Tja, fouten maken leidt niet altijd tot slechtere resultaten. Dat bleek al eerder dit jaar toen ik voor de Tri-Ambla m'n wetsuit vergat en nu wederom in Noordwijk. Ik geef de schuld aan onze katten;) Het was vroeg opstaan zondag 6 november. Om 9:15 zou de start van de cross duathlon in Noordwijk zijn. Ik wilde er om 8:30 zijn en dus betekende dat om 6:30 vertrekken uit Oudeschoot. Wekkertje om 5:45 (vroeg hoor op een zondag). Ik verliet m'n huis netjes om 6:30. Om de overige gezinsleden in huis lekker te laten slapen, mocht ik onze katten niet in huis laten. Maar toen ik met mijn tassen het huis verliet, glipten ze toch naar binnen. Tassen buiten neerzetten en de katten weer het huis uitjagen. Deur dicht, tassen pakken en richting Joure om Marco op te halen. Heel zielig bleef daar het tasje met mijn fietsschoenen buiten in het donker liggen.
De lange rit naar het Zuidwesten van het land verliep vlot en gezellig. Mooi op tijd kwamen we aan in de gezellige kustplaats Noordwijk. Daar ontdekte ik pas dat m'n fietsschoenen niet mee waren. Ik herinnerde me ook direct dat Marianne dit jaar ook NK was geworden in Den Haag terwijl ze haar fietsschoenen was vergeten. Sterker nog: vandaag had ze er zelfs bewust voor gekozen om ook te fietsen met haar loopschoenen omdat dat voordeliger zou zijn met het vele loopwerk met de fiets door de mulle stukken van het parcours. Ik voelde me direct gesterkt.
Om 9:15 het startschot. Bedoeling was 2x3.5km lopen, 4x4km ATB en dan nog 1x3.5km. In 2004 en 2005 had ik deze wedstrijd eerder gedaan. Ik herinnerde me de strandopgang van het loopprcours. Hell! Die moest vandaag ook 3x worden bedwongen. Ik startte in pittig tempo. Benen voelden goed, maar moest wel de ademhaling onder controle krijgen. De eerste keer het strand 'af klimmen' leverde een HR van 175 op. Jo, pittig. Iets te pittig. Het loopparcours was wat anders dan de eerdere edities die ik had meegemaakt. Pittiger. Prima. Tweede ronde iets gas terug. Maar de klim door het mulle zand leverde wel weer even een HR van 172. Als 4de dame, zo'n 45 sec achter dame 3 (Ingrid), wisselde ik en startte aan het biken.
Snelle wissel natuurlijk! Joehoe. En zo kon ik direct mijn achterstand op Ingrid verkleinen. Marianne en Judy die op positie 1 en 2 liepen, zouden zeker een maat teveel zijn. Op het eerste rechte, verharde stuk merkte ik direct hoe zacht ik m'n banden waren doordat ze in de bocht een onstabiel gaven. Ik kon tevens niet zorgen voor een maximale krachtoverdracht op de pedalen. Dus dit stuk was gewoon mijn drink en herstelmoment. Eenmaal in de duinen ervoer ik mijn kracht. Ik haalde een aantal atleten in die lopend met de ATB aan de hand door het mulle zand ploeterden terwijl ik al fietsend een vrolijke tred hield. Op het strand merkte ik de juiste druk in de banden en maakte ook daar mijn winst. Iedere ronde werd zwaarder door het opkomende water. Hierdoor moest er steeds meer door het mulle zand geploegd worden. Zwaarder, maar alleen maar in mijn voordeel. De benen voelden goed en mijn HR zat prima.
Na de laatste fietsronde had ik vanzelfsprekend weer een vlotte wissel. Bovendien had ik voldoende voorsprong op Ingrid opgebouwd, die nog wel een schoenwissel moest doen, waardoor ik redelijk behouden kon lopen. Toch was de laatste ronde weer zeer pittig doordat er niet meer over de verharde vloedlijn kon worden gelopen. Poeh, nog eenmaal de steile klim, door het mulle zand het strand af. En dan nog 2km over glooiende duinen waarbij de toppen toch echt wat pittiger zijn dan op Ameland;) Ik finishte als 3de dame in 1:49:51, ruim 6 minuten achter de nummers 1 en 2 (respectievelijk Judy en Marianne). Heerlijke wedstrijd. Marco had eveneens een goed wedstrijd gedraaid met een finishtijd van 1:40. Dus de warme choco met slagroom was welverdiend. En de wedstrijd zonder fietsschoenen was geslaagd. Foutje met goed resultaat;)
Dank aan de organisatie en vrijwilligers voor de mooie wedstrijd. Het was weer heftig;)
Jeroen Tibbe en A. Verveer bedankt voor de fotografie!
