Eerste dame V35+ Kerstcross Oranjewoud

Het was echt ijzig koud afgelopen zondag tijdens de Kerstcross van Oranjewoud. Maar met de Kerstman langs het parcours en vrolijke liedjes uit de geluidsboxen, was het een zeer gezellige sfeer.

Er waren afgelopen zondag 19 december verschillende afstanden voor recreatieve en wedstrijd atleten te lopen. Om 11:30 was er een trimploop over 2, 4, 6, 8 of 10km; Er was een jeugdloop; om 13:05 stond de ladies wedstrijdrun op het programma en tot slot was er de wedstrijd van de heren om 14:40.

Ik had gekozen voor de Ladiesrun, een wedstrijd die over 6km ging. De organisatie had de dag voor de cross een volle dag gewerkt aan het prepareren van het parcours. De sneeuw was, waar mogelijk, weggeveegd. Maar de ijsplaten konden niet weggehaald worden. Er waren een aantal ladingen zand op het parcours aangebracht om grote glibber partijen te voorkomen.

Nadat ik even met een aantal clubgenootjes had bijgekletst, ben ik rustig gaa warmlopen. Thermoshirtje, thermojasje, dikke winterjas en dan een thermobroek, tight en trainingsbroek. Lekker warm. Maar toen de klok 13:00 naderde moesten er toch wat kleren uit. Gelukkig was er een warmtebron die zo voor te start ervoor zorgde dat ik niet direct met een blauw bekkie weghoefde.

Om 13:05 het startschot. Drie rondes van 2.2 km. De start ging goed en ik had voldoende grip met mijn gewone loopschoentjes (lees: geen spikes) op de rechte stukken. In de bochten was het een beetje inhouden en vooral niet op de voorvoet willen lopen. Beetje platvoets lopen. Denk dat dat het best beschrijft wat ik deed. Maar dat ging prima. Na de eerste ronde in ruim 10 minuten hoorde ik dat ik eerste vrouw 35 was. Mooi, vasthouden dacht ik. Ik hoorde ook via de speaker toen dame 2 en 3 uit mijn categorie voorbij renden. Het tempo volhouden wat ik liep, moest prima kunnen. Maar halverwege de tweede ronde raakte m'n veter los (hmm, moet niet alleen snelsluiters in m'n trischoentjes maar ook in mijn gewone loopschoenen). Toen de derde ronde inging kon ik via het omroepen van de speaker wederom inschatten hoe ver mijn medelopers V35+ achter mij zaten. Te kort om een fatsoenlijke strik te kunnen zetten met handschoenen aan. Dus maar verder hollen op een schoen die steeds losser ging zitten. De afzet was niet meer de afzet die het zijn moest omdat m'n voet in de schoen begon te schuiven. Maar met nog 1km te gaan, wist ik dat ik de wedstrijd kon gaan winnen bij de V35+. Ik finishte in 31:03 (Uitslagen Kerstcross). Prima, vond ik. Geen pijn in de benen en ademhaling prima onder controle. Wel bevroren kaken en neusvleugels. Wil je je neus ophalen, gaat het niet he? Geen beweging in te krijgen. En als je praat voel je je debiel.

Heel mooi vlot had de organisatie binnen 5-10 minuten de prijsuitreiking. Nooit eerder zo snel meegemaakt. Een mooi plekje op het schavot en een mooi lopersshirt van saucony was de prijs. Lekker uitrennen naar huis, want de start was nagenoeg in mijn achtertuin (2km). Even een bordje vegetarische erwtensoep gegeten (Theo maakt 'm zo lekker) en toen op de ATB lekker door het bos uitgefietst terwijl ik zo nu en dan het wedstrijdverloop van de heren wedstrijd meekreeg. Ijskoud uiteindelijk weer thuis om 16:00 en toen heerlijk met Theo naar de Woudfennen geweest voor een avond ontspannen in de sauna.

ATB nachttocht "Chocola met Nobeltje"

Vrijdagavond 17 december was het dan zover: ATB nachttocht "Chocola met Nobeltje". We waren nagenoeg met het dubbele aantal deelnemers i.v.t. het aantal deelnemers van vorig jaar en daarmee noem ik het evenement al succesvol. Het was hoopjes lol en gezelligheid.

Vanaf 20:00 druppelde iederereen binnen. En na wat gekeuvel, een bakje koffie of warme chocola, werd het tijd om ons te prepareren voor de tocht. In de ochtend had ik de ronde die we zouden fietsen al verkend. Het lag er toen aardig bij. Een aantal ijsplaten in het bos en wat bevroren sporen. We zouden zeke moeten opletten in het donker, maar echt gevaarlijke stukken waren er niet. Met name de oversteken van bos via we naar bos konden onverwacht glad zijn.
De temperatuur was aangenaam en de wind had zich aan de stilte in het bos aangepast.

Tegen 20:45 vetrokken we van de Marktweg, over de Schoterlandse weg, onder het tunneltje door en via het van Bienemalaantje het bos van Oranjewoud in. Het bos lag er prachtig bij zo met en laagje sneeuw; Iedereen was in vrolijke stemming en zo trokken we het duistere bos in. Magisch zo'n donker bos dat enigszins oplicht door de sneeuw.Een serene stilte, wanneer wij ons een beetje inhielden. Eerste tien minuten aanvoelen wat de ATB doet in het bos met bevroren ondergrond. Maar het voelde goed voor iedereen. Even pauze voor een foto.

Er volgden een paar glijers (including ondergetekende) door de ijsplaten die onder een klein laagje sneeuw lagen. Gelukkig werd de grond zachtjes gekust waardor er geen ernstige kneuzingen vielen te noteren. Alleen na een krap half uurtje werden we plots wreed verstoord in onze ontspannen tocht. Samme schreeuwde: "help!, godverd..... Help!" We keerden direct om en vroegen ons af wat er gebeurd was. Elsbeth was de eerste die Samme's ATB aantrof of het pad en zag de gedaante van Samme in de struiken. Op het moment dat ze keek hoe het met hem was, draaide hij bruut zijn gezicht naar haar toe en met een luide schreeuw maakt hij ons allen wakker. Een onverwacht spook.

We crossten verder. Het was een waar genot. Zo mooi het bos. De omgeving leek betoverd en elke minuut was volop genieten. De tijd vloog.... en wij erachteraan. Rond 22:30 waren we weer terug op de Marktweg. Wederom tijd om dit bijzondere gezelschap vast te leggen. Daar waar de hele avond Nederland in de ban was van hevige sneeuwval, files en andere verkeersonmogelijkheden, genoten wij in het donker van een licht besneeuwde omgeving. We poseerden in de tuin met onze ghost.

Tijd voor wat we werkelijk hadden verdiend; waarvoor we hadden gebiked: "chocola en Nobeltje". Gellukig was Theo zo lief geweest om nog een extra bodempje te verzorgen in de vorm van een verse erwtensoep. heelijk. Zo konden we eerst "bijkomen" onder het genote van een warme erwtensoep en werd er geproost met Nobeltje en Torentje en knabbelden we af en to een stukje chocola weg. Geslaagd, gezellig en wederom voor herhaling vatbaar. Wat wordt het thema volgend jaar?

Wilma, Elsbeth, Marco, Paco, Marcel, Henk, Samme, Arjen en Jos bedankt voor de gezellige avond!

Adventure Ameland

De website van de Adventure  kopt al: "7e Ameland Adventurerun groot succes ondanks aangepast programma". En dat was zeker waar. De beslissing die donderdag viel om de halve marathon te laten vervangen door een 10km was natuurlijk voor een groot aantal atleten een teleurstelling, maar gezien de omstandigheden die donderdag natuurlijk terecht. Hoewel een aantal honderden atleten hierdoor de overtocht naar het eiland niet maakten, was het gros van de lopers aanwezig en zag en hoorde ik alleen maar mensen die hadden genoten. Ruim 2600 lopers finishten bij de Adventurerun op Ameland.
En het was ook heerlijk lopen. Ik vertrok zaterdagochtend met het bootje van 10:30 richting Ameland. Bootje vol met sportieve mensen. Te vol als je het mij vraag. Maar er was sfeer aan boord. Een ontspannen menigte met bakken vol energie om die straks op het eiland vrij te laten. Bij aankomst haalde mam me bij de boot op. Even lekker rustig zitten bij pa en ma met een kopje thee een versgemaakte krentjesbrij. Mmm. Bedankt mam! Marco opgehaald uit het dorp en toen rustig verkleden, het centrum van Nes inwandelen om vervolgens een rustige warming-up te pakken. Een ruime boog om het centrum en voelen hoeveel kleren je tijdens de wedstrijd aan moest. Voor de start her en der nog wat kletsen, overtollige kleding afleveren en een kwartier voor de start het startvak in.

