwege vernauwde liesslagader. Mijn trainingen en ook wedstrijdjes geven aan dat ik flinke progressie heb gemaakt. Maar medische uitslagen van mijn nacontrole geven nog steeds aan dat de doorbloeding in mijn linkerbeen niet optimaal is. Toch met voldoende vertrouwen aan de start.

Om 11:00 in de kou bij de korte afstand (4 crossloop, 10 ATB, 2 crossloop) papa staan aanmoedigen. Mooi om te zien, maar met een gevoelstemperatuur van -5 erg fris. Daarom op tijd begonnen aan mijn warming up en me focussen op de komende inspanning. Door de kou voelde ik een trekkende pijn in buik- en liesstreek van de littekens die zijn overgebleven van de operatie (27/6/2013). Dat maakte de focus alleen maar scherper. Laten weten waarom ik me heb laten opereren. Het maximale uit je lichaam kunnen halen en genieten van wat dat met zich meebrengt.

Om 13:00 was de start van de midden afstand cross duathlon (8 crossloop, 20 ATB, 4 crossloop). Mijn inziens zou het een strijd worden tijden Geke en mij. De eerste run bestond uit 4 rondes van 2km. Ik startte voorin het veld, maar werd al tamelijk vlot ingehaald door een dame. Met het idee van een tweede positie in het damesveld hield ik een steady tempo en zag ik ook dat ik wat marge t.o.v. Geke opbouwde. Hoewel Geke een sterkere fietser is dan ik, wist ik dat dit meer technishe parcours in mijn voordeel zou zijn. Ik volbract de eerste run van 8km in 36 minuten en zag voor mij hoe de eerste dame het PF inging, maar er niet uitkwam. Hmmm, toch een duo? Maar ze had een startnummer voor individuele atleten.

Op de ATB mochten we 4 rondes van 5km biken. De organisatie van de FCD had in Heerenveen (zo plat als een pannenkoek) wederom een zeer uitdagend parcours weten uit te zetten. Er werd veel van je stuurtechniek gevraagd; bochten, aanzetten en knallen. Ik kon fijn tempo maken en een heel aantal heren voor me nog inhalen. Dat gaf een goed gevoel. De dame die voor me had gelopen, was in geen velden en wegen te bekennen. En ik ging er daarom maar een beetje vanuit dat zij niet was gestart met biken. Tijdens het passeren van andere atleten op het parcours ging dan ook iedereen netjes opzij wanneer ik riep "eerste dame wil voorbij". Met een mooi steady tempo van 17 minuten per rondje (in de training ging dat toch sneller:() zag ik dat mijn afstand t.o.v. Geke was toegenomen en wist ik dat ik van haar niets te vrezen had.

Bij de wissel van fietsen naar lopen zag ik toch de dame uit de eerste run weer voor mij lopen. De afstand was te groot om haar in 4km in te halen. Ik wist dat mijn eigen wedstrijd heel goed ging. En wie de onbekende dame voor mij dan was, wist ik niet. Hoewel ik vanuit het publiek wel feedback kreeg op mijn voorsprong op Geke, kreeg ik niet te horen dat ik eerste dame lag. En daarom liep ik mijn laatste run ook met de gedachte dat ik op een tweede positie lag. Pas in de laatste kilometer kreeg ik te horen dat ik eerste dame was. Toen ging er wel even een vreemde kronkel door mijn lichaam. Mijn voorsprong op Geke was zo ruim dat ik niet meer volle bak naar de finish hoefde te knallen. Natuurlijk deden mijn benen al wel pijn. Maar de misselijkheid in mijn maag/darmen hoefde ik niet extra te provoceren in de laatste honderden meters naar de finish. In ruim 2 uur mocht ik als Fries kampioene over de meet. Super! Geweldig! Er brak iets.......

Wat een heerlijke wedstrijd. En ja, zo'n wedstrijd voelt nog meer bijzonder wanneer het een wedstrijd van je eigen club is, waar je eigen clubgenoten organiseren, meestrijden en surporteren; waar Theo, Maud en pap en mam aan het parcours staan; in de achtertuin van je eigen woonstekkie. Mooie promo tevens voor onze nieuwe sponsor Polarisonline.nl die ervoor zorgde dat alle triatleten van AVHeerenveen er de komende jaren weer gepast in AVHeerenveen style kunnen strijden. Onvergetelijk! Wat voelt dit fijn:)

Bedankt John en Wim voor de foto's.

5, 4, 3, 2, 1..... sterker en sneller

5 Wedstrijden in 4 weken, nog 3 wedstrijdverslagen tegoed uit 2 weken vakantie met 1 focus: sterker en sneller worden in 2014. Het gevoel in mijn geopereerde been is na de reconstructie van mijn liesslagader (27 juni 2013) beter geworden. Nu, na een half jaar, ben ik bijna op mijn 'oude' niveau, maar blijven de beperkingen aanwezig (eerdere verzuring door minder zuurstof en meer spierpijn). Maar ik word nog iedere week sterker doordat mijn motivatie groter is dan ooit en ik mentaal alleen maar sterker ben geworden door het afzien van sporten met pijn. Met mijn focus op de komende cross duathlons (Heerenveen, Norg, Wierden) heb ik hard getraind en daarvoor (cross)wedstrijdjes gebruikt om tempohardheid aan te pakken. Afgelopen 2 weken Kerstvakantie was goed voor 5 zwemtrainingen (waaronder 100*50 :) FUN), 6 ATB trainingen, 6 looptrainingen (waarvan 3 wedstrijd) en een koppeltraining.

