Om 8:15 liep de wekker af en had ik nagenoeg gelijk ook
Samme al aan de telefoon. Ziek. Shit, jammer. Zelf was ik de voorgaande dag ook niet fit geweest. Erge hoofdpijn vlak boven de neus, moe af en toe wat zweetaanvallen. Maar ik voelde me 's morgens redelijk en heb maar een paracetamol geslikt. Marcel zou ook niet meegaan vanwege een blessure in de knie en Henk (O) zat ook met een blessure waardoor de wedtrsijd voor hem geen optie was. Bleven voor deelname over: Jan, John,
Marco, Henk (M), Jonathan, Elsbeth en ik. Tot onze grote verrassing startte Marcel toch en zo waren we met 7 atleten van AVHeerenveen redelijk vertegenwoordigd.
Om 12.00 uur precies werden meer dan 60 duatleten weggeschoten op het geweldige parkoers door de Langeloër duinen. De organisatie had een mooi parcours uitgezet waarin ze alle klimmetjes optimaal hadden benut. De wedstrijd startte met een crossloop van 4 rondes (a 1.5km). Er werd in flink tempo gelopen, wat ik in ronde 3 ook al aan m'n maag begon te merken. Maar ach, dan nog 1.5km en dan kon ik lekker fietsen en dan kwam de maag wel weer tot rust. Ik liep de eerste cross op een nette 3de plek. Ik wisselde redelijk vlot achter de eerste 2 dames en was benieuwd wat zij op de ATB zouden doen. In de eerste ronde al zag ik John op de grond liggen met een lijkbleke kleur op het gezicht. Henk was al afgestapt en zat bij 'm tesamen met nog een vrijwilliger. In één seconde gaan dan vele scenario's door je hoofd en moest ik een beslissing nemen: afstappen of doorrijden. OMdat Henk bij John zat besloot ik door te rijden. Met een raar gevoel in de maag. Dit keer een heel ander gevoel dan wat ik ervoer tijdens het lopen. Wat zou er zijn? Is het ernstig. Als het héél ernstig is, legt de organisatie het evenement wel stil.
Enfin. Ik crosste door en kon in de eerste ronde al opschuiven naar positie 2. Deze positie hield ik vast tot het einde van de 3de ronde. Daar werd ik met een flink tempo voorbij gereden door Henriette. Ik kon niet aanhaken en bleef in m'n eigen race. Het ging fijn al begon mijn rug een beetje op te spelen. Ik genoot van het parcours en maakte een laatste mooie ronde. Klimmen, bochten, rulle stukken zand. De uitdaging was er. Na 4 rondes wisselde ik vlot in het PF en ging de laatste 2 looprondes in. Ik keek Henriette in de rug en had een achterstand van een halve minuut. Maar ik voelde m'n kuiten flink en wist ook dat er geen versnelling meer in zou zitten.
Consolideren en netjes finishen op een derde plek. Zeker tevreden, maar fysiek vond ik het wel pittig. Bij de finish aangekomen bleek John z'n sleutelbeen gebroken. Achteraf zelf een 3-dubbele breuk en tevens een gebroken pink. Ontzettend vervelend voor hem. Ik hoop op een goed en een spoedig herstel.
Na een koude douche, even van kleedkamer gewisseld en daarna proberen nog een beetje warm te worden. De warme chocomel met slagroom hielp daar wel bij. Moe en voldaan gezellig met Marco terug gereden. Op naar de Wilgenweard marathon 27 februari. Maar nu echt ff rusten.
Met dank aan de sportfotograaf van
sportfotodrenthe.
