Vrijdagmiddag reisde ik met het bootje van 13:30 richting Ameland. Om 15:00 zat ik tesamen met pa en John Nagelhout op het parcours om te aanschouwen en ervaren hoe dit erbij lag. We reden de Tri-Ambla route vanaf te start tot de Ballumer Blinkert. Rob van zanten had zich inmiddels bij de groep gevoegd. De route lag er prima bij en m'n lijf voelde goed en het vertrouwen in de wedstrijd was er. Na een uurtje fietsen was het wel genoeg. 's Avonds lekker aan de macaroni en de inschrijfbescheiden bij het wedstrijdsecretariaat afhalen. Heerlijk vind ik dat. Allemaal bekende gezichten die zich weer verenigen op eiland om de meest bijzondere wedstrijd van het jaar mee te gaan maken. Na een goede nacht ontwaak ik zaterdag met niet bijzonder veel wedstrijdspanning. Ik heb veel tijd tot de start van 12 uur. Dus rustig ontbijten, kletsen met pa en ma en afspraken maken over het aangeven van het flesje sportdrank voor het looponderdeel. Om 10:45 ga ik richting Parc Fermee. Wolken vullen de lucht. Er was toch zon voorspeld? Na wat gebabbel met dezen en genen, het klaarzetten van de schoenen, op naar het PF op de dijk. Daar aangekomen zie ik aan de vlaggen dat er best een lekker windje staat vanuit Zuid, Zuid-west. Dat betekent zijwind mee op het strand. Prima. De dames in het PF maken een ontspannen indruk en we nemen de zwemrondes nog even door. Een aantal die-hards wagen nog een zogenaamde 'inzwem-poging' in dat toch wel koude water. Ik niet. Een half uur in dat koude water liggen tijdens de wedstrijd is meer dan genoeg. Nou, ok, de tenen even in het water. Zodat ik straks niet schrik. Maar de kou van het water valt me 100% mee.
Op naar de startpositie voor de briefing die inmiddels door de luidspreker schalt. Daarna het woord aan verschillende sprekers. Wie luistert er? Menig atleet is in trans. Woorden dringen dan amper door. Ik voel me ontspannen. Heb zin in de wedstrijd. Ik zie dat de zon door gaat komen en visualiseer alvast hoe ik straks heerlijk op de bike in het zonnetje het eiland over ga. Dan de start om 12 uur. Een mooi natuurgeweld in de Waddenzee. Ik kom goed weg en krijg weinig klappen. Op naar de 'groene paal' om daarna oostwaarts te draaien richting de verste boei. Een paar slokken zeewater. Tja, als die eerste slok eenmaal binnen is, valt de smaak van het zoute water best wel mee. Ik rond de eerste boei prima en ga westwaarts naar de tweede gele boei. Het zwemmen voelt goed en doordat ik onderweg weinig 'ruzie' heb, blijf ik goed in mijn slag. Na het ronden van de tweede boei, noordwaarts draaien om via boei 3 de kleine haven binnen te zwemmen. Het voelt als stroom mee en het gaat mooi vlot. Het is leuk! Ik kom na 22 minuten uit het water en onder luid gejuich van de grote horde toeschouwers duik ik voor de tweede maal de Waddenzee in voor nog een korte ronde. Ik kom iets minder goed in mijn slag en voel toch een kleine vermoeidheid in mijn armen. Na 33 minuten ga ik de zee uit en heb ik een prima zwemonderdeel afgerond.
Wissel: gaat in eerste instantie goed. Maar ik ervaar tijdens het uittrekken van m'n wetsuit ineens m'n zeebenen. Ik verlies mijn evenwicht en lig zo met de wetsuit om m'n enkels op de grond. Dan zittend dat laatste stukje maar. Dan snel de helm op, schoenen aan en achter Brenda aan het PF uit. De vernauwing van de fietsenrekken in het PF maakt het dat 100% concentratie nodig is om ongeschonden de beruchte balk te halen. Brenda moet even stoppen om een jas die zo in haar derailleur terecht kwam te verwijderen. Ik ren door en start als 6de dame aan het fietsen.
