Het is testen, herstellen en wachten......en trainen, voelen en nadenken........en voorzichtig plannen maken en vertrouwen krijgen. En dat vertrouwen werd weer positief beinvloed afgelopen weekend toen ik tijdens een goed bezette Ravijnloop als 2de dame mocht finishen op de 10.8km. Mijn vooraf beoogde tijd kunnen halen en daarmee was ik zeker tevreden. Of het 100% goed ging? Nee, dat niet. Maar de tijd zal uitwijzen of ik volledig ga herstellen en hoe mijn lichaam op de trainingen gaat reageren.
Sportarts nummer 5
Hoewel de Tri-Ambla 7 september boven verwachting goed ging, gingen de trainingen daar opvolgend wat wisslend. Krap 3 weken later in Gorredijk de 4 mijl gelopen om te kijken wat "wedstrijdspanning" kan doen mijn mijn tempohardheid. Daar te hard gestart met als resultaat dat mijn linker (geopereerde been) na 2 km flink verzuurde. Uiteindelijk wel een gemiddelde loopsnelheid van 13.7km/hr kunnen halen. Achteraf gezien toch best tevreden. Wat mag ik vragen van mijn lichaam 3 maanden na de operatie?
Omdat de trainingen wat wisselend verliepen en ik nog teveel last had van, hoofdzakelijk, mijn scheenbeenspier, besloot ik toch maar even langs de sportarts te gaan. Na anamnese doorverwezen naar het MCL wegens vermoeden voor een compartimentssyndroom. Een provocerende test volgde met vervolgens een drukmeting in het voorste compartiment van mijn onderbeen. Er bleek een verhoogde druk. Maar de druk was niet alarmerend hoog, waardoor we in overleg besloten mijn verdere herstel van de operatie (27 juni) af te wachten.
Ravijnloop 12 oktober (15 weken post-operatie)
Na de 4 mijl in Gorredijk leken de klachten in mijn linker onderbeen wat te verbeteren. De verzuring die in mijn linker (geopereerde been) optreedt, komt nog steeds eerder dan de verzuring in mijn rechter been. Maar het verschil lijkt kleiner te worden. Ik vond het weer tijd voor een nieuwe test. Op 12 oktober was er de Woutersbergcross in Oranjewoud. Maar vanwege 3 voetballende kids ben ik altijd een deel van de dag kwijt aan het supporteren. Ik koos daarom voor een crossloop in Nijverdal. Dat paste beter in mijn schema. Na een vroege zwemtraining en het supporteren van Jona's wedstrijd, reed ik zaterdagochtend 12 oktober naar Nijverdal. Beetje afhankelijk van het parcours, zou ik tevreden zijn met een finishtijd van 50 minuten. Rustig opwarmen en stukje parcours verkennen en om 14:15 van start voor 2 rondes van 5.4km. Ik had me voorgenomen de eerste 2 km behouden te lopen. Daar hield ik me aan en mijn benen voelden goed. De ronde was niet heel zwaar. Stukje verhard en via trap (30? treden) het bos in. Daar wat boomwortels en zand, geleidelijk klimmen en laatste 2.5km dalen en recht. Na een ronde klokte ik 24:30. Dat tempo vasthouden met eventueel iets verval zou leiden tot een tijd van 50 minuten (mijn doel). Hoewel ik, zeker bij de geleidelijke klim, de verzuring in het linker been al wel voelde, was mijn rechter been sterk genoeg. Niets forceren, dan zou het goedkomen. So I did. In 49:04 finishte ik als 2de dame. Behalve het behalen van mijn doel was een podiumplek een extra opsteker. Ik kreeg een mooie cadeaubon. Betekende voldaan weer richting vertrouwde bodem.
Stukje bij beetje lijkt het beter te gaan met mijn been. De afgelopen 2 weken wel meer zenuwpijn gehad. Deel van het geopereerde gebied heb ik nog helemaal geen gevoel. Daar kan ik zo in knijpen of hete thee overheen gooien zonder dat ik iets voel. Ik merk wel dat dat beter begint te worden. Gelukkig belemmert dat mijn sporten niet. Het gegeven dat mijn linker been nog steeds eerder verzuurd dan mijn rechter been is wel balen. Maar het verschil met rechts wordt steeds kleiner. En ik heb de hoop dat mijn linker been straks hetzelfde funktioneert als mijn rechter (wetende dat rechts ook vernauwd is; maar dat hindert niet heel erg veel). Als de vooruitgang door blijft gaan zoals de afgelopen weken, dan ben ik zeker tevreden over het resultaat van de operatie. Na de operatie heb ik 4 weken rust gehad, daarna 4 weken gedoceerde opbouw en sinds 7 weken train ik weer optimaal. Het plezier in het sporten is in ieder geval helemaal terug. De planning voor het wedstrijdprogramma van 2014 is al grotendeels opgesteld. Zo heerlijk om die plannen te maken. Dan raak ik alleen maar enthousiaster. Op 27 november mag ik naar Veldhoven voor mijn uitgebreide controle. Ik ben heel benieuwd wat de metingen en MRA dan zullen laten zien. Vrolijk verder.......!
