Glorie tijdens try out Feanster Cross Duathlon

Natuurlijk was ik best gebrand op de winst voor de try out van de Feanster Cross Duathlon (FCD). Als organiserende vereniging AVHeerenveen, behaal je als lid het liefst zelf de titel. De organisatie achter de FCD was onderling al een zware gokwedstrijd gestart en had daarmee de podiumkandidaten al ingevuld. Op basis van gokwedstrijd kon ik eigenlijk alleen maar verliezen #datzegtgenoeg.

Ik had een goede werk- en trainingsweek achter de kiezen en zag erg uit naar deze thuiswedstrijd. Natuurlijk al een aantal malen op het parcours getraind, maar Harold had de leuke verassingen tot het laatst geheim gehouden. Gelukkig had ik zaterdagochtend, na wat kantineklusjes en voor het supporteren van Maud haar acrowedstrijd, nog even ruimte om het rondje te rijden. Er zaten wat extra korte draaipunten en kort bochtwerk in en een mooie hindernis met takken en een boomstam. Dat was goed te overzien. Uitdagend.

 

Gelukkig ook een half uur voor de wedstrijd nog even ruimte om het rondje nog 1x te biken en de moeilijke stukjes nog één keer te pakken. Klaar voor de wedstrijd! Om 13:00 de start voor 4x2km lopen, 4x4.5km ATB-en en 2x2km lopen. Ik kwam goed weg op het eerste natte gedeelte van het parcours. Benen voelden direct al goed en de ademhaling had ik ook goed onder controle. Ik nam bij de dames direct de leiding en werd op de voet gevolgd door Bianca Broers. Het voelde lekker en ik zag dat Bianca en ik iedere ronde meer uitliepen op de dames achter ons.



Door een vlotte wissel (ja, ook daar valt tijd te winnen) nam ik een kleine halve minuut voorsprong in de wedstrijd. Ingrid en Jantiene volgden daar anderhalve minuut achter. Tijdens de eerste ronde fietsen bouwde ik m'n voorsprong uit en het voelde toen al alsof ik de winst zou gaan pakken. Wat houd je dan nog tegen? Materiaal pech dus.......Grrrr. Startend aan de tweede rondje liep m'n derailleur vast en kon ik niet meer voor of achteruit. Pissed was ik. Direct schoot een man te hulp, maar ik zag al dat ik daar niet veel verder mee zou komen. Ik gaf een paar trappen op mijn trapper in de hoop dat ie los zou schieten, maar er kwam geen beweging in. Paco kwam aangerend en ik vroeg al of er nog een extra fiets was. In de seconden dat je er staat, lijken minuten voorbij te gaan. Daar gingen de eerste dames al op wie ik zo'n mooie voorsprong had. Ohh, ik werd boos....... zeg maar kwaad!! Vloeken! Ik haalde m'n achterwiel eruit zodat ik in ieder geval beweging in het geheel kon krijgen. Wieletje eruit en erin. Hup op het middenblad en gaan weer. Hij draaide en ik had Ingrid en Bianca voor mij in het zicht. Al vlot pakte ik Bianca en reed ik in de rug bij Ingrid. Op de rechte stukken liep ze uit, maar op de technische stukken kon ik weer bijhalen. M'n fietst schakelde slecht. Er had niet veel meer mis hoeven gaan of ik zou uit stappen. Maar in de laatste ronde kon ik Ingrid voorbij. En hoewel de ATB niet meer fijn trapte en schakelde, kon ik iets verder uitlopen en wist ik dat ik tijdens het lopen het verschil zou kunnen houden. Dus dat deed ik.

Mooi voorgereden door Marco, kon ik met een lach beginnen aan het lopen. Na 500m wist ik het: ik ga de wedstrijd pakken. Dat voelde goed. De benen en de maag voelden ook nog goed. De zon scheen en het publiek was enthousiast. Dit was heerlijk en dit voelde wél goed. Afhankelijk zijn van m'n eigen benen en niet van materiaal. De laatste loopronde was een kwestie van consolideren. In een mooie eindtijd van 1:46:39 mocht ik de FCD winnen. Erg super. Organisatie: Paco, Marco en Harold erg bedankt!! Tevens dank aan alle vrijwilligers en deelnemers die de eerste FCD tot een succes hebben gemaakt.

John Veenstra wederom bedankt voor de prachtige plaatjes (van een soms boze Silvia;). But in the end she was satisfied.

Zilver op topparcours in Nijverdal

Met een sterke delegatie van AVHeerenveen namen we zaterdag 21 januari deel aan de cross duathlon in Nijverdal. Heren: Samme Steenstra, Marco Douma, Henk Meijers en dames: Elsbeth Rispens, Tineke v.d. Wal en ik. Coach en tevens fotograaf Foekelien was ook mee. We gingen met goud en 2x zilver weer naar huis. Ik voelde me ondanks een zilveren plek niet geheel voldaan, maar was tevreden met deze tweede plek. Het was gezellig genieten!

Na de zwemtraining van 8:00-9:00 vertrokken we een half uurtje later met 7 man/vrouw verdeeld over 2 auto's richting Nijverdal. Ruim tijd voor de start voor alle bezigheden die meer of minder noodzakelijk zijn. Het was een beetje miezerig weer en het PF was flink nat; de rest van het parcours zou niet heel erg anders zijn. Nijverdal blijft bijzonder voor me. Hoewel dit een RBR was, deed ik in 2004 hier mijn allereerste triathlon op dezelfde bodem. Een parcours en omgeving om je vingers bij af te likken. Dus veel zin!

De start om 13:00. Twee rondes lopen van 2.5km. een super loopronde beginnend met een tamelijk steile klim gevolgd door een pad vol boomwortels en lekkere modderpoelen. Na een krappe 2 km volgt een steile afdaling door het mulle zand en daar mag je dan vervolgens ook weer omhoog klauteren. Mmmm, echt lekker hoor. Deze klim maakt de wedstrijd geliefd en berucht. Het kan niet anders dan even flink in het rood gaan en boven aangekomen even flink uitblazen en proberen weer in een normaal loopritme te komen. Het lopen ging de eerste 2 rondes erg goed. Liane de Wit ging bij de dames aan kop. Goede loopster maar het fietsen ligt haar iets minder. Daarachter zat Ingrid Tempert, goede loopster maar vooral een kei in het ATB-en. Ik volgde op een 3de plek, op de hielen gezeten door Geke. De dames 1t/m4 zaten na 5 km lopen nog erg dicht achter elkaar. Voor de wissel nam ik de tweede plek over achter Liane. Ik kende een vlotte wissel en was klaar voor het biken.

Ik werd al vlot ingehaald door Ingrid Tempert. Die strijd op de fiets hoefde ik met haar niet aan te gaan en dus hield ik m'n eigen tempo. Al vlot haalde ik met flink tempo Liane in. Door het tempoverschil wist ik direct dat zij in de wedstrijd geen bedreiging meer zou zijn. Ik behield m'n 2de positie, maar wist niet wat Geke Venema achter mij zou doen. Na een kilometer of 5 fietsen reed ze me voorbij, maar liet direct ook haar tempo weer vallen waardoor ik haar voorbij ging. Dat was ook het moment waarop ik last kreeg van m'n maag/darmen. Niet heftig, maar er stokte iets. Voelde niet fijn. Benen voelden ook niet giga sterk. Dus ik besloot een klein tandje terug te doen. Daar waar ik lopend m'n HR nog rond de 170 kreeg, fietste ik nu met de HR rond de 160. Maar dat voelde ok en ik had geen zin in pijn. Gewoon op een lekker tempootje genieten van het afwisselende parcours: blubber;), mooie singletracks, klimmen, dalen, bochten. SUPER! Ik behield m'n 2de positie en begon met voldoende marge, na een vlotte wissel aan de laatste 2.5km lopen.

Het parcours gaf voldoende overzicht om te kijken waar je meest nabije medestanders zich bevonden. Dus bij het starten met lopen wist ik dat ik de 2de plaats zou kunnen behouden. M'n maag/darm systeem was flink geblokkeerd. Dat gaf geen pijn maar wel een belemmerend gevoel. Het was zo en ik kon er prima mee doorrennen. Verder liep het ontspannen en voelde ik alleen de kuiten soms flink op spanning staan bij de steile klimmen. Op naar de mulle zand afdaling en nog een keer door het mulle zand omhoog en dan weet ik dat het weer een jaar duurt voordat ik datzelfde stukje weer moet rennen;) Altijd een paar sadisten die bovenaan de heuvel staan aan te moedigen. Dat is fijn hoor! Maar ik vraag me wel eens af of ze daadwerkelijk weten hoe het voelt om zo steil omhoog te gaan door het mulle zand. Dat is op je tanden bijten, flink verzuren en proberen door te ademen. Ha, en dan weet je dat de laatste 500m komen. Op weg naar de finish. op weg naar een mooie zilveren plek. Mijn finish in 1:44:17 was exact 2 minuten na Ingrid Tempert die als eerste dame finishte en anderhalve minuut voor Manon van Hees. Toch prima!

Een 10 minuten voor mij hadden Samme en Marco eveneens super prestaties geleverd door respectievelijk als 1ste en 2de H40+ te finishen binnen 15 seceonden van elkaar. Super heren! Daarnaast lieten Henk, Tineke en Elsbeth eveneens mooie prestaties zien en hadden we gezamenlijk een ontzettend geslaagde dag. Dank aan de organisatie + vrijwilligers van de DRW RBR Nijverdal voor het evenement en aan John Veenstra voor de fotografie.

Pittige start 2012 tijdens crossloop Sint Nyk

Zaterdag 8 januari stond m'n eerste wedstrijdje van het seizoen gepland. En ja, het is een wedstrijd zonder doel omdat ik in deze periode het gros van mijn trainingen in de lage zones (moet) train(en). Maar ik vind het wel lekker om even wat pittiger te lopen en tandje harder te gaan als in de training.

Het was natuurlijk bagger in het bos rondom Sint Nyk. Om deze reden was het parcours ook wat verlegd t.o.v. vorig jaar. Na de zwemtraining reed ik samen met Jos richting Sint Nyk. Even inschrijven, de startlocatie opzoeken en even warm lopen. Ik zag Johan lopen (vaste loopmaatje op de baan en haas tijdens mijn nieuwe PR op de 10km e.a. loopjes) en gaf hem aan dat ik wel weer wilde proberen om met 'm mee te lopen. Ik zag Lisette, Geke en Lenneke; allen triatleet/survival en prima loopsters. 't Is een training he? Maar ik loop het liefst zoveel mogelijk voorin. Lisette loop zeer sterk en van haar kan ik zeker niet winnen. Met Geke en Lenneke kan ik goed 'strijden'. We kunnen elkaar scherp houden.

Ik startte redelijk voorin. In zo'n massa is het toch altijd moeilijk te zien waar je loopt. En met de vele modder en plassen maakt het wel uit waar je loopt. Het ging prima. Hartslag stijgt naar 162 in de eerste kilometer. Ik vind Johan en pik bij 'm aan. Ik zie Lisette, Geke en Lenneke voor me. Besluit met Johan mee te gaan en ga Geke en Lenneke voorbij. Langs het open veld na zo'n 3.5km is dat wel erg gunstig. De eerste ronde van 5.3km kom ik door als 2de dame. Geen idee hoe het verschil met de dames achter me is. Wel houd ik Lisette in het zicht. dat geeft een goed gevoel. Johan moet ik in de tweede ronde loslaten. Loopt net wat sterker dan ik. Alleen ga ik verder.

Het lopen voelt goed, maar niet zo super als een week geleden. Hoeft ook niet.......ik ben tevreden zo. Na 9km wordt het tijd om even over de schouder te kijken. Ik voel m'n benen flink en loop al een tijdje op HR 172. Moet ik nog diep gaan om Geke en Lenneke voor te blijven of kan ik ; rustig uitlopen'. Mijn korte blik in de bocht ziet een rode schim. Dat moet Geke zijn. Zo'n 100-150m achter me. NIet verslappen dus, maar voldoende voorsprong om niet te hoeven versnellen. Ik hou m'n tempo en finish een ruime minuut achter Lisette in 48:29. Lenneke finisht als derde dame vlot gevolgd door Geke. Dat was weer pittig genoeg! Even uitlopen met Jos en in de auto vlot naar huis voor een verdiend bad. Lekkere sportieve ochtend en tijd voor herstel, want zondag staat er een 45km modder op de ATB op het programma.