Iedereen stond lekker warm tegen elkaar. En het was minuten aftellen voor de start. Laatste succeswensen en dan knal. Het centrum van Nes werd overspoeld met het vele getrappel van enthousiaste lopers. Heerlijk die eerste honderden meters vol joelend publiek. We verlieten het dorp de ballumerweg op en vervolgens richting westerpad. De start ging goed. Bij kilometer 1 keek ik op m'n klokje. Verdorie, niet goed ingedrukt en dus geen feedback van het tempo. Wat maakt het ook. Alsof de weergave van de tijd ervoor zou zorgen dat ik sneller zou gaan lopen. Na 2.5km het strand op. De zee was hoog en dat betekent lopen door tamelijk mul zand. Je zag de lopers zoeken naar het juiste pad.  Een strakke wind vanuit het noordwesten zorgde er in ieder geval voor dat het lopen niet nog zwaarder werd gemaakt omdat deze vanuit de gunstige hoek kwam. Na 3.5 kilometer strand de oprit bij de Grauwe duun. Stevig omhoog klimmen door het mulle zand. Even het rood in en dan boven aan de duinen weer een beetje bijkomen. En dan sta je weer onder aan de duinenrij en begint de volgende klim weer. Hmmm, dat was er een te veel. Ik voelde een misselijk gevoel komen in m'n maag, dus een klein tandje lager. Benen voelden heerlijk.

Ik liep de strandweg in Buren op. Nu was het aftellen voor de laatste kilometers. Ik kon niet versnellen omdat m'n maag niet ok voelde, maar m'n benen wilden prima verder. Ik zag de afstand tot m'n voorgangers vergroten en vroeg me af of ik toch niet nog even aan moest zetten. Waarom wel, waarom niet? Ik koos ervoor om in mijn comfortabele zone te blijven. Waarom? Gewoon omdat ik in mijn comfortabele zone wilde blijven ;P Ik hoorde de geluiden uit het dorp dichterbij komen. Ik hoorde de speaker de lopers binnenhalen. Toen was het mijn beurt. Heerlijk de van Heeckerenstraat inrennen met drommen juichend publiek. Fijn, warm, gezellig. Handjes in de lucht en finishen in 45:38 (5e V35). Dit was het weer. Maar met een 10km heb je niet iets van "mooi dit hebben we weer geflikt" dat was alleen opgegaan bij de halve. Toch lekker om een pittige 10 te hebben gelopen.

Op naar andere bekende loopmaatjes om ervaringen te delen. Altijd leuk. Een druk krioelende menigte met bezwete en gloeiende gezichten met één gezamenlijke conclusie: "zwaar strand maar heerlijke wedstrijd".

Met Marco even rustig uitgelopen en daarna tijd voor een warme douche, lekker luieren en een hapje eten met John en dochter + vriendin. Gezellig! Nog even doorgefeest in de gezellige Piraat tijdens de 70's en 80's party en afsluitend in het Nescafé. Wederom een super fantastisch weekend.
Anna: Bedankt voor de foto!

Winst bij chaotische Mildam cross

Afgelopen zaterdag 4 december was de 3de crossloop uit het cross circuit van AVHeerenveen. Helaas kon ik aan de 2 eerdere crosslopen (Woutersbergje, Heideloop) niet deelnemen. Maar nu stond ik vol goede moed aan de start.

Er was een geweldige opkomst, ondanks het koude weer en de bevroren ondergrond. Op de 10km startten 60 heren en 29! dames. Bravo! Daarnaast waren er nog 30 heren en dames die op de 5km startten. De gemoedelijke en gezellige sfeer zorgden bij mij voor een ontspannen gevoel. Even een stukje inlopen op het parcours en 5 minuten voor de start 2 jassen en trainingsbroek uit. Om 10:30 werden we weggeschoten. Ik lag als dame vlot op kop en rende de eerste 2.5km achter Johan. Zijn tempo kon ik niet volledig vasthouden en dus liet ik 'm na een paar kilometer gaan. Mijn benen en vooral m'n enkels voelden goed. Vooral de enkels kregen flink te voorduren tijdens deze cross. En wanneer je vlak achter iemand loopt, dan kun je niet zo vlot anticiperen op bevroren sporen, takken en wortels.

Na 22 minuten kwam ik helemaal lekker in mijn adem. Benen voelden sterk en ik had een mooi regelmatig ademtempo. Nu ging ik echt lekker lopen. In een treintje kon ik mooi het tempo van de heren voor me volgen. Tot mijn verbazing waren we rond de 35 minuten al op het pad aanbeland dat naar de finish leidt. Hmm. Een korte 10km. Ik finishte dan ook in rond de 42,5 min. Daarna ontstond een gat tot de volgende finishers. Er ontstonden discussies bij de finish over de route en afzetlinten. Tijdens de cross bleek de loop ernstig verstoord door mannen die met kettingzagen bomen omver zaagden. Zij waren met auto's door afzettingen gereden en hadden afzetlinten verplaatst.  Tja.

Er waren verschillende rondes gelopen voor de atleten. Ik heb met mijn voorgangers ook een lus van het parcours gemist die er oorspronkelijk wel in hoorde. Of ik mijn eerste positie had kunnen behouden bij de dames zal ik niet weten. Mijn 'aangepaste'finishtijd werd 0:46:33.  In ieder geval had ik een goed gevoel over de loop in aanloop naar de Adventure zaterdag  11 december.

Winnares try-out R-B-R Klazienaveen

Het was Samme's idee om gezamenlijk deel te nemen aan de R-B-R in Klazienaveen zondag 21 november. Hij kreeg 6 ploeggenoten zo ver om mee te gaan de blubber in: Marco, Henk, Jonathan, Marcel, Elsbeth en ik.

Hoewel we aanvankelijk al om 7:30 zouden vetrekken vanaf het clubgebouw van AVHeerenveen, was het toch een wijs besluit dit een uur uit te stellen omdat de inschrijving pas mogelijk was vanaf 9:30 en de wedstrijd pas startte om 11:00. Het was slechts een uurtje rijden.

We troffen het enorm met het weer; nagenoeg windstil en een heerlijk zonnetje. Wel fris, dus de handschoenen gingen aan. Om 11:00 werden we weggefloten. Een totaal van 31 individuele atleten (7 dames) en helaas 1 duo. Het loopparcours was gevarieerd en door de natte ondergrond was het nog wel een beetje glijden. We moesten 2 rondes van 2.5km lopen. Ik zag de verscheidene blauwe (AVHeerenveen) pakjes voor m lopen, maar hield fijn m'n eigen tempo. Een dame (Liane de Wit) liep voor me en had een krachtige, snelle pas. Dat tempo kon ik zeker niet hebben en liet me er niet door afleiden.

De eerste 5km ging prima. Geen HR meter dus geen feedback; lekker op gevoel. Ik kende een vlotte wissel en sprong op m'n ATB voor 3 rondes fietsen (totaal 18.5km). Fietsen voelde goed en ik vroeg me al af of ik mogelijk de dame voor me kon pakken. Maar dat bleek al vrij vroeg op de ATB niet meer nodig. Liane was binnen 2.5km al lek gereden waardoor ik de kop bij de dames mocht overnemen. Net op dat punt reed ik, en met mij nagenoeg alle voorgangers, verkeerd. Jammer. Halverwege het pas omdraaien en weer het juiste parcours op. Foutje in de organisatie, maar dat kan tijdens een try-out. Gelukkig pakte een ieder het sportief op.

De ATB-ronde was mooi gevarieerd. Weinig technisch, maar door de natte stukken met grote plassen en veel modder, kregen we toch nog een klein stukje spectakel. Ik vond het heerlijk. Het fietsen ging fijn al kon ik Henk en Marcel het laatste stuk niet bijhouden. Misschien was er een stukje spirit verdwenen door het uitvallen van dame 1 en weinig dreiging achter mij. Maar misschien is dit ook gewoon wat er in de benen zit en that's it. De laatste run van 2.5km verliep tamelijk soepel. De bovenbenen voelden pima na de fiets-loop wissel. Alleen de kuiten waren wat stijf. Al met al kon ik als eerste dame finishen met de vraagtekens of deze plek zonder uitval van Liane ook zo was geweest.

In ieder geval weer een heerlijk sportmoment genoten en gezellig nog even wat gedronken met de hele delegatie. Volgend jaar vast weer van de partij.
Uitslagen:
2  Samme Steenstra    1:26:41
4  Marco Douma        1:29:55
13 Henk Meijer          1:35:24
16 Marcel Walstra      1:36:01
1  Silvia Brouwer        1:36:43
2  Elsbeth Rispens       1:42:17
22 Jonathan Bartsma   1:44:04

Parel van Drente

Vandaag (zaterdag 16 oktober) zijn we weer gestart met de ATB-tochten die we gezamenlijk met atleten van AVHeerenveen rijden. Prima opkomst deze eerste keer. Naast de vertrouwde garde Marco, Paco, Marcel, Henk, Samme, Martin-Peter, Cathelijne en ik was de groep aangevuld met 'nieuwelingen' van AV: Elsbeth, Wilma en Tineke. En daarnaast werd de groep nog nog aangevuld met een een viertal kennissen/vrienden. We vetrokken om 8:15 met 8 mannen en 7 vrouwen. Bijna fitfty-fifty vrouw/man verdeling en dat doet me deugt.

