NK cross duathlon: helemaal terug.......in de modder

Tien jaar geleden was de eerste editie van de cross duathlon in Groesbeek. Ook de eerste editie van de Ameland Adventure Run. Tien jaar geleden koos ik voor Groesbeek. Dit jaar dezelfde keuze. Waarom? 1) ik ben meer cross duatleet/triatleet dan loper; 2) dit jaar NK. En omdat ik in 2012 een petitie had opgezet voor het NK cross duathlon omdat dames een kortere afstand moesten doen dan de heren, vond ik, dat ik daar ook naar moest handelen. De Adventure op Ameland is wel mijn thuiswedstrijd. En de sfeer is onbeschrijflijk. Twee jubileum edities. Kiezen uit 2 fantastische opties is een luxe probleem:). Weer een geweldige ervaring rijker.

Gedachten

Ik had een half jaar geleden niet verwacht om in december aan de start te staan bij het NK Cross duathlon. En al helemaal niet gedacht dat ik zou presteren op deze wedstrijd zoals ik nu heb gedaan. In het voorjaar 2013 hoopte ik dat ik in juni een succesvolle operatie zou hebben en mogelijk in december voor een 2de operatie zou gaan zodat ik in mei/juni 2014 mogelijk weer wedstrijden zou kunnen doen. De operatie in juni viel fysiek mee, maar het herstel naderhand was mentaal erg zwaar. Het gevoel tijdens mijn trainingen was na de operatie niet heel positief. Maar stukje bij beter werd het gevoel beter en nam de progressie in mijn prestaties toe. Ik wilde geen operatie aan mijn rechter been (waar ook een vernauwing in de liesslagader zit) en ben me gaan focussen op wat ik kan en wilde dat uitbouwen. Zo vond ik dat ik 5.5 maand na de operatie klaar was om me te meten met de besten van Nederland op het gebied van de cross duathlon. Mentaal ben ik sterker geworden en ik wist en weet zeker dat ik daardoor meer kan afzien en de pijn die ik in mijn linker been nog ervaar kan verbijten.

De wedstrijd

Een vroege start om 10:15 zorgde ervoor dat ik extreem vroeg moest vertrekken. Om 7:00 pikte ik Samme op die deelnam, later op de dag, aan het NK voor de heren. Mooi op tijd aanwezig zodat ik nog even een blik kon werpen op het parcours, her en der bij kon kletsen en info in kon winnen over het parcours, ATB op tijd in het PF en warm lopen voor de start. Groesbeek heeft een echt NK waardig parcours waar technische bikers in het voordeel zijn. De hele top stond aan de start. En dat vind ik mooi. Dan weet je werkelijk waar je staat. 10:15 klonk het startschot voor het NK dames. Volle bak rennen over 2 rondes van 3.25km. We renden het eerste stuk over het modderige motorcross parcours en zo het bos in. De eerste kilometer zat de groep dames nog dicht op elkaar, maar na de eerste pittige klim trok het veld langzaam uit elkaar. In de tweede loopronde voelde ik meer power in de benen als de eerste ronde en kon zelfs nog wat aanzetten. De enkels overleefden het wortelige parcours en de schoenen bleven aan op het zuigende motorcross parcours (itt enkele anderen). Als 7de dame wisselde ik na 6.5km lopen en anderhalve minuut van de nummer 1. Vlot had ik mijn ATB schoenen aan, helm op en sprong op mijn Fate van On Tour Rijwielen.

Start op de motorcross baan waarin een zeer steile klim me een modderig bos inleidde voor 2 rondes van 10km. Prachtige singetracks over natte, gladde wortels en door heerlijke zwarte drek. Zo zijn de parcoursen op z'n mooist. Ik reed goed. Technisch ging het perfect. Ik voelde me vertrouwd op mijn bike die strak reageerde op al het geweld. Op de eerste steile klim zag ik 2 dames afstappen, waar ik lekker door kon knallen. Dat geeft een fijne kick. Ik moest het laten lopen op lange, rechte, geleidelijke klimmen. Daar kwam ik power tekort tov andere dames. Kan ik nog aan werken:). Toen op 9km een bordje stond met "voorzichtig, gladde