Terugblik op bronzen jaar 2011; Vooruitblik 2012: geen berg is te hoog

Terugblik op 2011

2011 was voor mij een fantastisch sportjaar. Maar wat zijn dan de ingredienten voor een goed sportjaar? Voorop staat het plezier voor mij. En plezier in de sport beleef ik o.a. wanneer ik met een ontspannen gevoel de sport kan bedrijven. Concreet houdt dit in dat ik de tijd moet hebben om te sporten. En die tijd die vond ik dit jaar. Balans hebben in de tijd die je kwijt bent aan je baan, de tijd die je met je gezin door wilt brengen en de tijd die je graag wilt sporten. Ik heb er dit jaar voor gekozen om gewoon eens de uren op mijn werk te draaien die ik behoor te maken; en dus geen overuren te draaien. Dat was een goede, want daar waar ik in het verleden nog regelmatig extra werkte, ging dit meestal ten kostte van mijn uren sport en/of rust. Met als gevolg dat ik onrustig werd en ik ook minder effectief op het werk was. Daardoor werden ook vaak trainingen niet ontspannen of volledig niet uitgevoerd en blijf je zowel in werk en sport constant spanningen houden. Beetje vicieus cirkeltje waar je dan in terecht komt. Maar dit jaar ging dat super. En ook de 'afstemming' met de tijd thuis en de tijd die aan sport werden besteed was goed. Soms is het natuurlijk rennen. Ten slotte vind ik het ook belangrijk dat de kids hun fijne sportmomenten hebben, wil ik tijd voor Theo en het gezin, wil ik mijn bijdrage leveren in maatschappelijke vrijwilligersprojecten en vind ik het fijn om tijd met familie of vrienden door te brengen.

Balans in gezin, werk (32 uur + 8 uur reistijd) en sport

Neem een gemiddelde maandag in het afgelopen half jaar. Wekkertje om 6:30, douchen en om 7 uur in de auto naar Groningen om de dag daar rond 8 uur te beginnen. Dagje met vergaderingen, colleges, mail etc. Rond 16:15 terug naar Oudeschoot. Thuis aangekomen is Jona om 16:45 al met vriendje uit het dorp vertrokken naar de voetbaltraining. Met Mart en Maud eet ik macaroni (die ik de zondagavond heb gemaakt). Ik breng Maud om 17:20 naar de acrogymnastiek en Mart vetrekt om 17:45 naar de voetbaltraining. Tijd voor mij om even rustig te zitten en/of wat kleine dingetjes te doen. Dan tas inpakken voor de zwem en looptraining. Ik vertrek 18:30 naar het zwembad bij Sportstad en Theo haalt, vanuit z'n werk, eerst Mart en Jona om 19:00 uit de training en vervolgens wordt Maud om 19:30 van acro gehaald. Ik heb de zwemtraining van 18:45-19:45 van AVHeerenveen/HZ&PC er dan bijna op zitten. Aansluitend van 20:00 tot 20:50 lekker lopen met aantal triatleten van AVHeerenveen. Om 21:00 weer thuis om de kids nog even een nachtzoen te geven met een dikke knuffel.

En nee, ik ben niet elke avond van huis om te trainen. Maandag en dinsdagavond ben ik van huis voor trainingen, de overige dagen in principe niet. De woensdag ben ik vrij van mijn werk in Groningen en gebruik ik 's morgens, als de kids op school zijn, voor duurtrainingen. Donderdag is 'rustdag' voor de sport en vrijdag doe ik 's morgens vroeg, als iedereen in huis nog slaapt een duurloopje. Sinds kort hebben we bij AVHeerenveen op zaterdag de mogelijkheid om al 'vroeg' te zwemmen. Dat 'vroeg' is in ons geval 8:00. Een super tijdstip zodat ik na een uurtje zwemmen, fijn de competitiewedstrijden van de kids kan beleven. Zondag(ochtend) is er fijn ruimte voor lange duur.

AVHeerenveen als stimulans en voor gezelligheid

En zo heb ik een heerlijk ritme in de week. Bevalt me goed en hoop ik zo door te zetten. De ontspanning blijft zo en het plezier ook. Maar het plezier is ook voor een groot deel te danken aan de gezellige groep tri-idioten en lopers van AVHeerenveen om me heen. Gelijkgestemden met passie voor verschillende duursporten. Ik vind dat we in de afgelopen jaren zo'n enorm plezierige groep hebben gekregen. Atleten om me heen die me inspireren en waarmee ik gezellige trainingen beleef. Wederzijdse interesse en respect voor wat een ieder doet in de sport en ook daarbuiten. Super hoor! De leuke ATB tochten die we gezamenlijk doen met nazit, het zwemmen in de Put zodra het buiten water dit toelaat, de vele berichten heen-en-weer. Zonder dit was de sport zeker minder leuk.

Dat maakte dit jaar tot een succes. Dat het succes grotendeels zat in het plezier dat ik beleefde, sluit niet uit dat er ook nog geweldige sportprestaties uit voortvloeiden. Natuurlijk een extra stimulans om nog wat harder te trainen;)

Prestaties 2011



















Natuurlijk zijn er altijd een aantal prestaties die meer betekenis hebben dan andere. Voor mij was m'n meest bijzondere prestatie dan ook wel de 3de plek op het NK cross Triathlon. Daarbij maak ik me overigens geen illusies. Want ik besef ter dege dat afwezigheid van een aantal goede cross triatletes in 2011 ervoor zorgden dat ik het brons kon halen. Anderzijds, heb ik tijdens het NK wel een zeer goede wedstrijd gedraaid en wie er niet is kan ook niet winnen. Maar ook Ameland ging dit jaar heel erg super. Zowel het biken als opvolgend het lopen gingen zeer het goed. Zo goed zelfs dat ik nog ruim voor Marijke Zeekant (gewaardeerd veteraan), die tijdens het NK cross triathlon nog zilver behaalde, finishte. December was een goede afsluiter. Tijdens de Adventure Run liep ik het parcours sneller dan ik ooit tevoren had gedaan. En erg bijzonder vond ik het om tijdens de oliebollenlooop op oudejaarsdag mijn PR op de 10km (uit 2005) met 46 seconden aan kon scherpen.

Vooral in het ATB-en ben ik gegroeid. Wat dat betreft was Kellerwald ook wel een bijzondere en nieuwe ervaring voor me. Ik hoop komend jaar nog verder te groeien in het biken. Maar dat moet gaan lukken met de plannen voor 2012.

Vooruitblik 2012: Geen berg is te hoog

Met het slagen van de inschrijving voor de TransAlp 2012 is het doel voor 2012 gezet. Samen met Marco Douma ga ik in juli de TransAlp op de ATB rijden. Daar kijk ik enorm naar uit. Grenzen zijn er tenslotte om te verleggen en een berg is nooit te hoog om te beklimmen. Met een zelfde instelling, een eerdere ervaring, een sterk lichaam en een flinke dosis enthousiasme weet ik dat Marco een geweldige partner is om deze bijzondere wedstrijd te gaan volbrengen. Met sponsoring van On Tour Tweewielers gaan we 8 dagen door de Alpen biken. De grove lijnen voor het schema liggen klaar. Sterker nog, de eerste weken zijn al concreet ingevuld en uitgevoerd. Met een 3-daagse in Kellerwald, een lang weekend Limburg en mogelijk nog een weekend Ardennen moeten de puntjes op de i worden gezet. Daartussen liggen vele kilometers ATB-en inclusief mooie (lange)tochten en een aantal wedstrijden. De nadruk zal op het fietsen liggen, maar daarmee laat ik het triathlonseizoen niet verloren gaan. Ik heb de nodige du- en triathlons ingepland. Wel vind ik het heel spijtig dat ik het EK cross triathlon dat dit jaar in Nederland plaatsvindt, moet laten schieten. Maar de Tri-Ambla en het NK cross triathlon in Vlaardingen staan wel op mijn agenda. Helemaal klaar voor 2012!!!!

Afsluiten in style: PR op oudjaarsdag

Vorig jaar voor het eerst meegelopen met de oliebollenloop op Oudjaarsdag in Gorredijk. Was toen een zeer gezellig lokaal loopje met toen nog sneeuw op het parcours. Dit jaar was door juist gebruik van de social media en de gunst van een loop op de zaterdag het deelnemersaantal meer dan verdrievoudigd. Ruim 600 lopers deden 31 januari 2011 mee aan de Oliebollenloop.

Lekker hoor, om op Oudjaarsdag je nog even flink in het zweet te jagen voordat al dat ongezonde voedsel naar binnen wordt gewerkt; kunnen er 3 extra oliebollen naar binnen zullen we dan maar zeggen. Ik was mooi op tijd aanwezig bij Sportcentrum Kortezwaag voor de inschrijving. Dit keer niet in de kantine (want dat zou niet passen)maar in de sporthal. Organisatie netjes voor elkaar en her en der even wat kletsen met bekenden van AVHeerenveen. Tijdens het inlopen kwam ik clubgenootjes Johan en Hendrik tegen. Hendrik wilde, na een periode van blessure, 43 minuten op de 10km lopen. Johan zou hem hazen. Het leek mij een mooie richttijd gezien ik vorig jaar 43:40 had gelopen en ik toch zeker sneller dan vorig jaar wilde zijn. Ik besloot ook aan te sluiten.