Met wederom een geweldig carpool systeem (Henk bedankt  voor de rit), arriveerden we nog voor negenen in Havelte. Martin-Peter, Samme met zoon Fedde reden de 25km. De rest koos de 45 km. na inschrijving en bakje koffie/thee aldaar werden de groepjes geformeerd en vetrokken we op de ATB richting heidevelden. Het was fris. Handschoenen met vingers waren achteraf een betere keus geweest, maar m'n drie laagjes kleding op bovenlichaam waren prima. Het parcours lag er wat blubberig bij. Maar bij het tempo 'inrijden' gaf dit geen enkel probleem. Tesamen met Cathelijne en vriendin fietsten we in het tweede groepje achter Marco, Paco, Marcel en Henk. Omdat Henk moest lossen (hij wilde de volgende dag nog een 32 km lopen ter voorbereiding op de bereloop), sloot hij bij bij ons dames aan en fietsten we in een kwartetje door. Lekker pittig tempo, de zon kwam tevoorschijn en mijn benen voelden goed. Zo goed, dat Henk en ik ervoor kozen om met z'n tweeen door te crossen al lag dat tempo voor mij soms aan de iets-wat-hoge-kant. Toch lag het parcours me zeer goed. De drassige, gladde stukken wist ik prima door te komen; de mulle stukken ben ik gewend van Ameland; maar vooral het korte bochtwerk ging prima. Met een relatief kleine ben ik natuurlijk behoorlijk wendbaar. Het tempo was dus prima te houden.

Na ongeveer 1:15 fieten kwamen we bij de verzorgingspost, waar we de voorste 3 heren nog net even gedag konden zeggen. En zo konden Henk en ik na het nuttigen van een krentebol en wat vocht nog net Cath en vriendin gedag zeggen. Gauw weer op de fiets want ik koelde in rap tempo af (kleding vochtig van het zweet). De tweede helft van de route vond ik nog mooier dan de eerste helft. En dan doel ik met name op de laatste 5-7km. Een groot deel van dit laatste stuk gaat over de originele ATB route van Havelte. Allemaal singletracks met korte pittige klimmetjes en veel bochten. Fantastisch!!! Beetje jammer dat Henk ik ik net wat jonge fietsertjes voor ons hadden op dit geweldige stukje. Dat betekende dat we niet flink vaart konden houden en regelmatig bij klimmetjes van de fiets moesten, waar we normaal rpima door hadden kunnen crossen. gelukkig was dat maar een klein stukje. Tevens vond ik het geweldig om te zien dat jochies tussen de 7-12 jaar op flink tempo mooie technische stukjes van het parcours aflegden. Respect! Tja, mijn jochies stonden beiden op de voetbalvelden en genoten ook van hun sport (beiden met winst afgesloten).

Na zo'n 2:15 kamen we weer terug op de plaats waar we gestart waren. Da's altijd wel fijn he;)? Even douchen en de kantine in om even na te praten en bij te tanken. We waren erg benieuwd naar de ervaring van Elsbeth en Wilma die heel stoer direct gekozen hadden voor de 45 km. Stoer hoor! Met een grote smile volbrachten zij ook de 45km en gingen we allen weer ons eigen weg. Geweldige ochtend. Op naar de volgende tocht. Het was oprecht genieten!

ATB clinic AVHeerenveen

Vanuit de triathloncommissie van AVHeerenveen hadden Paco en Marco zaterdag een ATB clinic georganiseerd voor leden. De clinic werd verzorgd door Audrey Middendorp. Voor aanvang van de clinic was het nog even spannend of het droog zou worden, maar gelukkig hadden we alleen te maken met het water dat van onderaf opspatte.

Om 9:30 startten we bij het clubhuis van AVHeerenveen en hadden zich meer dan 20 atleten ethousiast bevonden voor deelname. Na een korte uitleg van Audrey over de 'werking' van de ATB vertrokken we gezamenlijk naar Oranjewoud. Nabij Tjaarda begonnen we op een grasveldje met een serie balans oefeningen. Behalve zinvol, was het ook ware hilariteit tijdens de oefeningen en was de sfeer van de dag direct gezet. Er volgde daarna een technisch rondje met hindernissen (boomstam en flinke wortels) die we meerdere keren reden op eigen tempo. Het nemen van hindernissen waarbij voor- en/of achterwiel de lucht in moest was het doel. We leerden hoe we ons gewicht moesten verplaatsen op de ATB. Complimenten aan Tineke, die nu prima over een boomstam kan zonder van de ATB te stappen.

We vervolgden onze route door Oranjewoud en begonnen aan de limbodans. Op de ATB onder een koord door. Iedereen liet zich van z'n beste kant zien. Alleen de Aloha-jurkjes ontbraken nog. Na het limbodansen volgden nog een balans- en stuuroefening en mochten we onze geleerde vaardigheden op parcours toepassen. We reden een aantal ronden met laag hangende takken. Maar menig sportieveling had vooral aandacht voor de stuurtechniek die moest worden toegepast in de modder. Om 11:30 vertrokken we in 2 groepen om nog een rondje tempo te rijden. Even lekker wreed door de modder en in de laatste kilometers werden we pas echt getrakteerd door een aantal spekgladde bruggetjes te nemen. Glibberen en glijden en een aantal valpartijen en slippers, maar iedereen bleef ongedeerd. Rond twaalven waren we weer terug bij het clubhuis.

Na een afscheidswoordje ging iedereen naar huis en konden we terugkijken op een zeer geslaagde clinic. De opbrengst was, voor een ieder op eigen niveau, zeer positief te noemen. Het was een zeer gezellige en leerzame ochtend. Het ATB seizoen kan beginnen. Zaterdag 15 oktober de "Parel van Drenthe", maar eerst volgend weekend nog de start van het crosscircuit van AVHeerenveen met de  Woutersbergcross.

Meer foto's in het webalbum.

Koppeltijdrit AVHeerenveen

Woensdagavond 29 september was het zover: de nu al beruchte koppeltijdrit van AV Heerenveen georganiseerd vanuit de triathloncommissie van AVHeerenveen (door Marco en Paco). Aan de koppeltijdrit gingen in de afgelopen maand 2 individuele tijdritten vooraf, waarvan helaas 1 tijdrit moest worden afgelast wegens onweer.

 

Omdat de duister al vroeg valt was de starttijd van de koppeltijdrit vervroegd naar 18:45 en de afstand was ingekort tot 10km. Bedoeling was om met een opposite-sex koppel te starten op de 10km en de tijd van de laatst binnenkomende van het koppel geldt als eindtijd. Gelukkig waren de weergoden ons goed gezind en hadden we een milde ondergaande zon en weinig wind. Modder en stront van de boeren op de liemdijk waren de enige hindernissen op het parcours.

 

Zeven koppels startten tijdens de koppeltijdrit. Grootste verassing was de start van Christine de Wit die 2 weken geleden haar teen nog brak, maar John niet in de steek wilde laten tijdens dit lokale evenement. Marco en ik waren als 6de koppel aan de beurt. Na een beetje wankele start waarbij Marco nog net de fiets recht kon houden gingen we op flink tempo weg. Eerste 4km over de klinkers op de liemdijk en bisschopsweg gingen aarig. Marco kan goed bochten, en ik niet dus vielen daar tijdens de 2 bochten even een gaatje. Na mijn opmerking "niet harder" gooide Marco er nog een schepje bovenop omdat ie het woordje "niet" niet had gehoord. Ik kon goed in het wiel van Marco blijven. Toen we de Snakkebuorren opgingen bemerkte ik enige verzuring in mijn benen. We waren bijna op de helft, dus ik moest nog een heel aantal minuten doortrappen. Ik besloot mijn commando "niet harder" te veranderen in "Ho" zodat er geen vergissing meer zou ontstaan en op die wijze bracht Marco z'n tempo iets omlaag.

 

Op het momnet dat ik mijn benen voelde, voelde ik tevens de cup-a-soup die ik om 18:00 snel naar binnen had geslokt langzaam omhoog komen. Hmm, bluh. Ik had moeite om bij marco in het wiel te blijven. Na 8km hervond ik mezelf. Mogelijk doordat we het tempo iets verminderd hadden. En in de laatste km kregen we onze voorgangers Paco en Cathelijne, die een minuut voor ons waren gestart, in het vizier. Marco vroeg of ik over had. Hij klaarblijkelijk wel. Ik niet!! We liepen nog iets in en finishten in 15:27. John en Christine (met gebroken teen!) deden 9 seconden minder/sneller over de 10km. Waardoor Marco en ik een mooie tweede tijd neerzetten. Dat vraagt dus om revange;) Waarschijnlijk volgend voorjaar, dus dat duurt nog even.

 

Natuurlijk tevreden over m'n fietsen en of het 9 seconden sneller had gekund? Voor mij die avond niet, denk ik. Marco fietste dit rondje eerder in 14:46, dus hij had zeker over. Mijn indivuele tijd op de ronde 4 weken terug lag op 17:09. Met behulp van Marco dus 4km/hr sneller. Nu maar hard trainen. Het was een gezellige avond.

