Natuurlijk was ik best gebrand op de winst voor de try out van de Feanster Cross Duathlon (FCD). Als organiserende vereniging AVHeerenveen, behaal je als lid het liefst zelf de titel. De organisatie achter de FCD was onderling al een zware gokwedstrijd gestart en had daarmee de podiumkandidaten al ingevuld. Op basis van gokwedstrijd kon ik eigenlijk alleen maar verliezen #datzegtgenoeg.
Ik had een goede werk- en trainingsweek achter de kiezen en zag erg uit naar deze thuiswedstrijd. Natuurlijk al een aantal malen op het parcours getraind, maar Harold had de leuke verassingen tot het laatst geheim gehouden. Gelukkig had ik zaterdagochtend, na wat kantineklusjes en voor het supporteren van Maud haar acrowedstrijd, nog even ruimte om het rondje te rijden. Er zaten wat extra korte draaipunten en kort bochtwerk in en een mooie hindernis met takken en een boomstam. Dat was goed te overzien. Uitdagend.
Gelukkig ook een half uur voor de wedstrijd nog even ruimte om het rondje nog 1x te biken en de moeilijke stukjes nog één keer te pakken. Klaar voor de wedstrijd! Om 13:00 de start voor 4x2km lopen, 4x4.5km ATB-en en 2x2km lopen. Ik kwam goed weg op het eerste natte gedeelte van het parcours. Benen voelden direct al goed en de ademhaling had ik ook goed onder controle. Ik nam bij de dames direct de leiding en werd op de voet gevolgd door Bianca Broers. Het voelde lekker en ik zag dat Bianca en ik iedere ronde meer uitliepen op de dames achter ons.
Door een vlotte wissel (ja, ook daar valt tijd te winnen) nam ik een kleine halve minuut voorsprong in de wedstrijd. Ingrid en Jantiene volgden daar anderhalve minuut achter. Tijdens de eerste ronde fietsen bouwde ik m'n voorsprong uit en het voelde toen al alsof ik de winst zou gaan pakken. Wat houd je dan nog tegen? Materiaal pech dus.......Grrrr. Startend aan de tweede rondje liep m'n derailleur vast en kon ik niet meer voor of achteruit. Pissed was ik. Direct schoot een man te hulp, maar ik zag al dat ik daar niet veel verder mee zou komen. Ik gaf een paar trappen op mijn trapper in de hoop dat ie los zou schieten, maar er kwam geen beweging in. Paco kwam aangerend en ik vroeg al of er nog een extra fiets was. In de seconden dat je er staat, lijken minuten voorbij te gaan. Daar gingen de eerste dames al op wie ik zo'n mooie voorsprong had. Ohh, ik werd boos....... zeg maar kwaad!! Vloeken! Ik haalde m'n achterwiel eruit zodat ik in ieder geval beweging in het geheel kon krijgen. Wieletje eruit en erin. Hup op het middenblad en gaan weer. Hij draaide en ik had Ingrid en Bianca voor mij in het zicht. Al vlot pakte ik Bianca en reed ik in de rug bij Ingrid. Op de rechte stukken liep ze uit, maar op de technische stukken kon ik weer bijhalen. M'n fietst schakelde slecht. Er had niet veel meer mis hoeven gaan of ik zou uit stappen. Maar in de laatste ronde kon ik Ingrid voorbij. En hoewel de ATB niet meer fijn trapte en schakelde, kon ik iets verder uitlopen en wist ik dat ik tijdens het lopen het verschil zou kunnen houden. Dus dat deed ik.
Mooi voorgereden door Marco, kon ik met een lach beginnen aan het lopen. Na 500m wist ik het: ik ga de wedstrijd pakken. Dat voelde goed. De benen en de maag voelden ook nog goed. De zon scheen en het publiek was enthousiast. Dit was heerlijk en dit voelde wél goed. Afhankelijk zijn van m'n eigen benen en niet van materiaal. De laatste loopronde was een kwestie van consolideren. In een mooie eindtijd van 1:46:39 mocht ik de FCD winnen. Erg super. Organisatie: Paco, Marco en Harold erg bedankt!! Tevens dank aan alle vrijwilligers en deelnemers die de eerste FCD tot een succes hebben gemaakt.
John Veenstra wederom bedankt voor de prachtige plaatjes (van een soms boze Silvia;). But in the end she was satisfied.