wortels", wist ik dat het weer leuk ging worden. Even was ik geconcentreerd op verkeerde dingen en ging links een singletrack op waar ik eigenlijk rechts moest. Ik zag in de verte bikers waar ik vlot op afreed. Dat bleken tegenliggers. Shit. Zijn zij aan't inrijden of is het een andere startserie en zit ik niet meer op de juiste track. Dat laatste dus. K#!t%. Omdraaien en terugrijden. Terug op zoek naar waar ik vandaan kwam en kijken waar ik verkeerd gereden was. Een aantal dames waren me inmiddels gepasseerd en ik moest weer aan de bak om ze terug te pakken. Ik kon bij Ingrid van lubek aanhaken en met haar meerijden. Ook Annemiek sloot aan en met z'n drieen reden we het grootste deel van de 2de ronde. Ik had geen idee meer van mijn positie in het veld. Vooraf had ik mezelf het doel gesteld om een top-10 te rijden. Maar ja, zat ik op een 13de positie of op een 8ste? Gewoon eigen race blijven rijden. Ingrid reed de laatste kilometer van het biken bij me weg, ik reed Annemiek los en zo konden we alleen nog verschil maken tijdens de laatste run.

Wederom een zeer vlotte wissel en begon ik op een 20-25 seconden achterstand van Ingrid aan de laatste run. Ik wilde alles geven; voelde wel pijn, maar ook voldoende power. Ik nam Ingrid als mikpunt om het uiterste uit mezelf te halen. Heel gestaag kwam ik meters dichterbij. Tijdens de klim na 1-1.5km zat ik op de hielen, maar moest bovenaan de klim de benen wat losschudden waardoor ik weer wat meters verloor. Hoofd op en de benen maar helemaa leeglopen. Ik kreeg de dame voor Ingrid in het vizier en nam dit als volgend mikpunt. Ik passeerde Ingrid en focuste op Laura Hak. Maar ik kon niet dichterbij komen. Laatste stuk over de motorcross baan. Dat is echt verrot gaan met hele steile klimmetjes en door de zuigende modder. Maar......ik redde het om als 10de dame te finishen in een tijd van 2:03:15. Fout rijden heeft me een plekje gekost. Stom, maar jammer. Maakt het verschil met de andere atleten kleiner. Helemaal tevreden! Samme haalde een mooie 3de plek bij de H45+ en Arie goud bij H40+ (en 4de oveall). We hebben de eer van de Friezen weer goed hooggehouden. Op naar nieuwe uitdagingen in 2014. Maar eerst komende zondag de Noord-Nederlandse Crosskampioenschappen in Oranjewoud (6km cross) en de Oliebollenloop (10km) op Oudjaarsdag. Vor die tijd de beentjes maar weer helemaal soepel laten masseren door Hans. Kan ik weer bouwen. Echt zo lekker dat het juiste gevoel in mijn been weer terugkomt. Geeft bergen met motivatie, inspiratie en energie.

1 Linda van Vliet 1:52:41
2 Riikka Vreeswijk-Kelja 1:56:50
3 Judy van den Berg 1:57:23
4 Lindy van Anrooij 1:58:17
5 Judith Visser 1:59:30
6 Jip Veelenturf 1:59:46
7 Lucie van Genugten 2:00:17
8 Dieuwertje Poort 2:00:30
9 Laura Hak 2:02:45
10 Silvia Brouwer 2:03:15

Bedankt John Veenstra en Samme Steenstra voor de prints!

Mildam Cross (10km): weer een beetje sneller

Een lekker ochtendprogramma. Na een uurtje zwemtraining (8:00-9:00) rustig prepareren voor de crossloop in Mildam. Een van de uitdagendere crosslopen uit het crossciruit van AVHeerenveen. Vandaag even een keer niet langs de lijn op het voetbalveld van een van mijn 3 voetballende kids, maar een laatste prikkel voor het NK Cross duathlon volgende week. Mooi zacht weer, weinig wind en soms een spatje motregen.