De Uitslag:

 

1. Christine & John        15:18 min
2. Silvia & Marco           15:27 min
3. Lenneke & Jan            16:02 min
4. Cathelijne & Paco      16:12 min
5. Elsbeth & Marcel       17:09 min
6. Wilma & Jonathan     18:27 min
7. Coby & Gerrit            18:33 min

 

Grandioos Tri-Ambla!

Natuurlijk was er de dagen voor de wedstrijddag de angst voor dat ijskoude water. Maar met een watertemperatuur van 15 graden waren de omstandigheden gelukkig niet zo extreem.

Vrijdagmiddag reisde ik met het bootje van 13:30 richting Ameland. Om 15:00 zat ik tesamen met pa en John Nagelhout op het parcours om te aanschouwen en ervaren hoe dit erbij lag. We reden de Tri-Ambla route vanaf te start tot de Ballumer Blinkert. Rob van zanten had zich inmiddels bij de groep gevoegd. De route lag er prima bij en m'n lijf voelde goed en het vertrouwen in de wedstrijd was er. Na een uurtje fietsen was het wel genoeg. 's Avonds lekker aan de macaroni en de inschrijfbescheiden bij het wedstrijdsecretariaat afhalen. Heerlijk vind ik dat. Allemaal bekende gezichten die zich weer verenigen op eiland om de meest bijzondere wedstrijd van het jaar mee te gaan maken.

Na een goede nacht ontwaak ik zaterdag met niet bijzonder veel wedstrijdspanning. Ik heb veel tijd tot de start van 12 uur. Dus rustig ontbijten, kletsen met pa en ma en afspraken maken over het aangeven van het flesje sportdrank voor het looponderdeel. Om 10:45 ga ik richting Parc Fermee. Wolken vullen de lucht. Er was toch zon voorspeld? Na wat gebabbel met dezen en genen, het klaarzetten van de schoenen, op naar het PF op de dijk. Daar aangekomen zie ik aan de vlaggen dat er best een lekker windje staat vanuit Zuid, Zuid-west. Dat betekent zijwind mee op het strand. Prima. De dames in het PF maken een ontspannen indruk en we nemen de zwemrondes nog even door. Een aantal die-hards wagen nog een zogenaamde 'inzwem-poging' in dat toch wel koude water. Ik niet. Een half uur in dat koude water liggen tijdens de wedstrijd is meer dan genoeg. Nou, ok, de tenen even in het water. Zodat ik straks niet schrik. Maar de kou van het water valt me 100% mee.

Op naar de startpositie voor de briefing die inmiddels door de luidspreker schalt. Daarna het woord aan verschillende sprekers. Wie luistert er? Menig atleet is in trans. Woorden dringen dan amper door. Ik voel me ontspannen. Heb zin in de wedstrijd. Ik zie dat de zon door gaat komen en visualiseer alvast hoe ik straks heerlijk op de bike in het zonnetje het eiland over ga. Dan de start om 12 uur. Een mooi natuurgeweld in de Waddenzee. Ik kom goed weg en krijg weinig klappen. Op naar de 'groene paal' om daarna oostwaarts te draaien richting de verste boei.  Een paar slokken zeewater. Tja, als die eerste slok eenmaal binnen is, valt de smaak van het zoute water best wel mee. Ik rond de eerste boei prima en ga westwaarts naar de tweede gele boei. Het zwemmen voelt goed en doordat ik onderweg weinig 'ruzie'  heb, blijf ik goed in mijn slag. Na het ronden van de tweede boei, noordwaarts draaien om via boei 3 de kleine haven binnen te zwemmen. Het voelt als stroom mee en het gaat mooi vlot. Het is leuk! Ik kom na 22 minuten uit het water en onder luid gejuich van de grote horde toeschouwers duik ik voor de tweede maal de Waddenzee in voor nog een korte ronde. Ik kom iets minder goed in mijn slag en voel toch een kleine vermoeidheid in mijn armen. Na 33 minuten ga ik de zee uit en heb ik een prima zwemonderdeel afgerond.

Wissel: gaat in eerste instantie goed. Maar ik ervaar tijdens het uittrekken van m'n wetsuit ineens m'n zeebenen. Ik verlies mijn evenwicht en lig zo met de wetsuit om m'n enkels op de grond. Dan zittend dat laatste stukje maar. Dan snel de helm op, schoenen aan en achter Brenda aan het PF uit. De vernauwing van de fietsenrekken in het PF maakt het dat 100% concentratie nodig is om ongeschonden de beruchte balk te halen. Brenda moet even stoppen om een jas die zo in haar derailleur terecht kwam te verwijderen. Ik ren door en start als 6de dame aan het fietsen.

Ja, de zon schijnt! Heerlijk. Even lekker in m'n ritme komen tijdens het aanloopstuk in de Miede. Via de Vleyen langs de Molen waar het PF gesitueerd is en wederom via de Vleyen het bos in. Nu gaat het beginnen. Het paardenpad lig er tamelijk glad bij en dus niet stoempen door het mulle zand. Ik cross lekker door en trap op licht verzet de Kaapsduun op. Even op adem komen en dan richting het strand. Een mulle afdaling recht naar beneden. Tijdens het rondje gister ging dit perfect en reed ik eenvoudig tot aan de zee. Nu stuur ik te krampachtig en heb bovendien weinig controle over mijn armen en door teveel gewicht naar voren te gooien, graaf ik mezelf in het zand en moet ik lopend met de fiets de kustlijn bereiken. Op het zuigend zand merk ik het voordeel direct van mijn 53kg lichaamsgewicht t.o.v. van de 'zwaargewichten'. Ik kan in goed tempo naar de strandopgang rijden. Ik weet: rustig door het mulle zand en het stuur zijn eigen weg laten zoeken. Zo doe ik dat. Ik fiets een aantal bikers voorbij die lopend met de ATB naar de strandopgang gaan. Ik voel de power. Beheerst loop ik de strandsduin op. Niet rennen, want dat is alleen maar verzuren. Via het ijsbaanpad, even zwaaien naar pa en ma en weer het bos in. Ik zit heerlijk op de fiets en geniet. De duinen richting Hollum gaan prima. Ik weet dat het goed zit.

In Hollum het strand weer op. Ik ben benieuwd hoe het zand is. Het grote blad houd ik erop. Eerste stuk strand is prima te doen. Voorbij Ballum richting Nes, ontstaan er 2 sporen: één langs de waterlijn en één dichter naar de duinen. Ik kijk en twijfel. Het gros houd de waterlijn, maar dan dan zie ik een man in behoorlijk tempo hogerop fietsen. Ik draai m'n stuur en ga ook hogerop. Dan kom ik op het beruchtte stuk waar het strand net is opgespoten. Afstappen is hier onvermijdelijk. Ik fiets even verder door dan de atleten voor mij en pak zo wat meters winst. Maar al snel moet ik van de fiets. Lopen met de fiets door het mulle zand. Dan voel je de kuiten. Halverwege stap ik op de fiets en kan op licht vezet goed mijn spoor door het mulle zand vinden. Ik passeer 6-7 atleten en ga ik volle gang door naar de strandopgang bij Buren. Ik passeer Marieke en kom zo op plaats 5. Door bij de opgang helemaal tot aan de duinenrij door te fietsen pak ik zo weer 6-7 atleten waaronder Marianne, zodat ik op plek 4 door kan rijden. De laatste 2km te gaan op de ATB. Ik noteer een 3de fietstijd bij de dames (1:46:30).

Na een vlotte fiets-loop wissel begin ik als 4de dame met het lopen. Van Marieke en Marianne weet ik dat ze vlotter lopen dan ik. En zo ga ik van positie 4 weer terug naar de 6de positie. Het lopen gaat lekker, maar ik merk al snel dat ik dorst heb. Op de fiets toch 0.75 + 0.5l gedronken, maar de warmte zorgt waarschijnlijk dat ik meer vocht nodig heb. Bij de eerste verzorgingspost snel water drinken en lekker wat water over m'n hoofd. Na de eerste ronde van 6km staat pa klaar met m'n flesje AA. Dat had ik nodig. In de tweede ronde op het strand krijg ik clubgenoot Jan in het vizier. Mooi mikpunt. De afstand wordt kleiner. In het bos met de laatste 2km te gaan lig ik zo'n 25 seconden achter hem. Maar ook Gonny Rosendaal ligt daar nog tussen. Ik besluit nog iets aan te zetten, maar Jan heeft me gezien. Wanneer ik Gonny nader tot 3 seconden zet ze aan, maar kan ik niet volgen. Of wil ik niet? Ik weet het niet. Het ging zo heerlijk en dat wil ik zo houden. Dit tempo is fijn in de laatste kilometer. Ik besluit niet aan te zetten en laat Gonny en Jan lopen. Bij de finish blijkt het verschil respectievelijk 13 en 22 seconden. Maar ik was en ben zo super tevreden. Ik finish als 6de dame (1ste Fries;)) in een eindtijd van 3:21:4, een krappe 16 minuten na de kampioene Ingrid van Lubek. Nu kan het feest beginnen.

Druk babbelend over de wedstrijd vul ik de tijd met familie, vrienden en bekenden. En ohh, wat kijkt iedereen toch weer gelukkig. Wat was het weer zwaar met een geweldige sfeer.

's Avonds eten we gezellig met een groep van AV Heerenveen en zitten we tot laat gezellig buiten op het terras. En omdat de Tri-Ambla niet 3 onderdelen heeft (zwemmen, fietsen, lopen) maar altijd een 4de discipline toevoegd, wordt het gezellig feesten in het Nescafé. Organisatie en vrijwilligers bedankt!

Tri-Ambla houdt naam hoog

Tri-Ambla heeft haar naam hoog te houden wanneer het gaat om de strijd met de elementen. Zorgde de Tri-Ambla er vorig jaar tijdens het NK nog voor de waterstand extreem hoog te zetten en de avond voor de wedstrijd een flinke bak water over het parcours te gooien zodat de triatleten flink onderuit konden glijden op hun super moto's; het jaar ervoor werd tijdens het EK de volumeknop van de wind flink omhoog gedraaid. Ook probeerde de organisatie het al eens met het opschroeven van de golven en de zuigende kracht van het zand op het strand te extensiveren.

Dit jaar weer een originele toevoeging in de strijd der elementen: IJSKOUD WATER!!!! (12graden; brrrr). De organisatie van de Tri-Ambla weet uitmuntend 'de elementen' te bespelen. Kwestie van goede organisatie. Hoe ze het arrangeren....? Ze zullen er wel een verdomd goede sponsor voor hebben;)

Misschien voor volgend jaar extreem warme luchttemperaturen? Bij die gedachte kan ik dan opwarmen na de duik in de Waddenzee komende zaterdag.

Laatste berichtgeving is dat aan het eind van de donderdagmiddag de watertemp alweer bijn 15 graden is. We'll see... Ik zal morgen de oversteek van Holwerd naar Ameland maken om 13:30..... maar dan wel lekker op de boot.

Twee keer niks in Drachten

Hoewel de titel anders doet suggereren had ik zondag een zeer goede duathlon gelopen in Drachten. Er waren erg gunstige weersomstandigheden, met weinig wind en een graadje of 20. Enige manco was dat de triathlon van Drachten was omgezet in een Duathlon wegens blauwalg in het zwemwater. Ik wist dat dit voor mij nadelig was. En dit bleek uiteindelijk ook.

We startten met 10 km lopen (4 rondes van 2.5km). Ik had lekker tempo en liep al vlot op een derde positie. Ademhaling en benen voelden prima aan. Hartslag zat rond de 170 en dus prima voor mij. Ik liep de 4 rondes mooi constant en wisselde na ruim 42 minuten voor het fietsen. Wissel ging prima en met een minuutje voorsprong op dame 4 (Geke Venema) begon ik aan de 40km fietsen. Wederom 4 rondes.  Normaliter sla ik tijdens een triathlon een groter gat met Geke op het zwemmen. Nu haalde Geke me de eerste ronde van het fietsen al in en werd het verschil per ronde groter. Toch fietste ik een zeer goede 40km met een gemiddelde snelheid van 33.4km/hr. Da's prima voor mij en ik heb dan ook nergens iets laten liggen.

De laatste wissel fietsen-lopen ging wederom mooi vlot en ik begon met ruim 2 minuten achterstand op Geke als 4de dame aan het lopen. Het lopen ging direct we soepel, toch duurde het ruim anderhalve kilometer voordat m'n HR echt weer goed omhoog wilde. Ik wist dat de achterstand op Geke te groot was om nog voor een derde plek te kunnen gaan en dus ben ik op eigen tempo gaan lopen zodat ik niet kapot zou gaan. Dat zou zonde zijn voor de Tri-Ambla cross triathlon volgende week. Hoewel ik nog wel inliep op Geke moest ik genoegen nemen met een vierde plek en was ik tevens mijn titel op het Friese kampioenschap kwijt. Twee keer niks dus! Was het een triathlon geweest dan had ik meer kunnen profiteren van de winst tijdens het zwemmen. Het zij zo. Ik kan in ieder geval terug zien op een goede wedstrijd met goed verloop. Ik ben tevreden over alle onderdelen en meer dan dit zat er echt niet in. Nu op naar Ameland! Dan gaan alle remmen los!!!

En in het kader van "2x niks" moest onze John Nagelhout helaas in de eindsprint voor de overall titel en Fries kampioenschap Stefan v.d. Pal voor zich laten. Maar wel een klasse prestatie John!

Barre tocht

Helaas moest de organisatie van WV Sneek de geplande ploegentijdrit bij de afsluitdijk afzeggen wegens risicovolle weeromstandigheden. 's Morgens schatte de organisatie nog in dat de tijdrit doorgang zou hebben en dus zijn we gezamenlijk met 2 ploegen van AVHeerenveen (Heren: Marco, marcel, Paco & Arjen; Dames: Cathelijne, Christine, Lenneke en ik) naar Zurich gereden.Een uur voor de start meldde de organisatie dat de omstandigheden (harde wind en flinke regen) te gevaarlijk waren om de rit door te laten gaan. Dus dan maar aan de Choco. Gelukkig durfde Marcel te opperen dat we niet voor niets gekomen waren en vroeg hij wie toch zin had om de fiets te bestijgen. Uiteindelijk startten we alle 8.

Met een muur van heren voor je fietst het dan ook prima met wind tegen. We trosteerden de afsluitdijk tot aan het monument en keerden daarna met de wind in de rug terug. Mmmm, de teller bleef pas steken bij 56km/hr. De heren konden daar natuurlijk wel een schepje bovenop doen. Na 55km wind en regen en allen dweilnat arriveerden we weer op de parkeerplaats. Natuurlijk smaakt warme choco nog lekkerder wanneer je je hoofd even flink in de wind en regen hebt gehouden. Dus een afzakkertje was voor deze heldhaftige groep malloten een ware traktatie. De slagroom was wel verdiend!!!

Clubkampioen in PR

Woensdagavond 25 augustus hadden we onze jaarlijkse clubkampioenschappen in Mildam. Dit jaar weer een toegenomen aantal deelnemers van 49 atleten. Ik kwam om mijn titel te verdedigen. Tegenstand kon ik verwachten van Lenneke v.d. Heijde en Chrsitine de Wit.

Om 18:00 was ik in Mildam. Het 'uitzetten' van het zwem-parcours en het Parc Fermée moest ik nog even regelen. De dag vooraf aan de clubkampioenschappen had ik me nog erg veel zorgen gemaakt over het weer. En ook deze dag zelf waren de voorspellingen niet om over naar huis te schrijven. Maar de weergoden waren ons goed gezind. En wij troffen zo'n beetje het meest ideale sportweertje voor dit evenement.

Volledig relaxed stond ik even voor 19:00 aan de start. Ik had zo weinig wedstrijdspanning dat ik me afvroeg of ik het toiletbezoek dat ik normaal voor een wedstrijd heb maar nu niet nodig was, mogelijk zou gaan missen. Om 19:00 de zwemstart van de 500m. Dat ging prima. De 250m heen door de Tjonger leek met alle zwemmers een beetje chaotisch. Na het tikken van onze originele boei (Skippybal met een vrolijk lachend gezichtje) weer 250m terug door iets meer 'begroeide' stukken van de Tjonger. Ik zat vlak achter Lenneke en dat stemde me goed, omdat Lenneke een goede zwemmer is. Ik kende een redelijk vlotte wissel en kon zo als eerste dame in de individuele wedstrijd starten aan de 21.5km racen.

Aanloopstuk en dan 4 rondjes van 5km. Benen voelden goed, maar een gemiddelde snelheid kon ik niet klokken omdat de sensor van m'n tellertje verschoof en geen snelheid meer registreerde. Al in de eerste kilometers passeerde Lenneke, maar doordat ze geen verhoogd tempo vasthield kon ik op 10m afstand blijven fietsen. Nadat we enkele keren, met gepaste afstand van elkaar, stuivertje hadden gewisseld zijn we de laatste ronde gezellig naast elkaar blijven fietsen. Geen gestayer en een ieder op eigen kracht. Wederom de frustratie wanneer dan een groepje van 4 mannen bij elkaar in het wiel ons dan passeert. Jammer dat in zo'n klein evenement als een eigen clubkampioenschap het verschil moet worden gemaakt door verschillende 'regels' te hanteren. Inmiddels kwam Christine op de fiets genaderd. Lenneke en ik wisselden een paar seconden voor haar. Start van het laatste onderdeel. LOPEN!

Ik had een vlotte wissel en won daarmee een aantal seconden voorsprong op Lenneke en Christine. De eerste 2.5km heen goed tempo gehouden. Bij het keerpunt op de 2.5km zag ik dat Lenneke maar een paar seconden achter me zat. De winst had ik dus zeker nog niet te pakken. Ook Christine zat behoorlijk dicht achter Lennneke. Ik besloot een tandje te versnellen en wilde Ton Cusiel voor mij nog proberen in te rekenen. Maar die had behoorlijk het tempo erin. Toch was het voor mij wel het punt waar ik me aan op kon trekken om zo het gat tussen Lenneke en mij te vergroten. Met gepaste voorsprong finishte ik in 1:10:41. Anderhalve minuut sneller dan vorig jaar. Super! De deelnemers druppelden binnen bij het vallen van de duister en na de laatste deelnemer binnen te hebben gehaald was het tijd om de gezelligheidin het Hof van Schoterland op te zoeken voor de prijsuitreiking. Een gelaagd clubkampioenschap op verenigings- en individueel sportief level.

Op naar de koppeltijdrit dit weekend. Dan rijden Christine, Lenneke en ik aangevuld met de versterking van Cathelijne Middendorp gezamenlijk 30km. Gezellig!

Foto Samme Steenstra; Bloed doorweekt m'n schoen na het lopen

Zesde dame NK cross Triathlon den Haag

Een mooie dag, een bijzondere wedstrijd en aangename omstandigheden. Het maximaal haalbare was een zesde plek tijdens het NK cross triathlon.

Zaterdagmiddag vertrok ik tezamen met Casper zeer op tijd (13:00) richting Den Haag/Kijkduin voor het NK cross triathlon. Het weer bleef een beetje achter bij de voorspellingen die waren gedaan. Tegen drieën kwamen we aan in Kijkduin en hadden we alle tijd voor de inschrijving, terrasje en prepareren voor de wedstrijd. Om 17:45 was de start. De zee was lekker onstuimig en de stroming gunstig. Met een windkracht 4 was het goed te doen. Na het startschot de zee inrennen met alle andere malloten die dit avontuur aangingen. Het bereiken van de eerste boei, door de branding heen, kostte de meeste moeite. Maar weldra had ik een redelijke plek gevonden en kon ik parallel aan de kustlijn verder zwemmen. Met de golfslag aan de rechter zijde en m'n ademhaling links, ging het helemaal perect. Af en toe bovenop een golf even oriënteren waar de volgende boei lag. Na het ronden van de laatste boei liet ik me heerlijk door de golven richting het land rollen. Na het stand te hebben bereikt, moest een klein stukje worden gelopen en moest je nogmaals door de branding om de laatste boei te ronden. Het ging prima. Het pak uit direct bij de zee ging niet zo vlot als ik wilde. Maar goed, door het mulle zand naar het Parc Fermee.

Ik had snel schoenen aan en sprong op m'n ATB om te beginnen aan de 28km rit over strand en door de puinduinen. Fietsen ging goed. Het strand was goed berijdbaar en met windkracht 4 kon ik voldoende snelheid houden. De grootste frustratie is dan toch de groepjes mannelijke atleten waarbij je als vrouw niet mag stayeren. En dat kost tijd. Of beter gezegd, dan kun je geen tijdswinst halen. Toen mij op een gegeven moment een groepje mannen met dame passeerde, kon ik mij dan ook niet stilhouden en wees deze dame op de regelementen. Ik wilde de race op de juiste manier beleven, and so I did. De eerste ronde mijn zesde positie kunnen vasthouden. De tweede ronde ook weer, al begon m'n ATB te haperen. M'n ketting liep tot 3x toe vast en dat kostte me toch wel kostbare seconden.

Aangekomen in de wisselzone, snel de schoene aan en starten met de laatste 10km lopen. Dat ging heerlijk. Ik voelde me fit en sterk. Geen dames in zicht voor me en ook niet achter me. Dat betekende lekker steady doorlopen. Ik finishte 18 minuten nadat Ingrid van Lubek de nationale titel op haar naam had geschreven. Fris en voldaan in een eindtijd van 3:06:35. Heerlijk. Op naar Ameland!

Eerste dame 10km run Ameland 42:35

Na twee weken vakantie te hebben gevierd op Ameland, ben ik even een midweekje thuisgeweest om vervolgens toch nog terug te keren voor een 'laatste' sportief weekend op Ameland (voordat de Tri-Ambla losbarst).

Dus zaterdag 14 augustus met het bootje nar het eiland. Om 19:30 was de run in Buren. Ik had Chris Brands, die de volgende dag een clinic zou verzorgen op ameland, om 18:15 van de boot gehaald zodat hij ook even mee kon rennen. Beiden mochten we de beker voor de eerste plek in ontvangst nemen.

Ik kende een goede run. Het was een volledig verhard parcours rondom het centrum van Buren. Voor de 10km moesten 4 rondes van 2.5km worden gelopen. Erg gezellig om iedere ronde weer midden door het centrum van Burn te rennen met al het lokale publiek. De eerste 5km liep ik achter Vera Spoelstra, die bijzonder goed liep en een mooie winnende tijd neerzette bij de dames(/meiden) op de 5km. Héél knap. Daarna waren er wenig atleten zichtbaar voor of achter me zichtbaar, waardoor ik mooi m'n eigen tempo kon blijven lopen. Ik was tevreden met een finish tijd van 42:35. Doel was om onder de 43 te lopen endat was geukt.

Zondag een super gezellige en sportieve dag genoten tijdens de clinic die vanuit Sport Promotie Ameland ter voorbereiding op de Tri-Ambla werd gegeven. Chris Brands bezorgde vele atleten een onvergetelijk dag.

Komende zaterdag het NK cross triathlon in Kijkduin. Dan ga ik er helemaal tegenaan!

Eerste dame Ameland Klein Vaarwater run

Na 2 weken kamperen in Frankrijk, zijn we 26 juli terug gekomen. Dagje de was doen en vervolgens onze vakantie doorzetten op Ameland. Dinsdag de 27ste kwamen we aan op het eiland en woensdag 28 juli was er de Klein Vaarwater run. Kleine camping run. Maar als intensieve looptraining wel heel welkom.

Nadat m'n jongens waren gestart op de 2.5km (3de en 4de plek), startte ook de 5 en 10km. Gevarieerd parcours met straat, schelpenpad en groot stuk offroad. Ik moets twee rondes lopen van ongeveer 5km. Dat betekende tevens 2 keer de Bure Blinkert op. De vlakke, verharde stukken gingen perfect, maar het bestijgen van de Bure Blinkert en vervolgens het snipperpad en  mul zand waren erg pittig voor me. M'n Hr zat op 172 en dat voelde als de grens, terwijl ik normaal rond de 176 verzuur (te weinig intensief getraind de laatste maanden?).

Omdat de overige 4 vrouwen op de 10km geen bedrijging waren, hoefde ik er ook geen schepje bovenop te doen om mijn eerste positie te behouden. Ik finishte in 46:29, ruim 7 minuten voor de tweede dame. Gauw vocht bijtanken, omdat dat ontbrak tijdens de run.

De opvolgende dagen/weken heerlijk getraind op het eiland. Lekker zwemmen in de Waddenzee. Watertemperatuur is zeer aangenaam. Dat mag zo blijven t/m september ;). Route van de Tri-Ambla lekker op de ATB gecrosst en veel in de duinen gelopen. Zaterdag 14 augustus nog een 10km run op het eiland. Dan 15 augustus nog een clinic op Ameland met Chris Brands en dan laat ik het eiland weer met rust.

Derde Noord-Nederlands kampioenschap Stiens

Zaterdag 26 juni was Stiens het strijdtoneel van het Noord-Nederlands kanpioenschap. Het was een heerlijk warme dag zoals ik deze het liefste heb tijdens triathlons. 's Morgens mocht om 11:00 de jeugd starten. Jona realiseerde hier zijn eerste triathlon. Dat was genieten om te zien.      

                                                                                                   

's Middags om 13:00 was het startsein voor de kwart. Met nog een flink aantal na-inschrijvingen stonden er 90 atleten aan deze start, waarvan 15 dames. Watertemperatuur was bijna 20 graden en dus aangenaam. Wind was wat aangetrokken tot een kracht 4 (jammer). Ik kwam als vierde dame uit het water in 16:25, ruim een minuut achter de eerste dame. De wissel ging redelijk en als 4de dame stapte ik ook op de fiets. Al snel werd ik ingehaald door de dame op 5de positie. Maar gelukkig kon ik haar binnen 2 km alweer terug pakken. Het fietsen ging redelijk. De wind in de open velden was zeer goed merkbaar en niet in mijn voordeel. Met 1:20:18 voltooide ik de 42km in eveneens een 4de fietstijd bij de dames. Met 10km lopen in 49:32 finishte ik in een tijd van 2:26:18 als vierde dame. Doordat nummer 2 op het podium bij de dames niet uit het Noorden van Nederland kwam, kon ik nog een derde plek opeisen voor het Noord Nederlands kampioenschap. Daar was ik blij mee. Nog een beetje meer werken aan het fietsen en dan kan ik het naseizoen nog de puntjes op de i zetten.

De triatleten van AV Heerenveen waren goed vertegenwoordigd en vielen in verschillende categorieen in de prijzen. Samme Steenstra 2de H40 (1/4); Fre Adema 3de H40 (1/8); Jan v.d. Heide 3de H50+ (1/8); Riekele Heida 60+ (1/8); Tineke van Berkum 1ste D40 (1/8).