Ja, de zon schijnt! Heerlijk. Even lekker in m'n ritme komen tijdens het aanloopstuk in de Miede. Via de Vleyen langs de Molen waar het PF gesitueerd is en wederom via de Vleyen het bos in. Nu gaat het beginnen. Het paardenpad lig er tamelijk glad bij en dus niet stoempen door het mulle zand. Ik cross lekker door en trap op licht verzet de Kaapsduun op. Even op adem komen en dan richting het strand. Een mulle afdaling recht naar beneden. Tijdens het rondje gister ging dit perfect en reed ik eenvoudig tot aan de zee. Nu stuur ik te krampachtig en heb bovendien weinig controle over mijn armen en door teveel gewicht naar voren te gooien, graaf ik mezelf in het zand en moet ik lopend met de fiets de kustlijn bereiken. Op het zuigend zand merk ik het voordeel direct van mijn 53kg lichaamsgewicht t.o.v. van de 'zwaargewichten'. Ik kan in goed tempo naar de strandopgang rijden. Ik weet: rustig door het mulle zand en het stuur zijn eigen weg laten zoeken. Zo doe ik dat. Ik fiets een aantal bikers voorbij die lopend met de ATB naar de strandopgang gaan. Ik voel de power. Beheerst loop ik de strandsduin op. Niet rennen, want dat is alleen maar verzuren. Via het ijsbaanpad, even zwaaien naar pa en ma en weer het bos in. Ik zit heerlijk op de fiets en geniet. De duinen richting Hollum gaan prima. Ik weet dat het goed zit.
In Hollum het strand weer op. Ik ben benieuwd hoe het zand is. Het grote blad houd ik erop. Eerste stuk strand is prima te doen. Voorbij Ballum richting Nes, ontstaan er 2 sporen: één langs de waterlijn en één dichter naar de duinen. Ik kijk en twijfel. Het gros houd de waterlijn, maar dan dan zie ik een man in behoorlijk tempo hogerop fietsen. Ik draai m'n stuur en ga ook hogerop. Dan kom ik op het beruchtte stuk waar het strand net is opgespoten. Afstappen is hier onvermijdelijk. Ik fiets even verder door dan de atleten voor mij en pak zo wat meters winst. Maar al snel moet ik van de fiets. Lopen met de fiets door het mulle zand. Dan voel je de kuiten. Halverwege stap ik op de fiets en kan op licht vezet goed mijn spoor door het mulle zand vinden. Ik passeer 6-7 atleten en ga ik volle gang door naar de strandopgang bij Buren. Ik passeer Marieke en kom zo op plaats 5. Door bij de opgang helemaal tot aan de duinenrij door te fietsen pak ik zo weer 6-7 atleten waaronder Marianne, zodat ik op plek 4 door kan rijden. De laatste 2km te gaan op de ATB. Ik noteer een 3de fietstijd bij de dames (1:46:30).
Na een vlotte fiets-loop wissel begin ik als 4de dame met het lopen. Van Marieke en Marianne weet ik dat ze vlotter lopen dan ik. En zo ga ik van positie 4 weer terug naar de 6de positie. Het lopen gaat lekker, maar ik merk al snel dat ik dorst heb. Op de fiets toch 0.75 + 0.5l gedronken, maar de warmte zorgt waarschijnlijk dat ik meer vocht nodig heb. Bij de eerste verzorgingspost snel water drinken en lekker wat water over m'n hoofd. Na de eerste ronde van 6km staat pa klaar met m'n flesje AA. Dat had ik nodig. In de tweede ronde op het strand krijg ik clubgenoot Jan in het vizier. Mooi mikpunt. De afstand wordt kleiner. In het bos met de laatste 2km te gaan lig ik zo'n 25 seconden achter hem. Maar ook Gonny Rosendaal ligt daar nog tussen. Ik besluit nog iets aan te zetten, maar Jan heeft me gezien. Wanneer ik Gonny nader tot 3 seconden zet ze aan, maar kan ik niet volgen. Of wil ik niet? Ik weet het niet. Het ging zo heerlijk en dat wil ik zo houden. Dit tempo is fijn in de laatste kilometer. Ik besluit niet aan te zetten en laat Gonny en Jan lopen. Bij de finish blijkt het verschil respectievelijk 13 en 22 seconden. Maar ik was en ben zo super tevreden. Ik finish als 6de dame (1ste Fries;)) in een eindtijd van 3:21:4, een krappe 16 minuten na de kampioene Ingrid van Lubek. Nu kan het feest beginnen.
Druk babbelend over de wedstrijd vul ik de tijd met familie, vrienden en bekenden. En ohh, wat kijkt iedereen toch weer gelukkig. Wat was het weer zwaar met een geweldige sfeer.
's Avonds eten we gezellig met een groep van AV Heerenveen en zitten we tot laat gezellig buiten op het terras. En omdat de Tri-Ambla niet 3 onderdelen heeft (zwemmen, fietsen, lopen) maar altijd een 4de discipline toevoegd, wordt het gezellig feesten in het Nescafé. Organisatie en vrijwilligers bedankt!