De modder op het parcours viel mee. Na een kwartiertje inlopen en hier en daar wat geklets mochten we om 11:00 knallen. Ik herinnerde me de wedstrijd van vorig jaar. Toen liep ik de eerste 2km goed en moest ik vervolgens vanwege brandende pijn in mijn linker bovenbeen mijn tempo laten terugvallen. Dat was toen mijn laatste wedstrijd voordat ik in de medische molen terecht kwam. Ik was erop gebrand om sneller te lopen dan vorig jaar. Toen liep ik 46:53. Wanneer ik sneller zou lopen dan zou dat betekenen dat de operatie iets goeds heeft gebracht. En als ik op de tijd van 2011 uit zou kunnen komen (toen liep ik 45:41), dan zou het helemaal super zijn.

In lekker tempo gestart en gekeken waar ik mijn juiste plekje kon vinden op de singletrail. Want extra energie verbruiken om van het pad af te gaan is zonde. Ik kon goed tempo pakken en bleef bij Jan vd Heide hangen. Hij had een goede dag en na een paar kilometer werd het gat met hem steeds groter (in mijn nadeel :(). Ik voelde mijn linker onderbeen licht verzuren bij de kuit en langs het scheenbeen. Niet versneller dus. Die onderbenen moeten in de modder en natte stukken hard werken. Ik liep lang in derde positie en kon vanaf kilometer 6 als dame in tweede positie lopen. Dit tempo vasthouden, dan moest ik als tweede dame kunnen finishen. Toch rond de 8.5km even een dip. Teveel last van verzuren in mijn linker bovenbeen. Blijft toch gek hoor. Dan wil en kan mijn rechter been nog wel een stapje sneller, maar stokt mijn linker been. Het is nu eenmaal zo. En wie weet wordt dat in de toekomst nog beter. Ik keek op mijn horloge en zag dat ik een mooie finishtijd zou gaan halen. Behalve een verbetering van de tijd van vorig jaar (met bijna 2 minuten) zou ik ook nog zeker sneller finishen dan 2011. Wauw! Geslaagde missie. Ik klokte 45:06. Dik tevreden.

Dat was een mooie laatste proef voor het NK Crossduathlon in Groesbeek volgende week. In juni dit jaar niet verwacht dat ik dit jaar nog wedstrijden zou doen. Laat staan het NK. Maar, hoewel het nog zeker niet goed gaat met mijn linker been, gaan de tempo's naar behoren. Rustig trainingsweekje ligt voor de boeg. En volgende week knallen in Groesbeek:) Zin in!

Met dank voor de foto's aan Toli

Nacontrole: Slechte uitslagen, goede prestaties!?.....op naar 2014

Vijf maanden na de operatie aan mijn linker liesslagader laat de uitgebreide medische controle in het Maxima Medisch Centrum Veldhoven zien dat de reconstructie van de liesslagader er goed uitziet maar de bloedtoevoer naar het been nog erg te wensen over laat. Ondanks tegenvallende onderzoeksresultaten uit de test, gaan de trainingen en wedstrijden voortvarend. Het seizoen 2014 is daarom op grote lijnen ingevuld. De O-see Challenge in Duitsland, waar zal worden gestreden om het WK Cross triathlon, zal een van de hoogtepunten moeten worden naast het NK Cross triathlon op Ameland. In aanloop een fijne planning met mooie uitdagingen.

2013

Dit jaar doet zijn 'naam' eer aan. Na haperingen in 2012 kon ik aan het begin van 2013 niet weten wat me te wachten stond. "Obstacles are things a person sees when he takes his eyes of his goals" kopte ik nog aan het begin van het jaar 2013. Terugkijkend denk ik dat ik beter kan zeggen dat een doel ervoor zorgt dat je obstakels beter kunt overwinnen. Pijn met sporten, het inleveren van fysieke vermogens, de diagnose vaatvernauwing, de mogelijkheid voor wel/niet opereren, de operatie en het herstel hebben veel verdriet veroorzaakt, maar mij ook zoveel sterker gemaakt. Ik hield een doel: Mijn "Way of Life" doorzetten. En dat kan!