Na het warmlopen gingen we de sporthal weer in van waaruit ook de start zou zijn. Het klokje tikte vrolijk door en voordat we het wisten was het bijna 14:10 (starttijd) en was de start van de 10km. We bleken met z'n drieeen echt helemaal achteraan te staan in de rij. Dat gebeurt mij nooit. Ik overwoog om via een omweg, nog voor de start, mij vooraan in het startvak te verschalken, maar dacht tegelijkertijd: "nee, lekker lopen met Johan en Hendrik; Bovendien is het maar een recreatieloopje, dus niet te fanatiek".  Na het startschot duurde het 40 seconden voordat we over de mat voor tijdsregistratie liepen. Vanaf toen werd het een inhaalrace. En dat voelde mentaal helemaal niet verkeerd. We liepen zonder al teveel hinder de eerste kilometer in 4:10. Dat ging dus lekker en voelde heel goed aan de benen. Tempo lag boven het schema, maar ik weet dat Johan zeer stabiel kan lopen. Ook de tweede kilometer werkten we in hetzelfde tempo af. De sliert met lopers werd al wat dunner en dat betekende ook prettiger lopen. Ik verbaasde me over mijn hartslag die rond de 162 lag terwijl we toch goed tempo hadden. De vrijdag ervoor was een rustdag geweest, mijn benen voelden goed en ik had geen rare kwaaltjes, dus waarschijnlijk ging het gewoon zo goed. Na kilometer 3 ging de hartslag heel gestaag iets omhoog maar vroeg ik me toch af of ik niet teveel inhield. Tenslotte liep ik 2 weken ervoor de Adventure Run (21.1km) met een gemiddelde hartslag van 171. Ik vertrouwde op Johan (62 jaar) zijn ervaring en wilde i.i.g. de 7km dit tempo zo houden. Nog steeds haalden we de een na de andere loper in. Dit voelde echt gewoon veel te goed. Na zo'n 7.5km besloot Hendrik iets te versnellen. Hoewel mijn benen goed voelden, besloot ik bij Johan te blijven. Helaas mistte ik een paar kilometerbordjes langs de weg waardoor ik niet exact kon zien op welk schema ik liep. En toen was daar opeens het bordje met de laatste kilometer. Ik keek op m'n horloge en zag 37:57. Jemig!!! Als ik die laatste kilometer nu nog in 4 minuten kon lopen, dan had ik mijn tijd van vorig jaar (43:40) zeker ruim verbeterd. Maar nog specialer: dan zou ik mijn PR (42:45) dat nog dateert uit 2005 Nikehilversumcityrun gaan verbeteren.

Goh, dat gaf ineens een heel ander gevoel bij deze loop. Het lopen ging heel goed, maar het is off season en ik heb dus veel basiswerk gedaan de laatste tijd en niet specifiek hier naartoe getraind. En dan opeens ligt er de kans om je PR te verbeteren. Zo, als ik dit eerder had geweten.......Maar wat maakt het uit. Ik zei Johan dat ik de laatste kilometer nog iets ging versnellen omdat ik m'n PR aan diggelen ging slaan en een nieuwe tijd ging zetten. Hij liet me gaan, maar kreeg binnen 100m ineens ook een energieboost. Hij trok me nog even mee en liep zelfs nog 4 seconden op me uit. Ik finishte in 41:59!!! Wauw. Helemaal te gek. Super blij mee. Wie verwacht dat nu op een Oudejaarsdag? Ik zit gewoon in mijn basisperiode; Ik had deze week al 8 uren gelopen en gefietst. Waar kwam ineens dit PR vandaan wat al 6.5 jaar stond? Belachelijk. Maar o zo fijn. Een geweldige afsluiting van het jaar. En hoewel ik vorig jaar de Oliebollenloop won in 43:40, was mijn 41:59 nu 'slechts' goed voor een 3de plek. Maar ik ben met deze prestatie natuurlijk veel blijer dan vorig jaar. Hopen deze lijn in 2012 voort te zetten. Aan iedere lezer dezelfde succeservaringen voor 2012 toegewenst!!!

Ik wil de organisatie van de Oliebollenloop enorm bedanken voor het gezellige event en bovenal complimenteren met aanpak en de groei van het event. Well done! Tot volgend jaar.

(foto's volgen)