Offroad in Vlaardingen; 3de dame

Zondag 13 juni werd de Rook offroad Triathlon in Vlaardingen gehouden. Twee eerdere edities van deze wedstrijd had ik ervaren in 2008 en in 2007. Het parcours in niet heel zwaar of technisch; en valt nagenoeg niets te klimmen. Maar bij nat weer kan het parcours zeer verradelijk zijn.

Vorige week had ik enorm de kriebels om een triathlon te doen. Omdat ik Heerenveen en Groningen wegens omstandigheden af had moeten zeggen, kroop het bloed natuurlijk waar het niet gaan kan. En met de offroad triathlon Vlaardingen op de triathlonagenda, leek ik mijn kriebels terug te kunnen pakken. Ik besloot donderdag 10 juni om naar Vlaardingen te gaan. De dag voor de wedstrijd was ik met Theo en de kids al richting het Zuid-westen van het land vertrokken. Dagje Duinrel in Wassenaar. Succesvol. En slapen in een chalet in Leiden van familie, maakte het dat we niet twee maal dat stuk naar deze hoek van het land hoefden te kachelen.

Zondag was het heerlijk weer. De aanvankelijke startserie van 59 atleten op de kwart werd met nog een aantal triatleten uitgebreid. Watertemperatuur van 19 graden was prima. Maar de eerste plons was nog wel even schrikken. Om 12:30 was de start. Ik kon vlak achter de middenmoot meezwemmen. Na ruim 17 minuten had ik de 1000m volbracht en kon ik richting het parc fermée rennen. Derde dame. Redelijke wissel en op de ATB. Het kostte even tijd om de ademhaling tot rust te krijgen, maar al snel zat ik in een fijne cadans op de ATB. Al snel haalde ik dame 2 in. Ik verwachtte dat Esther Tanck, die vlak na me uit het water was gekomen, me spoedig in zou halen. Maar het duurde tot ruim in de tweede ronde dat ze me bijhaalde. Het was een beetje stuivertje wisselen en Esther vertelde me dat de sport momenteel even op een laag pitje stond. Ik merkte dat ik veruit van volle bak fietste en besloot toch om het laatste stukje nog van Esther weg te fietsen, mede omdat ik de dame op 4de positie in m'n achteruitkijkspiegel had waargenomen.

Ik had een vlotte fiets-loop wissel en begon als tweede dame (achter Ingrid van Lubek) aan het looponderdeel. Halverwege de eerste ronde werd ik in behoorlijke sneltreinvaart 'verlost' van mijn tweede positie door May Kerstens. Zo wat kan die meid lopen zeg. Startend aan de tweede en laatste ronde, zag ik de achterstand van dame 4 en 5. ik moest tempo houden om hen de laatste 4 km achter me te houden. Ik heb goed tempo gelopen, maar heb niet in het rood te hoeven lopen. Het voelde heel goed. Ik finishte als derde dame in 2:05 achter May Kerstens (2:01) en Ingrid van Lubek (1:56). Zeer voldaan en een goed gevoel over mijn 3de plek.

Fijn dat de power er nog inzit en dat terwijl ik niet diep heb hoeven gaan.

Update

Wegens ziekte een slechte voorbereidingsperiode op het voorjaarsseizoen van de triathlon. Daardoor de Club Fysio Therapie tri in Heerenveen en eveneens de tri Groningen af moeten zeggen. Jammer, maar de basis is goed onderhouden. Komend weekend wil ik toch graag in Vlaardingen starten. Deze wedstrijd had ik aanvankelijk niet in mijn planning opgenomen, maar doordat ik me goed voel en ontzettend veel zin heb in een wedstrijd, wil ik toch even knallen. Daarnaast hoop ik in Stiens te kunnen starten.

Boomhiemke cross Ameland

Op 1 mei werd de Boomhiemke run gehouden op Ameland. Het is een kleine run georganiseerd door de Stichting Wordlrunners. Helaas was het weer niet zo aangenaam waardoor de deelnemersaantallen op alle afstanden wat achterbleven.

Om 13:30 was de start van de kidsrun. De allerjongsten mochten 300m rennen, gevolgd door een startserie 500m (7-9 jaar) en een startserie 1000m (10-12 jaar). Jona wilde aanvankelijk de 1000m lopen maar besloot (gezien de leeftijd) toch de 500m te doen als 6-jarige. Hij verdiende daarmee een geweldige 3de plaats. Mart rende de 1000m en mocht ook een 3de plek innemen bij de jongens. Beiden dus supertrots en met een mooie beker naar huis.

Om 14:00 was de start voor de 5.25km en de 10.5km. Inmiddels was de regen opgedroogd en konden we onder het genot van een paar zonnestraaltjes starten. Gezien de marathon nog maar 20 dagen achter me lag, besloot ik niet volle bak te gaan. Maar op het offroad parcours waarin vele duinklimmetjes zaten, was echt 'rustig' lopen niet mogelijk. Na 1 km lopen zag ik tevens al dat er qua vrouwen geen tegenstand in zou zitten. Daarom prima m'n eigen race kunnen rennen en gefinisht in 50:17. Behalve de jongens mocht ook ik met een mooie beker naar huis en hebben we vervolgens een heerlijk weekje vakantie genoten op het eiland.

Marathon Rotterdam 3:24:54

Een fantastische ervaring dit weekend in Rotterdam tijdens marathon. Theo en ik vertrokken zaterdagmiddag 10 april nadat we de kids bij tante Laura in Groningen hadden gebracht. Een hotelovernachting voor de start op zondag, was bewust gekozen. Nadat we rond 18:00 gearriveerd waren in het hotel, hebben we de tassen in de kamer gezet en zijn we richting het WTC gelopen om het startnummer en tag te halen. Een stukje van ongeveer 1500m scheidde ons van de Coolsingel (en ook WTC). De inschrijving ging vlot. Alles was prima geregeld. Altijd bijzonder met zoveel duizenden deelnemers.

Ik liet me door de vele loopkleding die er was uitgestald nog verleiden tot de aankoop van een leuk loopbroekje passend bij'm'n loopshirt. Nadat we WTC verlieten, om een hapje te eten, belandden we bij Sijf. Leuk bruin-café achtig restaurantje. Heerlijk gegeten. En de lekkere brownie met ijs en mousse kon ik echt niet laten staan. Op tijd weer in kamer, douchen en beetjes scheren en met de tv aan op het tijd het bed in.

Beetje onrustige nacht, maar toch uitgerust wakker. Na het ontbijt om 9:30 richting start. Johan gebeld of zij met de bus met AV Heerenveen lopers al aangekomen waren. Uiteindelijk ontmoetten we elkaar rond 10:30 bij startvak D. Cor en Johan mochten in vak B starten en ik hoorde thuis in vak E. Het lukte mij om met Kees mee vak D binnen te komen (strenge controle). Maar Johan en Cor moesten naar van B. Om 11:00, nadat Lee Towers z'n "you never walk alone" had laten horen, het startschot. Ik wilde de eerste 10-15km bij Kees blijven. Maar hij liep wel een beetje grillig. En ik zag aan mijn 5 en 10 km tijd dat het voor mij te snel ging. OP 13km m'n eerste flesjeswissel met Theo. Twee volle voor twee lege. Dat ging goed. Ik kon nog even zwaaien naar pa, ma, Simon en Johanna. Rond de 15km liepen we gelukkig ineens met 4 AV Heerenveen leden. Johan, Cor, Kees en ik. Kees koos er voor om op tempo door te gaan. Ik nam wat gas terug. Na 20km begon Cor last van z'n knie te krijgen en ging ik met Johan verder. het voelde goed. Op de halve marathon (1:40:10) begon ik m'n benen iets te voelen. Maar het ging goed. Van Theo kreeg ik op 25km m'n volle flesjes sportdrank weer en de aanmoedigingen van m'n eerder genoemde supporters. Het ging fijn en ik had vertrouwen. Rond de 30km stond Harry (onze trainer, die wegens blessure rustig liep) langs de kant. Hij sloot bij ons aan. Johan begon het wat zwaarder te krijgen en dropte z'n tempo. Ik besloot door te gaan in het tempo dat Harry aangaf. Het ging fijn. Op het 35km punt liet Harry me gaan en kon ik de laatste kilometers aftellen. M'n benen begonnen goed pijn te doen. Gelukkig op 37km nog één keer drinken van Theo. Zonder was het niet gelukt.

De laatste kilometers was pijn. Ik voelde vooral m'n bovenbenen en linker kuit. Maar ik was zeker niet leeg. Natuurlijk moets ik de laatste kilometers aan snelheid inleveren. Maar met 5 minuten per kilometer ging het nog steeds goed. En dan tot slot de Coolsingel op. Heerlijk! Pijn, maar al die enthousiaste mensen. De hele weg was er aangemoedigd en stonden er geweldige bandjes met enthousiasmerende muziek. Maar die laatste 500m: daar doe je het voor! Ik hoorde mam te laat om het roosje nog aan te pakken. Maar ik mocht voldaan finishen in 3:24:54. Gehoopt maar niet verwacht dat ik onder de 3:30 zou lopen.