Controle 27 november 2013 (exact 5 maanden na operatie)

Een maand eerder dan normaal in het protocol, mocht ik weer naar het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven. Het onderzoek en de test die ik 13 maart dit jaar deed, herhalen om te kijken of de reconstructie van mijn linker liesslagader geslaagd is. Bevindingen: In rechter (niet geopereerde) been is wederom/nog steeds ruis hoorbaar die duidt op vernauwing. Deze vernauwing is niet erger geworden en laat ik voor wat het is. Tijdens de echo is het geopereerde gebied in de linker lies uitgebreid bekeken. Het ziet er allemaal prima uit. Het vat is wat wijder geworden door de operatie en verschilt niet meer van het rechter been. De aanhechtingen van de patch lopen vloeiend over in de slagader. Bovenin de buikholte lijkt het vat nog aan de nauwe kant. Zie foto. Het is te riskant om in dat gebied te opereren. Onder dit vernauwde stuk is al over een lengte van 12cm een reconstructie gemaakt. En met deze 'afwijking' zal ik moeten leren sporten/leven:). Geen knik meer in het vat. Echo werd verder goed bevonden.

Fietstest

Ik mocht wederom een maximale fietstest uitvoeren. Het moment van verzuren deed zich veel later aan dan voor de operatie. Ook was ik in staat om een flink aantal Wattages meer weg te trappen dan voor de operatie. So far so good. Direct na de maximale fietstest bloeddruk in bovenarm en beide enkels meten (terwijl benen hoog op krukje staan). Gedurende 3 minuten elke halve minuut een meting. Evenals voor de operatie was er nog een behoorlijk verschil in de bloeddruk in mijn arm en in mijn been. Voor de operatie had ik een drukverschil van 100mm Hg. Nu was het iets gereduceerd tot een drukverschil van 80mm HG. Nog verre van optimaal. Linker en rechter been verschilden 40 mm HG in druk. Dus doorbloeding links is nog steeds niet goed.

Zenuwpijn

Helaas bijft de zenuwpijn aan de voor- en binnenzijde van mijn bovenbeen ook nog aanwezig. Als ik er over heen wrijf voelt het alsof je een pleister van je huid trekt. Vervelend. Maar het hindert het sporten niet heel erg. Natuurlijk hoop ik dat de zenuwen in de lies, die de pijn veroorzaken, nog verder herstellen. Maar ook met alle ongemakken die er (nog) zijn, ben ik meer dan blij dat de operatie mij weer een stap verder heeft geholpen. 

Genoeg hoop

Belangrijker dan de medische bevindingen zijn mijn ervaringen. Hoewel er een lange periode is geweest waarin ik ervoer dat de operatie bij lange na niet het gewenste effect had gegeven (nog steeds vroegtijdige verzuring en naderhand meer spierpijn linker been), voel ik 5 maanden na de operatie dat er nog steeds progressie zit in mijn herstel. Mijn duurtrainingen kan ik zonder vervelende pijntjes doen. Dat is echt een hele grote vooruitgang. Dat mijn linker been tijdens intensieve trainingen eerder verzuurd is wel te verteren. Mijn fysieke prestaties zitten weer dicht aan tegen wat ik voorheen kon. De sensaties blijven nog wel iets achter. Daar kan ik wel mee leven. Hoewel mijn rechter liesslagader ook vernauwd is (gaat van een doorsnee oppervlakte van 64mm2 naar 36mm2) heb ik besloten daar niets aan te laten doen. Het mentale proces na de operatie was me daar te zwaar voor. Als ik kijk naar wat ik nu kan, dan ben ik daar super blij mee. Daarbij komt dat ik zeker nog 6-12 maanden verder zou kunnen herstellen van de operatie. Dan moet ik flink blijven trainen zodat het vat goed opgerekt kan worden en de bloedtoevoer nog beter wordt. Voor nu wil ik genieten van mijn trainingen en wedstrijden (en dat gaat goed); doelen zetten voor komend jaar.

Planning 2014

In mijn trainingen heb ik wel een zeer vast ritme. Dat is ook nodig om het sporten goed af te stemmen op mijn gezin en mijn werk. Plannen is het toverwoord om je trainingen efficient en effectief uit te voeren. Ik ben blij dat Johan Neevel over mijn schouder meekijkt of de inhoud en periodisering goed past. Daardoor blijf ik scherp in wat ik doe. De grote lijnen voor komend jaar: