De recente bezoeker van mijn weblog is het natuurlijk niet ontgaan dat het erg lang stil is geweest op mijn weblog. Een periode van achteruit gaande prestaties en het vermoeden van, wederom, vaatproblematiek met bijbehorende onderzoek en uiteindelijke diagnose hebben ertoe geleid dat ik iig geen wedstrijden heb gedaan en er qua sportbeleving ook even geen avontuurlijk nieuws was.
Klachten
In november 2014 voelde ik voor het eerst tijdens een wedstrijd (RBR Nijverdal) dat mijnrechter bil ietsje eerder verzuurde dan mijn linker been/bil. Opmerkelijk omdat na de vaatvernauwing in mijn linker been en de operatie die volgde (juni 2013) mijn linker been altijd de zwakkere broeder was. Ik heb er geen aandacht aan gegeven. In december liep ik de Mildamcross. En die liep ik sneller dan ik ooit had gedaan. Dat voelde geweldig. De week erop was de Adventure op Ameland, waar ik al merkte dat mijn rechter been niet helemaal mee wilde en ik me niet sterk voelde. Ik vond het niet vreemd door 2 weken heftig verdriet wegend overlijden in familie. Ik gooide het op stress/overmoeidheid of misschien zelfs overtraining. Maar in de loop van december, doorvloeiend naar januari werden de klachten in mijn rechter been wel heel erg persistent en vervloog de hoop dat dit kwam door stress/overmoeidheid of overtraining. De klachten waren teveel vergelijkbaar met de klachten die ik in 2012 had gehad en waaruit bleek dat ik een vernauwing in mijn linker liesslagader had.
Onderzoek en testen
Ik heb naar Dr Goof Schep van het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven gebeld om een afspraak te maken voor onderzoek en tests. Op 18 februari kon ik terecht en was het bij de echo al direct duidelijk zichtbaar dat mijn rechterbeen enorm achteruit was gegaan tov het onderzoek 2 jaar geleden. Daarna volgde de fietstest en gesprek. Het was overduidelijk dat de vernauwing in mijn rechter liesslagader veel heftiger was geworden. Het geoprereerde deel in mijn linker liessladader zag er goed uit. Omdat ik mijn sporten al aan had gepast in de afgelopen 2 jaar (weinig tot niet meer op mijn tijdritfiets; minimaal gebruik van racefiets (alleen in voorjaar), en accent in trainingen meer op lopen dan op fietsen waardoor ik in de winter maar 2x p/wk fiets en in het voorjaar + zomer max 3x; korte crank op de ATB) had conservatieve therapie geen zin. Ik heb gewoon heel domme pech dat mijn anotomie ervoor zorgt dat mijn liesslagaders snel beschadigen door het sporten. Zo werd ik direct doorverwezen naar de radioloog voor een MRA. De MRA liet heel duidelijk een vernauwing in mijn rechter been zien en tevens een knik in het vat. Vervelend om te horen dat er links (mijn reeds geopereerde been) ook (weer) een knik zit. Dit was op de fiets al wel merkbaar, maar met lopen heb ik daar geen hinder van.
Vooruitzichten
De vooronderzoeken zijn nu allemaal geweest. Dan volgt er nu een periode van wachten. Erg vervelend :( Binnen nu en 3 weken heb ik nog een afspraak met de vaatchirurg (Dr Mart Bender) die mij gaat opereren. Tijdens die afspraak gaan we de MRA bekijken en wordt er een operatieplan opgesteld. Huidig is de wachtlijst 3 maanden. Dat betekent dat ik zeker niet voor juni geopereerd ga worden. Daar baal ik wel van omdat ik stiekem hoopte in mei te worden geopereerd zodat ik iig het NK cross duathlon in Valkenburg mee zou kunnen pakken. Dat lijkt nu een beetje ijdele hoop. Maar ik ben in ieder geval heel erg blij dat ze mij willen en kunnen helpen. En ik kan nog steeds heerlijk sporten. Minder intensief. En Marcel en Eddy passen de baantraining op de juiste manier voor me aan. Op die manier hou ik mijn plezier en vraagt herstel niet al teveel tijd. Want zeker herstel gaat heel veel trager door de mindere bloedtoevoer. Op naar het mooie weer. Lekker buiten sporten en weten dat het in 2016 weer in orde zal zijn:)