Winnares cross St Nyk

Zaterdag 4 januari liep ik de Mildamcross (11.2km). Altijd lekker zo net in het nieuwe jaar. Het weer was schitterend. Even anders dan de winter van vorig jaar. Nu graad of 6 met waterig zonnetje. Mooi vooraan op de streep kon ik starten op het zeer modderige parcours. Ik zag 1 dame voor me, die ik binnen een kilometer al voorbij kon. Maar ze bleef me op de hielen lopen en dat moedigde mij wel aan om goed tempo te houden. 500 meter voor het einde van de eerste ronde (5.6km) zette ze een versnelling in en rende naar de finish. Niet aangehaakt want ik mocht nog een rondje. Het veld was mooi uit elkaar getrokken waardoor de betere stukken in de modder meer zichtbaar waren. Dat liep dus iets meer ontspannen. Ik keek schuin over mijn schouder of ik al een volgende dame aan zag komen lopen. Maar weinig te zien. Ik besloot iets meer in de comfortzome te lopen. De echte training had ik de eerste ronde al wel gehad. En de wedstrijdjes van de afgelopen weken zaten ook al flink in mijn benen. Dus de blubber door, maisveld over en de laatste kilometers aftellen. De 11.2km volbracht ik in 52:30 met een ruime voorsprong van 2 minuten op de nummer 2. Voldaan:)

Nog 40 seconden van PR 10km Oliebollenloop Gorredijk

Vijf dagen voor de cross van St Nyk liep ik, nagenoeg traditiegetrouw, de Oliebollenloop in Gorredijk. Waar ik 5 jaar geleden nog startte met zo'n 100 deelnemers en de wedstrijd wel kon winnen, staan inmiddels 1000 deelnemers aan de start. Dames die 35 minuten op de 10km lopen he:) Dus helemaal gaan voor mijn eigen wedstrijd. Ik wilde erg graag onder de 42:00 lopen. Mijn snelste tijd ooit op de 10km haalde ik hier 2 jaar geleden tijdens de oliebollenloop en was 41:59. Op dat schema ben ik ook vertrokken en dan maar kijken waar het schip strandt. De eerste kilometer in 4:06. Dat was netjes volgens schema. De opvolgende kilometer in 4:08. Dus goed op tempo. Het was mooi weer, maar op het open parcours waaide het nog best pittig. Ik zorgde ervoor om in het spoor te blijven van andere lopers om zo de wind zoveel mogelijk te laten breken. Het lopen voelde goed en de 5km kwam ik door in 21:01. Ik moest dus de tweede 5km sneller lopen dan de eerste 5km. Met de wind schuin mee in het tweede deel zou dat nog haalbaar zijn. Maar na 6km kon ik het tempo niet meer zo hoog houden en zakte in. Ik verloor ruim een halve minuut in het tweede deel van de loop en finishte zo als 10de dame de 10km in 42:38. Tevreden? Jazeker. Natuurlijk wilde ik graag mijn PR verbreken. Wie wil dat niet? Realistisch. Ja het doel om mijn PR de verbeteren was realistisch. Wanneer er wat minder wind was geweest en ik meer rust had genomen in de dagen vooraf aan de wedstrijd, dan had het best gekund. Maar nu, exact 6 maanden na mijn operatie ben ik super blij met een tweeen-veertiger op de 10km. Concreet: 4 seconden per kilometer sneller lopen. Dan kom ik aan mijn PR. Dat moet wel gaan lukken.

Noord Nederlands kampioen V35+

In de triathlon hoor je bij de masters wanneer je 40+ bent. In de atletiek ben je al master op de 35ste. Was het andersom geweest dan had ik in december tijdens het NK cross duathlon nog zilver behaald. Nu mocht ik tijdens de Kerstcross in Oranjewoud als eerste 'oude' dame finishen. Het werd een wedstrijd met dubbel gevoel. Vorig jaar rond deze tijd ging het erg slecht met mijn been. Ik had toen enige tijd rust genomen en wilde op de Kerstcross 2012 ervaren hoe het ging met de klachten. Ik ben toen na 1 rondje van 2km uitgestapt omdat mijn been zo vroeg verzuurde en ik amper tempo kon houden. Nu een jaar verder revanche. Ik wilde knallen. 3 x een rondje van 2km, met in elke ronde het Woutersbergje. Ja, we hebben hier ook een berg in Oranjewoud #haha. Er stonden snelle dames aan de start uit Drachten en Groningen. Ook hier weer gekozen voor mijn eigen race. Die hield in: 4km knallen en daarna kijken wat je over hebt. So I did. Die eerste 4km voelden mijn benen erg sterk. Technisch ging het lopen goed; het bergje was prima te doen en ik kon mijn tempo goed vashouden. De laatste ronde zakte ik iets in vanwege vermoeidheid. Linker bilspier verzuurde volledig. Maar met goed tempo kon ik als eerste 'oude' dame finshen en 9de overall. Satisfied!