Een super dag met hele grote dank aan Theo. Tja, supporters hebben het ook zwaar zo werd Theo verteld. Voor die marathonlopers staat er een mooie route uitgepijld en krijg je lekker drinken onderweg, juicht men je toe n krijg je een mooie medaille bij de finish. De supporter daarentegen, moet via het hele metronetwerk in Rotterdam, z'n eigen weg zoeken. Geen uitgepijlde route, geen gratis drinken onderweg, geen mensen die je aanmoedigen of mooie medaille bij aankomst op de Coolsingel. Maar Theo: je heb een hele dikke kus verdiend! Bedankt. Ook pap en mam en Simon en Johanna voor jullie support onderweg. Een onvergetelijke dag!

5km 23:33 (23:33)
10km 46:59 (23:26)
15 km 1:10:27 (23:28)
20 km 1:34:35 (24:08)
Halve marathon 1:40:10
25 km 1:59:20 (24:45)
30 km 2:24:15 (24:55)
35 km 2:48:38 (24:23)
40 km 3:13:45 (25:07)
Finish 3:24:54!

Tweede dame R-B-R Ter Idzard

Het was nog wel even dubben of ik wel of niet aan de start zou staan bij de R-B-R in ter Idzard gezien het feit dat over 15 dagen de marathon van Rotterdam is waaraan ik meedoe. Idealiter had ik morgen nog een lange duurloop zullen doen van 36km, maar uiteindelijk heb ik toch gekozen voor de a-specifieke 'duurtraining' ofwel de R-B-R in ter Idzard. Ik ben van mening dat je als triatleet van AV Heerenveen je jezelf i.i.g. op je 'eigen' clubevenementen laat zien. Is het niet als deelnemer, danwel als vrijwilliger (als de mogelijkheden daar zijn).

Zo dan de start op zaterdagochtend 27 maart om 11:00. Bewolkt en windkracht 4. Ik had de midden afstand gekozen (12 lopen - 38 fietsen - 6 lopen). De eerste run betrof 4 rondes van 3km om de kerk (ja, een ruime ronde;)). Het lopen ging erg prettig en gezamenlijk met Kees v.d. Laan waren die ruim binnen het uur volbracht. Bedankt Kees voor het 'muurtje' tijdens tegenwind. De wissel was vlot en het fietsen van de 4 rondes kon voor 12 uur aanvangen. Ik had nog maar 2x op de racefiets gezeten dit jaar en kon op de fiets m'n HR moeilijk omhoog krijgen. Gaf niet, want ik zou toch niet volle bak fietsen met het oog op Rotterdam. Met de slotconclusie dat het fietsen niet heel goed maar ook niet heel slecht ging, sluit ik dit onderdeel dan ook af.

Dan de laatste run van 6 km. Na 2km lopen begon de souplesse weer wat te komen. Ik liep heel steady en hoewel ik ervoer dat het tempo een stuk lager lag dan de eerste run, liet de rondetijd toch zien dat mijn tempo nagenoeg gelijk was als het tempo van de eerste run. De eerste dame (Esther de Vries) finishte even voor het moment dat ik mijn laatste ronde inging. Uiteindelijk finishte ik in 2:37:32. Prima tijd en tweede dame. De organisatie had een mooie medaille en vrolijke lente tulpjes klaar. De wedstrijd was weer dik in orde. Complimenten voor alle vrijwillige inzet. Ik ging helemaal vrolijk weer naar huis.

Zie ook berichtgeving clubgenoten Samme, Marco en Kees.

MTB Ameland

Ameland mocht zich afgelopen zondag 14 maart kleuren met bijna 400 MTB fanaten. Deze eerste MTB tourtocht op het eiland, georganiseerd door Sport Promotie Ameland (SPA), werd dan ook enorm enthousiast ontvangen door alle deelnemers. Menig biker was vrijdag of zaterdag al afgereist naar het eiland voor dit nieuwe evenement, maar ook een heel aantal bikers kozen ervoor om op zondagochtend de eerste boot te pakken. Omdat mijn beide knullen zaterdagochtend moesten voetballen, koos ik ervoor om zaterdag in de namiddag de boot te pakken. Kon ik op het eiland nog even gezellig een avondje bijpraten met pa en ma. Pa zou ook de 60km MTB tourtocht rijden en ma was vrijwilliger op het parcours.

Zondagochtend had ik om 10:15 met een aantal bikers van AV Heerenveen afgesproken op de dijk. Marco, Marcel, Henk en Lenneke waren mooi op tijd. Met veel wind, maar geen regen was er weer voldoende uitdaging voor deze tocht. Voor de start verloor ik helaas m'n fietsmaatjes uit het oog, maar zag ik pa en neef Peter wel staan zodat ik bij hun aansloot. Via een rondje door het centrum van Nes achter de politiewagen aan, splitsten de 30km en de 60km vlak voor de dijk in Nes. Het merendeel dat de 60km reed mocht eerst voor de wind, oostwaards richting het Oerd. Dat was, met enig slibwerk en kleine valpartijen peanuts. En zo bereikten we na 15km het plateau op het Oerd waar de eerste stempel en tevens verzorgingspost was. Een korte stop en snel weer op de fiets. We fietsten met een grote groep en dat was flink glibberen bij het Oerd waar nog flinke plassen stonden. Het echte werk begon toen we het strand op draaiden en tegen de wind in westwaarts moesten. Met stukken zacht en zuigend zand en een flinke wind tegen zag je iedere biker vechten om bij de groep te blijven. Geweldige krachtsinspanningen werden geleverd tijdens deze recreatieve tour.

Na 4km strand was het de Bure blinkert over en via het Oostbos weer richting strandsduinen. daar stond een stevig stukje paardenpad te wachten. Via het Nesserbos reden we door de duinen richting Ballum. De grote groep splitste zich in meerdere kleine groepjes. Via ballum reden we door de duinen naar Hollum waar de tweede stempel danwel verzorgingspost op Boomhiemke stond. Heerlijke bouillon, krentebollen, koek, sportdrank en snoepjes. Even lekker bijkomen. Maar na 10 minuten stilstaan waren we (inmiddels groepje van 4 met pa, Peter en Marcel) snel koud en sprongen we op de fiets voor een rondje door het centrum van Hollum. Via het centrum gingen we het Hollumerbos in en via de vuurtoren mochten we eindelijk weer oostwaards draaien. Dat betekende de laatste 15km voor de wind. Heerlijk. Helaas was de benzine van Marcel op doordat ie tegen de wind veel kopwerk had verricht. Wij mochten met z'n drieen verder gaan. Met pa en Peter reden tamelijk relaxed over het harde strand naar Nes. Heerlijk, maar de benen deden wel pijn hoor. Ze waren leeg. Versnellen zat er niet meer in. Ja, bij pa wel. Die moesten we nog even in de rem knijpen. Met z'n drieen kwamen we in een netto fietstijd van 3:30 binnen. Ontzettend voldaan, maar wel leeg. Met een pluim voor de organisatie voor deze eerste editie!

Rondje Goutum 30km

Zondag 7 maart stond het rondje Goutum op het programma ter voorbereiding op Rotterdam (marathon). Met een mooie delegatie vanuit AV Heerenveen vertrokken we zondagochtend om 9:30 van de atletiekbaan van AV Heerenveen richting de atletiekbaan van Lionitas in Leeuwarden. De start van de 30km was om 11:00 onder een stralende zon. Geen sneeuw en ijs meer op de weg, geen ijskoude wind of gure regen. Nee, vandaag werden we getrakteerd op een windstille dag met kraakheldere lucht en een warme, krachtige zon.

De bedoeling was om met een groepje 5 minuten per kilometer te lopen. Dat is mijn beoogde marathontempo. We zouden dan uitkomen op 2:30. Maar de eerste kilometers  gingen erg vlot (4:45 per km) en we zaten direct al onder het schema. Maar het voelde heel goed. De benen waren sterk en we hadden een heel steady tempo. De zon bleef de hele wedstrijd bij ons.

Vanaf ongeveer 25 km, werd er een versnelling in gezet. Ik kon in eerste instantie meegaan. Maar m'n HR die de hele tijd rond de 156 had gezeten liep op naar 170 en ik besloot iets af te remmen. Ik had geen zin om de ware grens op te zoeken. Ik liet een aantal van het groepje gaan en rende de laatste km alleen. Maar het voelde goed en ik finishte in 2:23:30. Nette tijd en ook nog 3de dame. Flink stukje sneller dan het voorgenomen marathontempo. Dat biedt weer flink perspectief.

Nog 5 weken. Dan is het zover. Ik voel en ervaar dat het de goede kant op gaat en dat mijn 3:30 een realistische eindtijd moet zijn. Tot die tijd nog even maximaal voorbereiden. Ik begin, mede door het heerlijke weer van vandaag, ontzettend zin te krijgen om die 42.2km te gaan rennen.