Koppeltijdrit AVHeerenveen

Woensdagavond 29 september was het zover: de nu al beruchte koppeltijdrit van AV Heerenveen georganiseerd vanuit de triathloncommissie van AVHeerenveen (door Marco en Paco). Aan de koppeltijdrit gingen in de afgelopen maand 2 individuele tijdritten vooraf, waarvan helaas 1 tijdrit moest worden afgelast wegens onweer.

 

Omdat de duister al vroeg valt was de starttijd van de koppeltijdrit vervroegd naar 18:45 en de afstand was ingekort tot 10km. Bedoeling was om met een opposite-sex koppel te starten op de 10km en de tijd van de laatst binnenkomende van het koppel geldt als eindtijd. Gelukkig waren de weergoden ons goed gezind en hadden we een milde ondergaande zon en weinig wind. Modder en stront van de boeren op de liemdijk waren de enige hindernissen op het parcours.

 

Zeven koppels startten tijdens de koppeltijdrit. Grootste verassing was de start van Christine de Wit die 2 weken geleden haar teen nog brak, maar John niet in de steek wilde laten tijdens dit lokale evenement. Marco en ik waren als 6de koppel aan de beurt. Na een beetje wankele start waarbij Marco nog net de fiets recht kon houden gingen we op flink tempo weg. Eerste 4km over de klinkers op de liemdijk en bisschopsweg gingen aarig. Marco kan goed bochten, en ik niet dus vielen daar tijdens de 2 bochten even een gaatje. Na mijn opmerking "niet harder" gooide Marco er nog een schepje bovenop omdat ie het woordje "niet" niet had gehoord. Ik kon goed in het wiel van Marco blijven. Toen we de Snakkebuorren opgingen bemerkte ik enige verzuring in mijn benen. We waren bijna op de helft, dus ik moest nog een heel aantal minuten doortrappen. Ik besloot mijn commando "niet harder" te veranderen in "Ho" zodat er geen vergissing meer zou ontstaan en op die wijze bracht Marco z'n tempo iets omlaag.

 

Op het momnet dat ik mijn benen voelde, voelde ik tevens de cup-a-soup die ik om 18:00 snel naar binnen had geslokt langzaam omhoog komen. Hmm, bluh. Ik had moeite om bij marco in het wiel te blijven. Na 8km hervond ik mezelf. Mogelijk doordat we het tempo iets verminderd hadden. En in de laatste km kregen we onze voorgangers Paco en Cathelijne, die een minuut voor ons waren gestart, in het vizier. Marco vroeg of ik over had. Hij klaarblijkelijk wel. Ik niet!! We liepen nog iets in en finishten in 15:27. John en Christine (met gebroken teen!) deden 9 seconden minder/sneller over de 10km. Waardoor Marco en ik een mooie tweede tijd neerzetten. Dat vraagt dus om revange;) Waarschijnlijk volgend voorjaar, dus dat duurt nog even.

 

Natuurlijk tevreden over m'n fietsen en of het 9 seconden sneller had gekund? Voor mij die avond niet, denk ik. Marco fietste dit rondje eerder in 14:46, dus hij had zeker over. Mijn indivuele tijd op de ronde 4 weken terug lag op 17:09. Met behulp van Marco dus 4km/hr sneller. Nu maar hard trainen. Het was een gezellige avond.

De Uitslag:

 

1. Christine & John        15:18 min
2. Silvia & Marco           15:27 min
3. Lenneke & Jan            16:02 min
4. Cathelijne & Paco      16:12 min
5. Elsbeth & Marcel       17:09 min
6. Wilma & Jonathan     18:27 min
7. Coby & Gerrit            18:33 min

 

Grandioos Tri-Ambla!

Natuurlijk was er de dagen voor de wedstrijddag de angst voor dat ijskoude water. Maar met een watertemperatuur van 15 graden waren de omstandigheden gelukkig niet zo extreem.

Vrijdagmiddag reisde ik met het bootje van 13:30 richting Ameland. Om 15:00 zat ik tesamen met pa en John Nagelhout op het parcours om te aanschouwen en ervaren hoe dit erbij lag. We reden de Tri-Ambla route vanaf te start tot de Ballumer Blinkert. Rob van zanten had zich inmiddels bij de groep gevoegd. De route lag er prima bij en m'n lijf voelde goed en het vertrouwen in de wedstrijd was er. Na een uurtje fietsen was het wel genoeg. 's Avonds lekker aan de macaroni en de inschrijfbescheiden bij het wedstrijdsecretariaat afhalen. Heerlijk vind ik dat. Allemaal bekende gezichten die zich weer verenigen op eiland om de meest bijzondere wedstrijd van het jaar mee te gaan maken.

Na een goede nacht ontwaak ik zaterdag met niet bijzonder veel wedstrijdspanning. Ik heb veel tijd tot de start van 12 uur. Dus rustig ontbijten, kletsen met pa en ma en afspraken maken over het aangeven van het flesje sportdrank voor het looponderdeel. Om 10:45 ga ik richting Parc Fermee. Wolken vullen de lucht. Er was toch zon voorspeld? Na wat gebabbel met dezen en genen, het klaarzetten van de schoenen, op naar het PF op de dijk. Daar aangekomen zie ik aan de vlaggen dat er best een lekker windje staat vanuit Zuid, Zuid-west. Dat betekent zijwind mee op het strand. Prima. De dames in het PF maken een ontspannen indruk en we nemen de zwemrondes nog even door. Een aantal die-hards wagen nog een zogenaamde 'inzwem-poging' in dat toch wel koude water. Ik niet. Een half uur in dat koude water liggen tijdens de wedstrijd is meer dan genoeg. Nou, ok, de tenen even in het water. Zodat ik straks niet schrik. Maar de kou van het water valt me 100% mee.

Op naar de startpositie voor de briefing die inmiddels door de luidspreker schalt. Daarna het woord aan verschillende sprekers. Wie luistert er? Menig atleet is in trans. Woorden dringen dan amper door. Ik voel me ontspannen. Heb zin in de wedstrijd. Ik zie dat de zon door gaat komen en visualiseer alvast hoe ik straks heerlijk op de bike in het zonnetje het eiland over ga. Dan de start om 12 uur. Een mooi natuurgeweld in de Waddenzee. Ik kom goed weg en krijg weinig klappen. Op naar de 'groene paal' om daarna oostwaarts te draaien richting de verste boei.  Een paar slokken zeewater. Tja, als die eerste slok eenmaal binnen is, valt de smaak van het zoute water best wel mee. Ik rond de eerste boei prima en ga westwaarts naar de tweede gele boei. Het zwemmen voelt goed en doordat ik onderweg weinig 'ruzie'  heb, blijf ik goed in mijn slag. Na het ronden van de tweede boei, noordwaarts draaien om via boei 3 de kleine haven binnen te zwemmen. Het voelt als stroom mee en het gaat mooi vlot. Het is leuk! Ik kom na 22 minuten uit het water en onder luid gejuich van de grote horde toeschouwers duik ik voor de tweede maal de Waddenzee in voor nog een korte ronde. Ik kom iets minder goed in mijn slag en voel toch een kleine vermoeidheid in mijn armen. Na 33 minuten ga ik de zee uit en heb ik een prima zwemonderdeel afgerond.

Wissel: gaat in eerste instantie goed. Maar ik ervaar tijdens het uittrekken van m'n wetsuit ineens m'n zeebenen. Ik verlies mijn evenwicht en lig zo met de wetsuit om m'n enkels op de grond. Dan zittend dat laatste stukje maar. Dan snel de helm op, schoenen aan en achter Brenda aan het PF uit. De vernauwing van de fietsenrekken in het PF maakt het dat 100% concentratie nodig is om ongeschonden de beruchte balk te halen. Brenda moet even stoppen om een jas die zo in haar derailleur terecht kwam te verwijderen. Ik ren door en start als 6de dame aan het fietsen.

Ja, de zon schijnt! Heerlijk. Even lekker in m'n ritme komen tijdens het aanloopstuk in de Miede. Via de Vleyen langs de Molen waar het PF gesitueerd is en wederom via de Vleyen het bos in. Nu gaat het beginnen. Het paardenpad lig er tamelijk glad bij en dus niet stoempen door het mulle zand. Ik cross lekker door en trap op licht verzet de Kaapsduun op. Even op adem komen en dan richting het strand. Een mulle afdaling recht naar beneden. Tijdens het rondje gister ging dit perfect en reed ik eenvoudig tot aan de zee. Nu stuur ik te krampachtig en heb bovendien weinig controle over mijn armen en door teveel gewicht naar voren te gooien, graaf ik mezelf in het zand en moet ik lopend met de fiets de kustlijn bereiken. Op het zuigend zand merk ik het voordeel direct van mijn 53kg lichaamsgewicht t.o.v. van de 'zwaargewichten'. Ik kan in goed tempo naar de strandopgang rijden. Ik weet: rustig door het mulle zand en het stuur zijn eigen weg laten zoeken. Zo doe ik dat. Ik fiets een aantal bikers voorbij die lopend met de ATB naar de strandopgang gaan. Ik voel de power. Beheerst loop ik de strandsduin op. Niet rennen, want dat is alleen maar verzuren. Via het ijsbaanpad, even zwaaien naar pa en ma en weer het bos in. Ik zit heerlijk op de fiets en geniet. De duinen richting Hollum gaan prima. Ik weet dat het goed zit.

In Hollum het strand weer op. Ik ben benieuwd hoe het zand is. Het grote blad houd ik erop. Eerste stuk strand is prima te doen. Voorbij Ballum richting Nes, ontstaan er 2 sporen: één langs de waterlijn en één dichter naar de duinen. Ik kijk en twijfel. Het gros houd de waterlijn, maar dan dan zie ik een man in behoorlijk tempo hogerop fietsen. Ik draai m'n stuur en ga ook hogerop. Dan kom ik op het beruchtte stuk waar het strand net is opgespoten. Afstappen is hier onvermijdelijk. Ik fiets even verder door dan de atleten voor mij en pak zo wat meters winst. Maar al snel moet ik van de fiets. Lopen met de fiets door het mulle zand. Dan voel je de kuiten. Halverwege stap ik op de fiets en kan op licht vezet goed mijn spoor door het mulle zand vinden. Ik passeer 6-7 atleten en ga ik volle gang door naar de strandopgang bij Buren. Ik passeer Marieke en kom zo op plaats 5. Door bij de opgang helemaal tot aan de duinenrij door te fietsen pak ik zo weer 6-7 atleten waaronder Marianne, zodat ik op plek 4 door kan rijden. De laatste 2km te gaan op de ATB. Ik noteer een 3de fietstijd bij de dames (1:46:30).

Na een vlotte fiets-loop wissel begin ik als 4de dame met het lopen. Van Marieke en Marianne weet ik dat ze vlotter lopen dan ik. En zo ga ik van positie 4 weer terug naar de 6de positie. Het lopen gaat lekker, maar ik merk al snel dat ik dorst heb. Op de fiets toch 0.75 + 0.5l gedronken, maar de warmte zorgt waarschijnlijk dat ik meer vocht nodig heb. Bij de eerste verzorgingspost snel water drinken en lekker wat water over m'n hoofd. Na de eerste ronde van 6km staat pa klaar met m'n flesje AA. Dat had ik nodig. In de tweede ronde op het strand krijg ik clubgenoot Jan in het vizier. Mooi mikpunt. De afstand wordt kleiner. In het bos met de laatste 2km te gaan lig ik zo'n 25 seconden achter hem. Maar ook Gonny Rosendaal ligt daar nog tussen. Ik besluit nog iets aan te zetten, maar Jan heeft me gezien. Wanneer ik Gonny nader tot 3 seconden zet ze aan, maar kan ik niet volgen. Of wil ik niet? Ik weet het niet. Het ging zo heerlijk en dat wil ik zo houden. Dit tempo is fijn in de laatste kilometer. Ik besluit niet aan te zetten en laat Gonny en Jan lopen. Bij de finish blijkt het verschil respectievelijk 13 en 22 seconden. Maar ik was en ben zo super tevreden. Ik finish als 6de dame (1ste Fries;)) in een eindtijd van 3:21:4, een krappe 16 minuten na de kampioene Ingrid van Lubek. Nu kan het feest beginnen.

Druk babbelend over de wedstrijd vul ik de tijd met familie, vrienden en bekenden. En ohh, wat kijkt iedereen toch weer gelukkig. Wat was het weer zwaar met een geweldige sfeer.

's Avonds eten we gezellig met een groep van AV Heerenveen en zitten we tot laat gezellig buiten op het terras. En omdat de Tri-Ambla niet 3 onderdelen heeft (zwemmen, fietsen, lopen) maar altijd een 4de discipline toevoegd, wordt het gezellig feesten in het Nescafé. Organisatie en vrijwilligers bedankt!

Tri-Ambla houdt naam hoog

Tri-Ambla heeft haar naam hoog te houden wanneer het gaat om de strijd met de elementen. Zorgde de Tri-Ambla er vorig jaar tijdens het NK nog voor de waterstand extreem hoog te zetten en de avond voor de wedstrijd een flinke bak water over het parcours te gooien zodat de triatleten flink onderuit konden glijden op hun super moto's; het jaar ervoor werd tijdens het EK de volumeknop van de wind flink omhoog gedraaid. Ook probeerde de organisatie het al eens met het opschroeven van de golven en de zuigende kracht van het zand op het strand te extensiveren.

Dit jaar weer een originele toevoeging in de strijd der elementen: IJSKOUD WATER!!!! (12graden; brrrr). De organisatie van de Tri-Ambla weet uitmuntend 'de elementen' te bespelen. Kwestie van goede organisatie. Hoe ze het arrangeren....? Ze zullen er wel een verdomd goede sponsor voor hebben;)

Misschien voor volgend jaar extreem warme luchttemperaturen? Bij die gedachte kan ik dan opwarmen na de duik in de Waddenzee komende zaterdag.

Laatste berichtgeving is dat aan het eind van de donderdagmiddag de watertemp alweer bijn 15 graden is. We'll see... Ik zal morgen de oversteek van Holwerd naar Ameland maken om 13:30..... maar dan wel lekker op de boot.

Twee keer niks in Drachten

Hoewel de titel anders doet suggereren had ik zondag een zeer goede duathlon gelopen in Drachten. Er waren erg gunstige weersomstandigheden, met weinig wind en een graadje of 20. Enige manco was dat de triathlon van Drachten was omgezet in een Duathlon wegens blauwalg in het zwemwater. Ik wist dat dit voor mij nadelig was. En dit bleek uiteindelijk ook.

We startten met 10 km lopen (4 rondes van 2.5km). Ik had lekker tempo en liep al vlot op een derde positie. Ademhaling en benen voelden prima aan. Hartslag zat rond de 170 en dus prima voor mij. Ik liep de 4 rondes mooi constant en wisselde na ruim 42 minuten voor het fietsen. Wissel ging prima en met een minuutje voorsprong op dame 4 (Geke Venema) begon ik aan de 40km fietsen. Wederom 4 rondes.  Normaliter sla ik tijdens een triathlon een groter gat met Geke op het zwemmen. Nu haalde Geke me de eerste ronde van het fietsen al in en werd het verschil per ronde groter. Toch fietste ik een zeer goede 40km met een gemiddelde snelheid van 33.4km/hr. Da's prima voor mij en ik heb dan ook nergens iets laten liggen.

De laatste wissel fietsen-lopen ging wederom mooi vlot en ik begon met ruim 2 minuten achterstand op Geke als 4de dame aan het lopen. Het lopen ging direct we soepel, toch duurde het ruim anderhalve kilometer voordat m'n HR echt weer goed omhoog wilde. Ik wist dat de achterstand op Geke te groot was om nog voor een derde plek te kunnen gaan en dus ben ik op eigen tempo gaan lopen zodat ik niet kapot zou gaan. Dat zou zonde zijn voor de Tri-Ambla cross triathlon volgende week. Hoewel ik nog wel inliep op Geke moest ik genoegen nemen met een vierde plek en was ik tevens mijn titel op het Friese kampioenschap kwijt. Twee keer niks dus! Was het een triathlon geweest dan had ik meer kunnen profiteren van de winst tijdens het zwemmen. Het zij zo. Ik kan in ieder geval terug zien op een goede wedstrijd met goed verloop. Ik ben tevreden over alle onderdelen en meer dan dit zat er echt niet in. Nu op naar Ameland! Dan gaan alle remmen los!!!

En in het kader van "2x niks" moest onze John Nagelhout helaas in de eindsprint voor de overall titel en Fries kampioenschap Stefan v.d. Pal voor zich laten. Maar wel een klasse prestatie John!